Τι αποκαλύπτει στο κεφάλαιο «Το μακρύ ταξίδι» της «Ιθάκης» – Οι αναφορές σε Ψυχάρη, Παππά και Καλογρίτσα
Ένα από τα πιο πολιτικά φορτισμένα κεφάλαια του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, με τίτλο «Το μακρύ ταξίδι», αφορά τη διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών — μια από τις πιο αμφιλεγόμενες πρωτοβουλίες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρώην πρωθυπουργός επανέρχεται στο θέμα, επιχειρώντας μια εκ των υστέρων αυτοκριτική, αλλά και ανασύροντας ιστορικές λεπτομέρειες που φωτίζουν εκ νέου τη σχέση πολιτικής εξουσίας και μιντιακού συστήματος εκείνης της περιόδου.
Η «Λερναία Ύδρα» της διαπλοκής
Ο Τσίπρας περιγράφει το «σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής» της εποχής ως «Λερναία Ύδρα», γράφοντας πως «δεν αρκούσε να κοπούν τα κεφάλια, έπρεπε να καυτηριαστούν και οι πληγές».
Ωστόσο, όπως παρατηρεί, δεν εξηγεί αν η κυβέρνηση τελικά πέτυχε ή απέτυχε στη μάχη με τα κατεστημένα μέσα ενημέρωσης· περιορίζεται να παραθέσει γεγονότα και συναισθήματα, αποφεύγοντας μια καθαρή αποτίμηση.
Η συνάντηση με τον Σταύρο Ψυχάρη και η «γάτα Ιμαλαΐων»
Η μοναδική προσωπική αναφορά του στο κεφάλαιο αφορά τον Σταύρο Ψυχάρη, με τον Τσίπρα να περιγράφει τη γνωστή συνάντηση στο σπίτι της συνεργάτιδάς του Ζωής Χαλιδιά, παρουσία της περίφημης γάτας Ιμαλαΐων.
Η αποκάλυψη του ονόματος της Χαλιδιά γίνεται για πρώτη φορά στο βιβλίο, ενώ ο Τσίπρας αναφέρει ότι η συνάντηση εντάχθηκε στο πλαίσιο «μιας προσπάθειας επικοινωνίας με το εκδοτικό κατεστημένο».
Ο Ψυχάρης, που δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα γεγονότα, ωστόσο ο πρώην πρωθυπουργός σημειώνει πως τα όσα γράφει «ανήκουν στην ιστορική μνήμη της εποχής».
Η σιωπή για τους άλλους καναλάρχες
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι δεν αναφέρεται ονομαστικά σε άλλους ισχυρούς επιχειρηματίες του χώρου, πέραν μιας έμμεσης μνείας στον όμιλο “Πήγασος”, που συνδέεται με τον εκδότη Γιώργο Μπόμπολα.
Το κεφάλαιο, αν και μιλά για το «σύστημα», αποφεύγει προσωπικές αναμετρήσεις — επιλογή που φαίνεται να εντάσσεται στη σημερινή του στρατηγική «μετριοπάθειας» και αποδραματοποίησης του παρελθόντος.
Ο ρόλος του Νίκου Παππά και το «λάθος» της σύγκρουσης
Στο σημείο που αναφέρεται στη διαχείριση του διαγωνισμού, ο Τσίπρας αποδίδει καθοριστική επιρροή στον Νίκο Παππά, τότε υπουργό Επικρατείας και στενό του συνεργάτη, γράφοντας ότι «τον έκανε να πιστέψει – γιατί ίσως ήθελε να πιστέψει – ότι οι άδειες έπρεπε να είναι τέσσερις».
Σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα, παραδέχεται:
«Το λάθος μας ήταν ότι παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης αλλά και οργής για την κακοποίηση της ενημέρωσης και της αλήθειας.
Και η οργή, ακόμη κι όταν σε πνίγει το δίκιο, δεν είναι καλός σύμβουλος – ούτε στη ζωή, ούτε στην πολιτική».
Και συνεχίζει:
«Η διαδικασία του διαγωνισμού ήταν επιδεικτικά επιθετική. Θυμόμαστε όλοι τις εικόνες με τους ιδιοκτήτες καναλιών κλεισμένους στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, χωρίς κινητά, με φαγητό delivery, να κονταροχτυπιούνται για τις τηλεοπτικές άδειες».
Η «παρέμβαση» για τον Καλογρίτσα
Σε άλλο σημείο, ο Τσίπρας αναφέρεται φευγαλέα στον επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα, σημειώνοντας ότι έκανε «την μοναδική του παρέμβαση στο θέμα των αδειών για να ζητήσει να πεταχτεί εκτός».
Η αποπομπή Καλογρίτσα, όπως υπενθυμίζει, οφειλόταν στην αδυναμία του να καλύψει τις οικονομικές του υποχρεώσεις, ωστόσο η φράση του πρώην πρωθυπουργού αφήνει να εννοηθεί ότι υπήρχε και πολιτικός λόγος πίσω από την απόφαση.
Η εξομολόγηση ως πολιτικό εργαλείο
Το συγκεκριμένο κεφάλαιο της «Ιθάκης» λειτουργεί ως μια προσπάθεια αναθεώρησης ενός από τα πιο αμφιλεγόμενα επεισόδια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς όμως να διατυπώνεται ρητή αυτοκριτική για το αποτέλεσμα.
Περισσότερο, ο Τσίπρας επιχειρεί να ανακατασκευάσει το πολιτικό του αφήγημα, δείχνοντας ότι έχει αντιληφθεί τα όρια της ρήξης με τα ισχυρά μέσα ενημέρωσης – ένα μήνυμα που συμβαδίζει με το νέο του προφίλ ως μετριοπαθούς κεντροαριστερού ηγέτη.
