Ο πρώην πρωθυπουργός συνεχίζει τις προδημοσιεύσεις του βιβλίου του, αλλά η σιωπή που επιχείρησε να επιβάλει στο Documento επιστρέφει ως μπούμερανγκ
Η νέα δημόσια παρέμβαση του Κώστα Βαξεβάνη ανοίγει έναν ακόμη κύκλο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα και τον τρόπο με τον οποίο ο πρώην πρωθυπουργός επιχειρεί να ελέγξει το αφήγημα γύρω από το βιβλίο του. Ο Βαξεβάνης, με ανάρτηση–φωτιά, κατηγορεί ευθέως τον Τσίπρα ότι η ένστασή του απέναντι στο Documento δεν είχε καμία σχέση με τα “πνευματικά δικαιώματα”, αλλά με το γεγονός ότι η εφημερίδα ασκούσε κριτική. Και μάλιστα κριτική που δεν ταίριαζε στο επικοινωνιακό περιτύλιγμα που είχε χτίσει ο πρώην πρωθυπουργός γύρω από το νέο του αφήγημα.
Ο δημοσιογράφος σημειώνει επί λέξει:
«Ο
@atsipras
συνεχίζει προδημοσιεύσεις απ το βιβλίο του. Αποδεικνύοντας ότι το θέμα με τις προδημοσιεύσεις που έκανε το #Documento στα πλαίσια του δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος, δεν ήταν ότι δημιουργούσε πρόβλημα “πνευματικών δικαιωμάτων” στο βιβλίο αλλά ότι ασκούσε κριτική. Η κριτική είναι το πρόβλημα γιατί χαλάει το μπαλαμούτι. Και έφτασε στο σημείο πρώην πρωθυπουργός να ασκήσει λογοκρισία»
Η κριτική ως «απειλή» και το επικοινωνιακό κενό της ηγεσίας Τσίπρα
Η ανάρτηση αυτή δεν είναι απλώς μια επίθεση στον Τσίπρα· αποτελεί εύστοχη πολιτική διάγνωση. Ο Βαξεβάνης ουσιαστικά απογυμνώνει τη ρητορική περί «πνευματικών δικαιωμάτων» και αναδεικνύει το πραγματικό πρόβλημα: ο πρώην πρωθυπουργός δεν θέλει κανέναν να αγγίζει το νέο του αφήγημα, πόσο μάλλον να το ελέγξει ή να το αντικρούσει.
Ένας ηγέτης που κάποτε εμφανιζόταν ως εκφραστής της ελευθερίας και της ενημέρωσης, καταλήγει να κατηγορεί μέσα που τον στήριξαν για… λογοκλοπή, όταν το μόνο που έκαναν ήταν να αναδείξουν σημεία που ίσως δεν τον βολεύουν πολιτικά. Το Documento, που επί χρόνια λειτουργούσε ως ένας από τους πιο φιλικούς προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα πυλώνες ενημέρωσης, τώρα αντιμετωπίζεται ως εχθρός επειδή… τόλμησε να γράψει.
Η προδημοσίευση «επιτρέπεται» μόνο όταν βολεύει τον εκδότη–πολιτικό
Το ακόμη πιο προβληματικό, και εδώ είναι το σημείο που φωτίζει ο Βαξεβάνης, είναι ότι την ίδια ώρα που ο Τσίπρας επέβαλε «σιωπητήριο» σε μια εφημερίδα που άλλοτε ανήκε στο στενό του περιβάλλον, ο ίδιος προχωρά σε προδημοσιεύσεις του βιβλίου του στα social media, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Αυτή η αντίφαση δεν είναι απλώς επικοινωνιακή· είναι πολιτική. Δείχνει έναν πρώην πρωθυπουργό που δεν έχει πρόβλημα με την έκθεση του υλικού του — έχει πρόβλημα με την κριτική στο υλικό του.
Στην ουσία, η ανάρτηση Βαξεβάνη καταγγέλλει ένα πολύ συγκεκριμένο φαινόμενο:
μια πολιτική ηγεσία που επιδιώκει όχι τον δημόσιο διάλογο, αλλά τον έλεγχο του διαλόγου.
Το «μπαλαμούτι» που σπάει και η λογοκρισία που δεν περνά απαρατήρητη
Η λέξη «μπαλαμούτι» που χρησιμοποιεί ο Βαξεβάνης δεν είναι τυχαία· περιγράφει εύστοχα την προσπάθεια δημιουργίας ενός τεχνητού πολιτικού αφηγήματος, αποστειρωμένου από αντιρρήσεις, κριτική ή διαφορετικές ερμηνείες. Και όταν αυτό το αφήγημα κινδυνεύει, η αντίδραση —σύμφωνα πάντα με την καταγγελία— είναι η λογοκρισία.
Η ανάρτηση του Βαξεβάνη πετυχαίνει δύο πράγματα:
α) διαλύει τη δικαιολογία περί «παραβίασης δικαιωμάτων», δείχνοντας ότι δεν ίσχυε ποτέ, και
β) εκθέτει τον Τσίπρα πολιτικά, καταδεικνύοντας έναν πρώην πρωθυπουργό που δεν διστάζει να φιμώσει ακόμη και φιλικούς προς αυτόν δημοσιογράφους όταν η αφήγησή του αμφισβητείται.
Σε μια περίοδο όπου ο Τσίπρας προσπαθεί να κτίσει νέο πολιτικό ρόλο, τέτοιες κινήσεις δείχνουν ότι η σχέση του με την ελεύθερη δημοσιογραφία δεν ήταν ποτέ ουσιαστική — απλώς λειτουργούσε όσο αυτή τον εξυπηρετούσε.
