Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν το προφανές: ενώ ο Τσίπρας με το ιμπέριουμ της προσωπικής δημόσιας παρουσίας του και την πολιτική του πρόταση, είναι σε θέση να επικρατήσει απέναντι στον Μητσοτάκη και το σύστημα που τον ανέδειξε και τον στηρίζει- ειδικά με τον κυβερνητικό απολογισμό και την προσωπική συμπεριφορά του- το πολιτικό προσωπικό που διαθέτει αυτή η στιγμή το κόμμα του τον «προδίδει».
Για την ακρίβεια αρκετοί από όσους βρίσκονται στα κομματικά και τα κοινοβουλευτικά όργανα, τον εγκλωβίζουν σε μια ιδιότυπη κατάσταση: κάθε απόπειρα ανόδου του ισοδυναμεί με πτώση. Με την έννοια ότι μόλις πάει να πάρει τα πάνω του, εμφανίζονται στο προσκήνιο φιγούρες που θυμίζουν «οικεία κακά» και τον ξανα-καθηλώνουν.
Με απλά λόγια ο Τσίπρας μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι και να κερδίσει τις εκλογές. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί- και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρακτικά δεν υπάρχει.
Ενώ ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει τις προϋποθέσεις να πείσει – ειδικά όσο κάνει την αυτοκριτική του- πάντα μπροστά στο ενδεχόμενο να γίνει πρωθυπουργός θα υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: με ποιους θα κυβερνήσει;
Με αυτούς που εμφανίζονται σήμερα στο περίεργο καράβι του ρεβανσισμού που αρματώνεται στο λιμάνι της Κουμουνδούρου- και θα πυκνώνουν την παρουσία τους προεκλογικά για να μπουν στη Βουλή κατ’ αρχάς- δεν γίνεται.
Οπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου <οι πλειοψηφίες διαμορφώνονται με όλους>. Αλλά η ψήφος κρίνεται από το περίγραμμα αυτών που θα έλθουν στη θέση αυτών που θα φύγουν…
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα «κλειδώσει» την προοπτική του να αναλάβει πάλι τις τύχες της χώρας- για λογαριασμό της Δημοκρατικής Παράταξης και όχι του ΣΥΡΙΖΑ για «δεύτερες φορές» και άλλα ανέκδοτα- όταν εμφανίσει τη νέα κυβερνώσα ομάδα του: φρέσκη, πολυσυλλεκτική, άφθαρτη και εμπροσθοβαρή…
(Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro.gr)
