Από την αίγλη Μελισσανίδη στην αβεβαιότητα Ηλιόπουλου. Ένας χρόνος από την αλλαγή ηγεσίας στην ΑΕΚ και τα πρώτα σύννεφα έχουν ήδη μαζευτεί. Τι δεν πάει καλά στην Ένωση;
Η ημέρα που θα έμενε στην ιστορία ως το τέλος εποχής του Δημήτρη Μελισσανίδη, τελικά ίσως αποδειχθεί η αρχή μιας μεταβατικής και επικίνδυνα θολής περιόδου για την ΑΕΚ. Στις 16:00, στην αίθουσα Τύπου της OPAP Arena, ανακοινώθηκε η παράδοση της ΠΑΕ στον Μάριο Ηλιόπουλο. Τότε παρουσιάστηκε ως ομαλή διαδοχή, σήμερα όμως μοιάζει με ρίσκο χωρίς δίχτυ ασφαλείας.
Ο Μελισσανίδης έφυγε ως ο τελευταίος πραγματικός ηγέτης
Μπορεί να μην ήταν αλάνθαστος, όμως:
- Πήρε την ΑΕΚ από τη Γ’ Εθνική
- Έφερε 2 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα
- Πραγματοποίησε το όνειρο της επιστροφής στη Νέα Φιλαδέλφεια
- Οδήγησε τον σύλλογο σε ένα ιστορικό νταμπλ
Ο “Τίγρης” άφησε πίσω του έργο, αποτέλεσμα, και κυρίως πυξίδα.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος: Ισχυρός στις θάλασσες, άφαντος στα αποδυτήρια
Ο μεγαλομέτοχος της SeaJets και πλέον ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ, μπορεί να διαθέτει δυνατό οικονομικό προφίλ, αλλά δεν έχει καταφέρει να «δέσει» με το club. Η έλλειψη ποδοσφαιρικής εμπειρίας και η διαρκής απουσία από τα κοινά έχουν οδηγήσει σε παρατεταμένη σιωπή και κενό καθοδήγησης.
Ένας χρόνος χωρίς σχέδιο: Όταν η σταθερότητα άρχισε να τρίζει
- Καμία ηχηρή μεταγραφή
- Στασιμότητα στις υποδομές
- Επικοινωνιακό χάσμα με τον κόσμο
- Φήμες για σκιώδη διοίκηση και παρασκηνιακές παρεμβάσεις
Η εικόνα του οργανισμού θυμίζει αμηχανία. Η σιωπή, από επιλογή ή αδυναμία, μόνο εμπιστοσύνη δεν εμπνέει.
Η ΑΕΚ χρειάζεται ηγέτη – όχι απλώς χρηματοδότη
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν περιμένει κανέναν. Ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, τα σύνορα στενεύουν και η ΑΕΚ δείχνει αμήχανη, χωρίς φωνή και κατεύθυνση. Σε ένα club όπου η ιστορία και ο λαός απαιτούν ξεκάθαρο σχέδιο και δυναμική παρουσία, η απουσία στρατηγικής μοιάζει με εθελούσια αυτοχειρία.
