Πίσω από τις κάμερες της P-Tec και τα χαμόγελα για τη «στρατηγική συνεργασία», οι ψίθυροι γύρω από το τετ-α-τετ Μητσοτάκη – Γκιλφόιλ έδιναν και έπαιρναν. Το LNG, οι πιέσεις, και οι ισορροπίες που χτίζονται στο ημιφως των διαδρόμων
Το επίσημο πρόγραμμα της διατλαντικής συνάντησης για την ενέργεια (P-Tec) προχωρούσε κανονικά,
όμως το ενδιαφέρον όλων είχε στραφεί λίγα μέτρα πιο δίπλα, εκεί όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνομιλούσε διακριτικά με την Κίμπερλι Γκιλφόιλ, τη νέα πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα.
Λίγα λεπτά, καμία κάμερα κοντά, χαμηλές φωνές — αλλά αρκετά για να αρχίσουν οι εικασίες.
Το θέμα; Το αέριο. Πάντα το αέριο
Σύμφωνα με όσα διέρρευσαν σε δημοσιογραφικά πηγαδάκια, η συζήτηση επικεντρώθηκε στην επόμενη φάση της συνεργασίας ΗΠΑ–Ελλάδας γύρω από το LNG.
Οι Αμερικανοί, μετά τη συμφωνία της Venture Global με την Atlantic–SEE LNG Trade, πιέζουν για δεσμευτικά συμβόλαια αγοράς από ευρωπαϊκές εταιρείες,
ενώ η Αθήνα επιδιώκει να κρατήσει τον έλεγχο της πύλης και να μην περιοριστεί σε ρόλο διαμετακομιστή.
Η Γκιλφόιλ φέρεται να επανέλαβε τη φράση που είπε και στην ομιλία της:
«Η Αμερική επέστρεψε.»
Μόνο που αυτή τη φορά, σύμφωνα με παρόντες, το είπε χαμηλότερα και με πιο πρακτικό τόνο — σαν υπενθύμιση, όχι διακήρυξη.
Το μήνυμα της Αθήνας
Από την πλευρά του, ο Μητσοτάκης φέρεται να τόνισε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει αξιόπιστος εταίρος,
αλλά «χρειάζεται διαφάνεια και ισορροπία στις ενεργειακές δεσμεύσεις».
Με απλά λόγια, όχι πλήρης εξάρτηση από έναν προμηθευτή,
αλλά «πολλαπλές πηγές και ευελιξία» – όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά.
Η πρέσβης, λένε όσοι ήταν κοντά, χαμογέλασε χωρίς απάντηση,
αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες συζητήσεις σε τεχνικό επίπεδο.
Το “παράθυρο” της πίεσης
Η Ουάσιγκτον, μέσω της P-Tec, θέλει να “κλειδώσει” τον ενεργειακό διάδρομο από τη Λουιζιάνα έως τη Μαύρη Θάλασσα.
Η Αθήνα, από την άλλη, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη συγκυρία για να ενισχύσει τον ρόλο της ως κόμβου και να αποφύγει να γίνει ενεργειακή αποικία.
Η ισορροπία είναι λεπτή.
Κι αν κάτι φάνηκε από τη σύντομη συνομιλία στο Ζάππειο,
είναι ότι η σχέση ΗΠΑ–Ελλάδας δεν είναι απλώς στρατηγική — είναι συναλλακτική.
Κάθε πλευρά ζητά κάτι, κάθε πλευρά δίνει κάτι, και όλα παίζονται εκτός μικροφώνου.
