Το rebranding, το βιβλίο και ο θόρυβος γύρω από το “νέο κόμμα Τσίπρα” φαίνεται να κουράζουν την κοινωνία, ενώ το εγχείρημα κινδυνεύει να γίνει γραφικό πριν καν ανακοινωθεί
Σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις –ανεξάρτητα από εταιρεία και δείγμα– διαφαίνεται ένα σταθερό μοτίβο: η δυναμική του υποθετικού κόμματος της Μαρίας Καρυστιανού ανεβαίνει και η αντίστοιχη του κόμματος Τσίπρα φθίνει. Δεν μιλάμε πλέον για μεμονωμένο εύρημα, αλλά για τάση που επαναλαμβάνεται σε διαφορετικά εργαλεία μέτρησων της κοινής γνώμης και προκύπτει σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να «ξαναστήσει» τον πολιτικό του μύθο μέσω ενός έντονα προσωποκεντρικού rebranding, βιβλίων, αφηγημάτων και εμφατικών δημοσίων εμφανίσεων, το αποτέλεσμα μοιάζει να πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση: το εγχείρημα φθείρεται πριν καν πάρει επίσημη μορφή.
Η προσπάθεια επανατοποθέτησης του Τσίπρα στο πολιτικό σκηνικό δείχνει να κουράζει μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης. Η υπερβολική προβολή, η ανακύκλωση παλιών αφήγησεων και οι επικοινωνιακές κινήσεις που θυμίζουν περισσότερο lifestyle παρά πολιτική στρατηγική, έχουν δημιουργήσει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια προσπάθεια ανακύκλωσης του ίδιου προϊόντος με νέα συσκευασία.
Και κάπου εδώ έρχεται το κρίσιμο στοιχείο: το κοινό που ο Τσίπρας θεωρεί ότι θα εκπροσωπήσει, φαίνεται πως μετακινείται αλλού. Η Μαρία Καρυστιανού, χωρίς καν να έχει οργανωμένη πολιτική δομή, αποσπά υψηλά ποσοστά «προδιάθεσης στήριξης», κάτι που αποτυπώνει μια κοινωνική διάθεση απομακρυσμένη από τον πρώην πρωθυπουργό. Αντίθετα, το φιλτραρισμένο «νέο ξεκίνημα» που επιχειρεί ο Τσίπρας φαντάζει όλο και περισσότερο σαν πειραματικό πρότζεκτ που κινδυνεύει να γίνει καρικατούρα.
Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, το εγχείρημα του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργού μπορεί να φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζεται ως πολιτική ιδιαιτερότητα πριν καν συσταθεί επίσημα. Οι μετρήσεις το δείχνουν ήδη. Η κοινή γνώμη το αντιλαμβάνεται. Και το πολιτικό σύστημα το συζητά πλέον ανοιχτά.
