Οι επιθέσεις Βαξεβάνη στον Τσίπρα σοκάρουν τον δημοκρατικό κόσμο – Η “συγγνώμη” στον Βενιζέλο, το παρασκήνιο και μια ρήξη με παρελθόν
Η Πυθία αποκαλύπτει
Έντονη αίσθηση προκαλούν στον προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο οι αλλεπάλληλες και οξύτατες επιθέσεις του Κώστα Βαξεβάνη κατά του Αλέξη Τσίπρα. Ο δημοσιογράφος που επί χρόνια στήριξε ανοικτά τον πρώην πρωθυπουργό και διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην ανάδειξη των σκανδάλων του «παλιού πολιτικού συστήματος», εμφανίζεται πλέον να καταγγέλλει ανοιχτά τον Τσίπρα για “συνθηκολόγηση με τη διαπλοκή” και πολιτική αναδίπλωση που προδίδει τις αρχές του.
Οι αντιδράσεις Βαξεβάνη δεν περιορίζονται σε πολιτικές ενστάσεις. Φέρουν προσωπικό χαρακτήρα, με υπαινιγμούς για δειλία, υποχωρητικότητα και «ύβρεις προς όσους τον στήριξαν». Η ένταση αυτών των παρεμβάσεων δεν μπορεί να κατανοηθεί πλήρως, αν δεν συνδεθεί με το παρελθόν: συγκεκριμένα, με τη σφοδρή αντιπαράθεση που είχε επί χρόνια με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Βαξεβάνης υπήρξε από τους κύριους δημοσιογράφους που ερεύνησαν και κατήγγειλαν την υπόθεση Novartis, την οποία παρουσίασε ως ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης. Στο επίκεντρο αυτής της υπόθεσης βρέθηκε και ο Βενιζέλος, τον οποίο ο Βαξεβάνης κατηγόρησε ευθέως για ρόλο συγκάλυψης και διασύνδεσης με φαρμακευτικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ενώ ακόμη πιο παλιά σφοδρή ήταν η σύγκρουση για την υπόθεση για τη λίστα Λαγκάρντ.
Μέσα σε αυτό το φορτισμένο ιστορικό πλαίσιο, η είδηση πως ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο είχε προσωπική επικοινωνία με τον Βενιζέλο, αλλά φέρεται να του ζήτησε και συγγνώμη για την παραπομπή του στην υπόθεση Novartis, λειτουργεί σαν πολιτική και ηθική πρόκληση για τον Βαξεβάνη. Η “στροφή” του Τσίπρα, ενισχυμένη από πληροφορίες για κοινά δείπνα και επαφές με τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ερμηνεύεται από τον δημοσιογράφο ως αποδοχή του αφηγήματος της “σκευωρίας Novartis” και, τελικά, ως ακύρωση της προσπάθειας κάθαρσης που είχε γίνει επί των ημερών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Η στήλη αυτή είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ένταση αυτή κορυφώνεται την ώρα που συζητούνται οι αποκαλύψεις του PERIODISTA.GR, περί πολιτικής «λύσης ανάγκης» με μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην περίπτωση που οι επόμενες εκλογές δεν δώσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στο πλαίσιο αυτό, η φιλική στάση Τσίπρα απέναντι σε τέτοιες σκέψεις θεωρείται από τον Βαξεβάνη και άλλους πρώην συνοδοιπόρους του όχι μόνο αδιανόητη, αλλά και προδοσία.
Η δημόσια σύγκρουση των δύο ανδρών – Βαξεβάνη και Τσίπρα – δεν είναι απλώς προσωπική. Είναι συμβολική για μια ευρύτερη απογοήτευση που νιώθει μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης της Αριστεράς, μπροστά στην αίσθηση ότι οι αξίες της ειλικρίνειας, της κάθαρσης και της αντισυστημικότητας θυσιάζονται στο βωμό της πολιτικής επιβίωσης και της επιστροφής σε έναν “ρεαλισμό” παλαιάς κοπής.
Το ερώτημα πλέον δεν είναι μόνο πολιτικό. Είναι βαθιά ηθικό και θεσμικό: μπορεί η Αριστερά να παραμείνει χώρος αλλαγής, όταν τα πρόσωπά της φλερτάρουν με την επανένταξή τους στο ίδιο σύστημα που υποσχέθηκαν να ανατρέψουν;
