Του Νίκου Λακόπουλου
Την ώρα που η Ελλάδα γίνεται κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη ένας ελκυστικός τ΄όπος για τις ξένες επενδύσεις, αλλά μάλλον οι επενδυτές δεν το ξέρουν, με αποκαλυπτική ειλικρίνεια ο υπουργός Ανάπτυξης δηλώνει πως οι μικρές επιχειρήσεις ή θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν- δηλαδή μάλλον θα κλείσουν.
«Επιχειρήσεις με 2-3 εργαζομένους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχουν πρόσβαση στις τράπεζες» είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης και πρόσθεσε ότι «είναι κρίσιμο για την ελληνική οικονομία να πείσουμε αυτές τις επιχειρήσεις να συνενωθούν».
«Μέσα στο κομμάτι των δανείων που έχουμε βάλει από τις τράπεζες, έχουμε προβλέψει ότι ένα μεγάλο κομμάτι αυτών των δανείων θα δίνονται μόνο στις επιχειρήσεις που είναι πολύ μικρές και συγχωνεύονται».
Η συνένωση των πολύ μικρών επιχειρήσεων θα οδηγήσει σε πιο ανταγωνιστικά επιχειρηματικά σχήματα με φοροαπαλλαγές», ενώ πρόσθεσε ότι οι μικρομεσαίοι «μπορούν να μεγαλουργήσουν αν ακολουθήσουν τους κανόνες της σύγχρονης οικονομίας».
Σε κάθε περίπτωση, όπως φαίνεται, πάμε στο τέλος των «μικρομεσαίων»: ή θα κλείσουν ή θα πάψουν να είναι μικρές και θα «μεγαλουργ΄ήσουν». Θα σας εξαφανίσομεν» όπως λέει και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας σε κάποια ελληνική ταινία.
Ο θάνατος από οικονομική ασφυξία
Η ιδέα αυτή μοιάζει με την άποψη του απελθόντος υφυπουργού Γ. Ζαββού για τις «επιχειρ΄ήσεις ζόμπι», αλλά δεν ε΄ίναι: μια επιχείρηση δεν είναι «ζόμπι» επειδή έχει δυο-τρεις εργαζόμενους και μπορεί να είναι μια μεγάλη επιχείρηση -που όμως κατά τον υφυπουργό Ανάπτυξης θα μπορεί να δανειστεί για να επιβιώσει.
Το σχέδιο παραμένει βέβαια κυνικό, αλλά έχει διαφορετική δικαιολογία και μια νέα θεωρία: οι μικρές επιχειρ΄ήσεις πρέπει να πεθάνουν -ανεξάρτητα αν είναι βιώσιμες ή όχι- και η βίαιη συνένωσή της θα της κάνει να μεγαλουργήσουν!
Η επιλεκτική διοχέτευση πόρων θα οδηγούσε κατά τον πρώην υφυπουργό Οικονιμικών στην θανάτωση των «επιχειρήσεων -ζόμπι» και την συντονισμένη ανάκαμψη της οικονομίας. «Η παρεχόμενη ρευστότητα δεν θα κατευθυνθεί ούτε σε επιχειρήσεις – zombie, ούτε σε μπαταχτσήδες, που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στην ανταγωνιστικότητα, αλλά σε τομείς της Οικονομίας που θα αναδείξει η περίοδος μετά την κρίση».
Η ελληνική οικονομία δεν έχει ανάγκη από τέτοιες επιχειρήσεις -που να απορροφούν πόρους και μερίδιο της αγοράς -σύμφωνα με αυτή την θεωρία- και ένα ξεκαθάρισμα, μια «εξυγίανση» θα οδηγούσε σε αυτό που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης ονόμασε «ανάταξη» της οικονομίας.
Ο στόχος του Μητσοτάκη είναι να δημιουργήσει τη νέα «δική του μεσαία τάξη», μαζί με νέα τζάκια σε μια πιο «υγιή οικονομία- αφού θα έχει εφαρμόσει πρόγραμμα ευθανασίας για τις «άρρωστες» επιχειρήσεις και ένα σοκ στην οικονομία που θα διαδεχθεί το σωτήριο «σοκ ρευστότητας» όπως το προανήγγειλε ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Οι ανάγκες της δημοφιλίας του Μητσοτάκη πιθανόν να λοξοδρόμησε την στρατηγική αυτή με πολλά δισ. να γίνονται καταθέσεις, τα λουκέτα να έχουν αναβληθεί για μετά την πανδημία και η μαζική θανάτωση των «ζόμπι» να σκοντάφτει στις εκλογές που θα γίνουν με απλή αναλογική.
Όσο κι αν οι δημοσκοπήσεις βιάζονται για να δείξουν πως η διαφορά μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι αρκετά ασφαλής για την κυβέρνηση, δεν είναι: η κυβέρνηση βρίσκεται σε π΄τώση και η αντιπολίτευση σε άνοδο -μικρή, αλλά ορατή.
Σύμφωνα με μια έκθεση της PwC το 22,63% εταιρειών κατατάσσεται στην κατηγορία των… «ζόμπι» και απασχολούν σχεδόν 224 χιλιάδες άτομα. Οι «προβληματικές» αυτές επιχειρήσεις απορροφούν περισσότερους πόρους από ό,τι παράγουν και κάνουν κακό στην αγορά ασκώντας πίεση και σε άλλες εταιρείες.
Οι φτωχοί δεν ψηφίζουν
Μια κυβέρνηση που θα επιχειρούσε την ανάταξη της οικονομίας, την αλλαγή δηλαδή του ταξικού χάρτη θα βρισκόταν σε τρικυμία που θα σήμαινε η κατάρρευση της «ραχοκοκαλιάς» της Ελλάδα, αν αυτή η τρικυμία δεν έχει συμβεί την προηγούμενη δεκαετία.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το 96,7% των φτωχών νοικοκυριών και το 40,8% των μη φτωχών δηλώνει οικονομική δυσκολία να καλύψει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες ύψους περίπου 395 ευρώ.
Το 45,8% των φτωχών νοικοκυριών δηλώνει ότι στερείται διατροφής που περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας, ψάρι ή λαχανικά ίσης θρεπτικής αξίας, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των μη φτωχών νοικοκυριών εκτιμάται σε 5,3%.
Πολλά από αυτά τα νοικοκυριά δεν έχουν ικανοποιητική θ΄έρμανση, δεν μπορούν να πλη΄ρώσουν λογαριασμούς, δεν έχουν λεφτά για ένα γεύμα ή ένα ποτό ούτε μια φορά το μήνα. Δεν κάνουν θεραπείες που χρειάζονται ούτε ακίνητα για να μεταβιβάσουν.
Προφανώς δεν τους αφορούν τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη -όπως δ΄ήλωσαν έξι στους δέκα από όσους ρωτήθηκαν -δηλαδή οι φτωχοί, οι πολύ φτωχοί και ένα μεγάλο τμήμα της «μεσαίας» τάξης.
Προφανώς πολλοί από αυτούς δεν ψηφίζουν κιόλας, αφού μεταξύ των άλλων η φτώχια αφαιρεί και πολιτικά δικαιώματα από πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγοορίας.
Μένει να διαπιστωθεί πως συνδέονται με την «ανάπτυξη» που η κυβέρνηση βλέπει να καλπάζει και τι σημαίνει στην πράξη η προειδοποίηση του Άδωνι Γεωργιάδη προς τις πολύ μικρές επιχειρήσεις πως αν δεν συγχωνευθούν θα κλείσουν.
Εκτός αν βέβαια ισχύει ως ό,τι λέμε στην Ελλάδα δεν το εννοούμε κιόλας και βέβαια μια κυβέρνηση πολύ λίγα πράγματα μπορεί να κάνει στην οικονομία -να καταστρέψει κυρίως, όπως υπαινίσσεται ο υπουργός Ανάπτυξης -που δεν έχει πια και πολλές εξουσίες.
Στην Ιστορία μένουν συνήθως πολιτικοί που μιλάνε για ένα καθεστώς που οι ίδιοι δημιουργούν -που περιλαμβάνει ακόμα και νέα στρώματα και τάξεις -μέσα από οικονομικά θαύματα.
Ο Μητσοτάκης -και ο Άδωνις- θα μείνουν στην Ιστορία γιατί μιλάνε στο όνομα μιας τάξης που θέλουν να καταστρέψουν για να πετύχουν ένα οικονομικό «θαύμα» όπου η ανάπτυξη θα συνυπάρχει με τη φτώχεια και το κλείσιμο επιχειρήσεων της τάξης δηλαδή που ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν.
Που θα σωθούν βέβαια αν συγχωνευθούν με ένα μοντέλο που μπορούμε να περιγράψουμε σαν… τα 240 ενωμένα τυροπιτάδικα. Ή αν αφυπνισθούν για μια κυβέρνηση που δεν θα έχει υπουργό Ανάπτυξης κάποιον που προαναγγέλλει τον θάνατό των μικρών επιχειρήσεων κι έχει σχέδιο γι’ αυτό: την οικονομική ασφυξία.
Μεγαλοφυές, όσο και το άλλο σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη -που πρόσφατα είπε στη Βουλή πως μειώνει τον αριθμό των φοιτητών για να έχει λιγότερους ανέργους πτυχιούχους.
