Η Πυθία αποκαλύπτει
Αναγνώστριες και αναγνώστες μου.
1,2 δισ. ευρώ κέρδη μέσα σε ένα τρίμηνο ανακοίνωσαν οι τέσσερις συστημικές τράπεζες για το 2025. Όχι, δεν είναι αστείο. Δεν είναι καν σκάνδαλο. Είναι ο κανόνας. Ο ίδιος κανόνας που λέει πως αυτοί που βγάζουν τα πιο πολλά, πληρώνουν τα πιο λίγα – ή και τίποτα.
Οι τράπεζες που διασώθηκαν με τα λεφτά του ελληνικού λαού, τώρα που κολυμπάνε στα κέρδη, εξακολουθούν να μη βάζουν το χέρι στην τσέπη. Κι αυτό χάρη στον περιβόητο «αναβαλλόμενο φόρο». Έναν μηχανισμό που στήθηκε στα χρόνια των μνημονίων και που σήμερα τους εξασφαλίζει φορολογική ασυλία για δεκαετίες. Πόσα τους «χρωστά» το κράτος; Περίπου 13 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αντί να πληρώσουν, μοιράζουν μερίσματα στους μετόχους. Με τι θράσος; Με εκείνο το γνώριμο, τραπεζικό.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, σχεδιάζουν τα επόμενα χρόνια να συνεχίσουν να διανέμουν πάνω από το 50% των κερδών τους ξανά στους μετόχους. Αν, λέμε αν, αυτά τα ποσά πήγαιναν στο Δημόσιο, θα μπορούσαν να χτιστούν πέντε νοσοκομεία. Όμως όχι. Για τον τραπεζίτη υπάρχουν λεφτά. Για την κοινωνία, ούτε ψίχουλο.
Την ίδια ώρα, ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός γυρνάει την Ελλάδα με μια βαλίτσα στο χέρι, ο εργαζόμενος του ΕΣΥ δεν έχει άδεια να αρρωστήσει, και το 70% των οργανικών θέσεων στους σιδηροδρόμους παραμένει κενό. Όταν ο κόσμος ρωτάει γιατί δεν γίνονται προσλήψεις, η απάντηση είναι μία: Δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα.
Υπάρχουν όμως – απλώς καρπίζουν για τις τράπεζες και τους μετόχους τους.
Η Ελλάδα του 2025 είναι η χώρα που ο φτωχός φορολογείται και ο τραπεζίτης επιβραβεύεται. Που η φορολογική δικαιοσύνη γίνεται ανέκδοτο και το κράτος λειτουργεί σαν εισπράκτορας του κεφαλαίου. Μήπως τελικά αυτό το σύστημα δεν είναι αποτυχία, αλλά ο πραγματικός τους σχεδιασμός;
Αυτή είναι η αλήθεια. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για ιθαγενείς.
