Του Γιώργου Λακόπουλου
Τα συλλαλητήρια είναι η αρχή της αμφισβήτησης όχι το κλείσιμο. Απομένει η στιγμή που ο Πρωθυπουργός, ως φορέας της προηγουμένης λαϊκής εντολής, θα πιστοποιήσει το αδιέξοδο…
Σπάνια βρίσκεται κυβέρνηση που να επιβαρύνει -σε ζωντανή μετάδοση- τη θέση της, κάνοντας χρήση της ισχύος της- όσο η σημερινή, με την τραγωδία των Τεμπών.
Ειδικά, μετά το 41% πίστεψε ότι έχει με το μέρος της το χρόνο και προκειμένου να τον πιστωθεί ότι έκανε ήταν λάθος. Προστιθέμενο στο θεμελιώδες λάθος, να διατηρεί σε κυκλοφορία επικίνδυνα τρένα, έβαζε τη θηλειά στο λαιμό της.
Πλέον βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την επομένη της σύγκρουσης. Έχοντας χρεωθεί εν τω μεταξύ αντιφάσεις, καθυστερήσεις, παρεμβάσεις , απρέπειες και ψεύδη , που τροφοδότησαν την εκδοχή της απόπειρας για συγκάλυψη, που κυριαρχεί.
Στα δυο κεντρικά ερωτήματα – γιατί τα δυο τρένα συγκρούσθηκαν και τι προκάλεσε τη φωτιά , μετά τη σύγκρουση – οι απαντήσεις που έδωσε για πρώτη φορά επίσημος κρατικός φορέας την εκθέτουν.
Με το πόρισμα, το χρονικό των προαναγγελθέντων θανάτων καταγράφεται ευκρινώς- ως συνέπεια της ανεκτέλεστης, που θα εξασφάλιζε σιδηροδρομική ασφάλεια.
Βαρύνονται και ο προηγούμενοι του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτό έπρεπε να έχει τελειώνει το 2016. Αλλά πρωτίστως βαρύνεται η κυβέρνηση της ΝΔ, που είχε ήδη στα πράγματα τέσσερα χρόνια.
Το άλλοθι των κυβερνητικών που χειροκροτούσαν στη Βουλή τον υπουργό Καραμανλή, σαν να πέρασε από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ επανεκλεγόμενος, καταρρίπτεται με το πόρισμα. Την προανακριτική δεν την αποφεύγει.
Στο δεύτερο ερώτημα, η επίσημη επιστημονική ομάδα ανατινάζει την εκδοχή λάστιχο – δεν υπήρξε παράνομο φορτίο , αλλά μπορεί και να υπήρξε – που υιοθέτησε ο Πρωθυπουργός. Υπήρχε εύφλεκτο υλικό και ευθύνεται για την αύξηση των θανάτων.
Τι ακριβώς ήταν και από ποιους φορτώθηκε στην εμπορική αμαξοστοιχία, είναι δουλειά της κυβέρνηση να το εντοπίσει- όχι της Δικαισούνης,οπως προβάλλεται παραπλανητικά. Τον εγκληματία τον βρίσκει και τον συλλαμβάνει η αστυνομία, όχι ο δικαστικός.
Συνεπώς όταν ο κυβερνητικός ο εκπρόσωπος επικαλούμενος το πόρισμα ,ισχυρίζεται ότι δικαιώθηκε η κυβερνητική εκδοχή, απλώς επιμένει στο παλιό βιολί. Παρακινδυνευμένο: κάτι που είναι άγνωστο σήμερα, μπορεί να γίνει γνωστό αύριο- εφόσον είναι βέβαιο ότι υπήρξε.
Τα δυο ευρήματα -για την εγκυρότητα των οποίων ουδείς αμφιβάλει- φέρνουν την κυβέρνηση σε μπροστά σε τοίχο. Θα το είχε αποφύγει αν δεν μεσολαβούσαν οι ακρότητες υπουργών. Κάνοντας τα συλλαλητήρια στόχο τους, για να κρύψουν τις αιτίες που τα προκαλούν, έφτασαν στο σημείο να ασχημονούν.
Την επιβάρυνση που προκάλεσαν εισπράττει τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης- που τους έβαλε, με καθυστέρηση, πιπέρι στο στόμα. Και εξετάζει αν το ενδεχόμενο ανασχηματισμού, θα μπορούσε να εκτονώσει την αντικυβερνητική ατμόσφαιρα που διευρύνεται.
Χλωμό, όταν το ένα τρίτο των υπουργών του προκάλεσαν την κοινωνία και πρέπει να απομακρυνθούν, αλλά δεν υπάρχουν αναπληρωματικοί για να τους αντικαταστήσει.
Γι’ αυτό άνοιξε ο ίδιος τη συζήτηση που καταλήγει στο ενδεχόμενο να μην μπορεί η κυβέρνηση να σηκώσει άλλο βάρος. Η διαπίστωση προλειαίνει το έδαφος για τη μόνη διέξοδο που του απομένει: προσφυγή στις κάλπες. Και γαία πυρί μιχθήτω.
Η κυβέρνηση δεν κινδύνευε με ανατροπή από μέσα, ούτε η αντιπολίτευση έχει τρόπο να την υποχρεώσει σε παραίτηση. Αλλά πλησιάζει στο σημείο βρασμού και θα χρειαστεί βαλβίδα εξαέρωσης.
Τα συλλαλητήρια είναι η αρχή της αμφισβήτησης όχι το κλείσιμο. Απομένει η στιγμή που ο Πρωθυπουργός, ως φορέας της προηγουμένης λαϊκής εντολής, θα πιστοποιήσει το αδιέξοδο…
