Πονηρή η «συναίνεση» που ζητά μέσω της αδελφής του Ντόρας ο κύριος Μητσοτάκης, προκειμένου να καταστήσει συνενόχους σε εθνικές υποχωρήσεις τους Καραμανλή, Σαμαρά, Τσίπρα και Παπανδρέου.
Επί επτά ολόκληρα χρόνια, ο πρωθυπουργός χαράσσει την εξωτερική πολιτική της χώρας χωρίς να ζητά συναίνεση από κανέναν και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν
Του Μανώλη Κοττάκη από τη «Δημοκρατία»
Ούτε από τα πολιτικά κόμματα ζήτησε ποτέ τη γνώμη τους καλώντας κατά μόνας τους αρχηγούς στο Μαξίμου, ούτε από τους πρώην πρωθυπουργούς, πλην του Κώστα Σημίτη.
Κάθε απόφαση – από το άδειασμα των αποθηκών του στρατού στα νησιά, την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, την προσωπική επίθεση στον Πούτιν και τη ρήξη με τη Ρωσία, έως το βλαπτικό «Σύμφωνο των Αθηνών» με την Τουρκία – την έλαβε αποκλειστικά μόνος του, επικαλούμενος τη λαϊκή νομιμοποίηση.
Όταν εκδότης του πρότεινε να βλέπει τακτικά Καραμανλή, Σαμαρά και Ντόρα για κρίσιμες αποφάσεις, εκείνος απάντησε πως κάτι τέτοιο «θα ισοδυναμούσε με συγκυβέρνηση» και ότι δεν προτίθεται να μοιραστεί την εξουσία του.
Η μόνη εξαίρεση ήταν η διερεύνηση με τον Καραμανλή στο σπίτι του στον Λυκαβηττό, σχετικά με το μνημόνιο αμυντικής συνεργασίας με τα Σκόπια, από το οποίο έλαβε αρνητική απάντηση.
Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα» ότι δεν προτίθεται να συγκαλέσει ποτέ το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, επειδή «δεν πιστεύει στη λειτουργία του».
Στην πραγματικότητα, ο κύριος Μητσοτάκης κυβερνά επτά χρόνια με μία και μόνη αντίληψη:
Να βρίσκεται στο βάθρο μόνος του.
Να μην μοιράζεται την εξουσία με κανέναν.
Μισεί κάθε θεσμό που μπορεί να τον περιορίσει:
– Τον ανώτατο άρχοντα με πολιτικό βάρος, γι’ αυτό και επέλεξε την υπάκουη Κατερίνα Σακελλαροπούλου για τη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας.
– Τις κυβερνήσεις συνεργασίας, γιατί θα έπρεπε να διαπραγματεύεται την εξουσία του.
– Τα όργανα εθνικής συνεννόησης, όπως το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, τα οποία στο παρελθόν έσωσαν τη χώρα σε κρίσιμες στιγμές.
Όπως αποκάλυψε ο Αλέκος Παπαδόπουλος στο One Channel, ο πρωθυπουργός εκμεταλλεύτηκε το Σύνταγμα του 1986, που αφαίρεσε κρίσιμες αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενισχύοντας τον πρωθυπουργοκεντρισμό.
Έτσι, έλεγξε τα πάντα, χωρίς να αφήσει περιθώρια σε κανέναν να αναδειχθεί.
Με όργανο το επιτελικό κράτος, τις μυστικές υπηρεσίες και τις υποκλοπές, με σύμμαχο τη Δικαιοσύνη και συνοδοιπόρο τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, ο κύριος Μητσοτάκης έχτισε ένα πλήρως ελεγχόμενο σύστημα εξουσίας.
Επτά χρόνια λειτούργησε ως εγγυητής συμφερόντων, ποτέ συναίνεσης.
Κι όμως, τώρα, προκαλεί έκπληξη η πρόταση της Ντόρας Μπακογιάννη για τη συγκρότηση Συμβουλίου της Δημοκρατίας, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του 1974 – με τη συμμετοχή Καραμανλή, Σαμαρά, Παπανδρέου και Τσίπρα.
Μια πρόταση ξένη προς την πολιτική του κουλτούρα, που εγείρει εύλογα ερωτήματα:
Γιατί τώρα; Τι φοβάται;
Η απάντηση είναι σαφής:
Επειδή έρχονται κρίσιμες αποφάσεις – εκχώρηση εθνικού πλούτου, αναγνώριση του ψευδοκράτους – οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν στην πτώση του.
Έτσι, ο πρωθυπουργός αναζητεί συνενοχή, όχι συνεννόηση.
Συναίνεση στη μειοδοσία ζητά, για να μοιράσει την ευθύνη.
Η άποψή μας:
Το Συμβούλιο της Δημοκρατίας θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο υπό έναν όρο:
Να μην είναι μέλος του ο κύριος Μητσοτάκης.
Να έχει παραιτηθεί αυτοβούλως, παραδίδοντας την εξουσία σε πρωθυπουργό με νωπή λαϊκή εντολή.
Διαφορετικά, κάθε συζήτηση περί συναίνεσης είναι προσχηματική.
Η συνεννόηση απαιτεί εμπιστοσύνη – και αυτή έχει χαθεί.
Με τις καρέκλες παίξτε όσο θέλετε. Με τη χώρα – ποτέ!
