Όταν το κομματικό αφήγημα δεν ταιριάζει με τις συνθήκες στα δικά τους ΜΜΕ
Η Πυθία αποκαλύπτει
Τις τελευταίες μέρες, κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή εξαπολύοντας βαριές καταγγελίες: καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, «νεοφιλελεύθερη σκληρότητα», αδιαφορία για τους εργαζόμενους. Όλα μεγαλοπρεπή, όλα στο ύψος της επαναστατικής ρητορικής.
Μόνο που, σχεδόν την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι στο «Κόκκινο» βίωναν μια πραγματικότητα που δεν χωρά στις τηλεοπτικές κορώνες. Πέντε μήνες απλήρωτοι. Οικογένειες σε οικονομική πίεση, λογαριασμοί που συσσωρεύονται, άνθρωποι που ζουν με προσωρινά δανεικά.
Η απόγνωση δεν περιορίζεται στην οικονομική ασφυξία. Όσοι επιχείρησαν να μιλήσουν με κομματικά στελέχη –ακόμη και με αυτούς που πρωτοστατούν στις εργασιακές καταγγελίες– συνάντησαν απροθυμία, αμηχανία, ακόμη και ψυχρή αντιμετώπιση. Η εικόνα που μεταφέρεται είναι πως οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν «βάρος» και ότι η διεκδίκηση των δεδουλευμένων θεωρείται σχεδόν ενοχλητική.
Το χάσμα ανάμεσα στο δημόσιο ύφος και την εσωτερική πραγματικότητα δεν είναι απλώς αντιφατικό· είναι αποκαλυπτικό. Και αποδεικνύει ότι η ηθική ανωτερότητα που συχνά ευαγγελίζεται η Αριστερά δεν επιβεβαιώνεται πάντοτε από τις πράξεις της.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν φταίει η εικόνα.
Φταίει ο καθρέφτης.
