Γράφει η Μπάμπουσκα στο documentonews.gr
«Έξω πάμε καλά», συνήθιζε να λέει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο κανονικός. «Μέσα πάμε μια χαρά» προσπάθησε να πει ο Μητσοτάκης ο υιός, μιλώντας έξω, στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Βαλένθια. Ο τσαλακωμένος πρωθυπουργός, διαβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα υπάρχει ευημερία, μεταρρυθμίσεις και σταθερότητα. Και μια που δεν υπήρξε κανένας να τον διαψεύσει , όσα είπε έξω, μεταφέρθηκαν προς τα μέσα υπό την μορφή ρεπορτάζ. Στο συνέδριο εξελέγη ξανά ως πρόεδρος του ΕΛΚ ο άλλοτε φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, Μάνφρεντ Βέμπερ και καταχειροκροτήθηκε η Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν, μόνο που οι μισοί από όσους την επευφημούσαν, θα την προτιμούσαν φυλακή.
Συμβαίνουν θα μου πείτε αυτά στην πολιτική. Υπάρχουν και λυκοφιλίες και έχθρες αλλά και μεγάλες στιγμές. Εκεί όμως που ετοιμαζόμουν να τελειώσω με τα του συνεδρίου του ΕΛΚ με αυτή την γενική αρχή που συνοδεύει τους πολιτικούς και την πολιτική, έπεσε το μάτι μου σε ένα ρεπορτάζ με φωτογραφικά στιγμιότυπα ελληνικού ενδιαφέροντος από τη Βαλένθια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, συνοδεύεται από τον Κωστή Χατζηδάκη και ανταλλάσσει χειραψίες, ενώ σε άλλες φωτογραφίες, δίπλα του στέκονται ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο Απόστολος Τζιτζικώστας. Η παρουσία του Χατζιδάκη προφανώς και ήταν αναγκαία αφού εξελέγη ως ένας από τους αντιπρόεδρους του ΕΛΚ. Οι άλλοι δύο ωστόσο, υπήρξαν αντίπαλοι του Μητσοτάκη στην διεκδίκηση της Προεδρίας της ΝΔ. Καλές οι φωτογραφίες αβροφροσύνης και μεγαθυμίας, αλλά το εύλογο ερώτημα είναι γιατί απουσιάζει ο Άδωνης Γεωργιάδης; Πού είναι ο έτερος αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη ο οποίος ωστόσο τον στήριξε και του πρόσφερε την προεδρία του κόμματος και κατ επέκταση την πρωθυπουργία; Πού είναι ο κατά καιρούς ντελάλης του, που αναλαμβάνει να φωνάζει για τον Μητσοτάκη ενώ οι άλλοι ψιθυρίζουν; Τι μας κρύβουν; Σνομπάρει ο υπουργός Υγείας τον πρωθυπουργό ή έχουν βάση όσα λέγονται, πως όσο ο Μητσοτάκης καταρρέει αποδεικνύεται αγνώμονας και άφιλος;
Είμαι η τελευταία που θα έπρεπε να με απασχολούν οι σχέσεις του Άδωνη με τον Μητσοτάκη, αλλά όταν οι συμπτώσεις γίνονται πολλές, παύουν να είναι συμπτώσεις και αποτελούν πραγματικότητα στην πολιτική. Και αναφέρομαι στη σύμπτωση, η ΝΔ και ο Μητσοτάκης να μην θελήσουν να εκμεταλλευτούν την μεθοδευμένη έστω καταδίκη του Παύλου Πολάκη για συκοφαντική δυσφήμηση. Ίσως επειδή όλο αυτό συνδέεται με τον Άδωνη Γεωργιάδη. Μπορεί τελικώς η πολιτική να μην είναι μόνο τέχνη του εφικτού αλλά και της αχαριστίας.
