Του Γιώργου Λακόπουλου
Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή αριθμεί 156 μέλη, συν τον Πρωθυπουργό – και συν τον Μπογδάνο που αποφάσισε ότι η διαγραφή του δεν ισχύει και ο Γεραπετρίτης το επικυρώνει.
Από αυτούς περισσότεροι από εκατό ούτε είδαν ούτε θα δουν σ’ αυτή τη Βουλή κυβερνητικό αξίωμα. Στις θέσεις τους ως υπουργοί, ή υφυπουργοί, βρίσκονται προσωπα που δεν έχουν σχέση με την ΝΔ- που έλαβε την εντολή διακυβέρνησης, με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη, στον οποίο οι ίδιοι έδωσαν στην εμπιστοσύνη τους μετά τις προγραμματικές δηλώσεις.
Με παρρησία ο βουλευτής και πρώην υπουργός Κώστας Τζαβάρας έβαλε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων: μας ψήφισαν για να κυβερνήσει η ΝΔ με τους βουλευτές της.
Θυμήθηκε τους κηπουρούς του Γ. Παπανδρεου για να θέσει ένα οιονεί συνταγματικό θέμα:
«Ο Ελληνικός λαός έδωσε αυτοδυναμία στο κόμμα της ΝΔ με τα στελέχη που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα» και όχι σε , «πρόσωπα που εκφράζουν ιδεολογίες άλλων χώρων».
Στο περιστύλιο οι βουλευτές της ΝΔ ψιθύριζαν: «Να αγιάσει το στόμα του».
Αλλα ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέχισε να προσθέτει εξωκοινοβουλευτικούς και πρόσωπα εκτός ΝΔ στο κυβερνητικό σχήμα.
Επιμένει σε μια κυβέρνηση-ανεμομαζώματα, στην οποία πλην των ολιγομελών ποσοστώσεων που έδωσε στους δυο πρώην πρωθυπουργούς, κυριαρχούν προσωπικοί και οικογενειακοί φίλοι, άσχετοι με τη ΝΔ, αλλά και κάποιοι άσχετοι με την πολιτική. Αξιοκρατία μηδέν.
Έτσι είναι υπουργοί ο Σκέρτσος, ο Πλεύρης , η Μενδώνη και ο Μηταράκης, αλλά όχι η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Μαριέττα Γιαννάκου, η Ολγα Κεφαλογιάννη, ο Ευρ. Στυλιανίδης, ή ο Θ. Ρουσόπουλος και ο Γ. Βλάχος.
Έχουν υφυπουργεία ο Τσακλόγλου, ο Γιατρομανωλάκης και άλλοι «από το πουθενά» και όχι μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και στελέχη του κόμματος με πολλές ώρες πτήσης στην πορεία της ΝΔ.
Η αλλοίωση του χαρακτήρα της ΝΔ
Υπάρχουν δυο λόγοι που κάνουν την ογκούμενη δυσφορία από τον παραγκωνισμό, να πλησιάζει στο σημείο βρασμού που θα φέρει την έκρηξη.
Ο ένας είναι ότι καθώς οι εκλογές είναι επί θύραις και άλλος ανασχηματισμός δεν προβλέπεται, όσοι ήλπιζαν σε υπουργοποίηση αντιλαμβάνονται ότι όνειρο ήταν και πάει.
Ο άλλος λόγος είναι ότι πολλοί από τους μουσαφιραίους-που λέει κι ο Βαγγέλης Αντώναρος– διεκδικούν ή έχουν εξασφαλίσει ήδη θέση στα ψηφοδέλτια. Ετσι απειλούν με τα κυβερνητικά εφόδια να πάρουν και τις θέσεις των νεοδημοκρατών στη Βουλή -μετά την κυβέρνηση.
Πέραν της εμφανούς προοπτικής αλλοίωσης του χαρακτήρα της ΝΔ, η προωθούμενη ανθρωπολογική αραίωση του «αυθεντικού» δυναμικού της στο κοινοβούλιο την καταργεί ως αυτό που είναι από την ίδρυσή της και εξαφανίζει από την πολιτική , πρόσωπα που έχουν μακρά σταδιοδρομία στις γραμμές της.
Καθώς πολιτική χωρίς φιλοδοξία δεν νοείται, όσοι διαπιστώσουν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψαλιδίζει τις φιλοδοξίες τους υπέρ προσώπων που δεν έχουν «ένσημα» στο κόμμα τους κατεβαίνουν ένας-ένας στα χαρακώματα. Κανείς δεν πρόκειται να πάει χωρίς να δώσει τη μάχη του.
Το ερώτημα είναι μέχρι πού μπορούν να φτάσουν για να αντιληφθεί ο Πρωθυπουργός ότι βρίσκεται στη θέση του λόγω ψήφου εμπιστοσύνης που του δίνουν στη Βουλή, οι εκλεγμένοι και όχι από όσους δεν έχουν κριθεί ποτέ από κανέναν.΄
Πολύ περισσότερο όταν το κάνουν εκβιαζόμενοι: αν καταψηφίσουν, θα στιγματιστούν ως εχθροί της κυβέρνησης.
Η μοναξιά του Μητσοτάκη
Ένας κυβερνητικός βουλευτής δύσκολα μπορεί να αρχίσει την καταψήφιση νομοσχέδιων. Αλλά μπορεί εύκολα να ακολουθήσει έναν ορκισμένο εχθρό του Μητσοτάκη όπως ο Αντώνης Σαμαράς και όπου βγει.
Ακόμη πιο εύκολα -και ενθουσιασμό μάλιστα- μπορούν επίσης να πυκνώνουν τις εκδηλώσεις τους υπέρ του Καραμανλή- ως παραταξιάρχη και εγγυητή της φυσιογνωμίας του κόμματος.
Δια της οποίας έφτασε ως εδώ ενώ ο έτερος μεταπολιτευτικός πυλώνας διαλύθηκε, όταν εγκατέλειψε τις αρχές του.
Από αυτή την αποψη η επόμενη Τετάρτη 13 Οκτωβρίου μπορεί να είναι συμβολικά οριακή για τον Πρωθυπουργό.
Η σύνθεση του ακροατηρίου στο Ίδρυμα Καραμανλή που θα μιλήσει ο Καραμανλής, μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από επικύρωση των ιδρυτικών χαρακτηριστικών του κόμματος: αποδοκιμασία την απαξιωτικής συμπεριφοράς του Μητσοτάκη.
Σ’ αυτή την περίπτωση η μοναξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ειδικά αν παρίσταται, θα είναι ολοφάνερη.
