Η Πυθία αποκαλύπτει
Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Μετά την τελευταία διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, που ακολούθησε την πραξικοπηματική αποκαθήλωση του Στέφανου Κασσελάκη από την ηγεσία του κόμματος, και την αλλαγή των κοινοβουλευτικών αριθμητικών συσχετισμών, το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ωστόσο, έχουμε το ιστορικό παράδοξο μαζί με την δημοσκοπική κατρακύλα της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά, να έχουμε και την πτώση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος, την οποία ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ οφείλει στην κάθοδο της Άννας Διαμαντοπούλου στην κούρσα των εσωκομματικών εκλογών.
Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι η επικεφαλής της Μητσοτακικής συνιστώσας του ΠΑΣΟΚ και λειτούργησε στο πλαίσιο των εντολών που έλαβε από το σύστημα Μητσοτάκη, το οποίο εδώ και χρόνια υλοποιεί την επιτυχημένη στρατηγική της απόλυτης ρύθμισης του πολιτικού σκηνικού, διαβρώνοντας αντιπάλους πολιτικούς χώρους, ώστε να διασφαλίζεται η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έτσι και στο ΠΑΣΟΚ, το Μέγαρο Μαξίμου επιθυμούσε την παραμονή του απολύτως ελεγχόμενου (για διαφόρους λόγους που δεν είναι της παρούσης) και απολύτως ακίνδυνου, αφού είναι ανίκανος να δημιουργήσει νικηφόρα προοπτική, Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του κόμματός του. Η ξαφνική, τους προηγούμενους μήνες, ενεργοποίηση της Άννας Διαμαντοπούλου στην κούρσα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχε ως αντικειμενικό σκοπό να ανακοπεί η δυναμική του Παύλου Γερουλάνου και τελικά ο στόχος επετεύχθη, αφού ο Παύλος Γερουλάνος δεν προκρίθηκε οριακά στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών. Αν προκρινόταν εκείνος και όχι ο Χάρης Δούκας, ο οποίος συμμετείχε στο παιχνίδι συγκεκριμένου πολιτικό – επιχειρηματικό – τραπεζικού συμπλέγματος συμφερόντων, τότε σήμερα ο Παύλος Γερουλάνος θα ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και σαφώς στις επόμενες εκλογές, με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, θα “παιζόταν” ακόμη και η πρώτη θέση. Δημοσκόποι και αναλυτές υποστηρίζουν σήμερα ότι αν ο Παύλος Γερουλάνος ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τότε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είχε πιάσει ήδη το 20%.
Ο Νίκος Ανδρουλάκη έχει υποχρέωση στην Άννα Διαμαντοπούλου και στο σύστημα Μητσοτάκη. Τους χρωστά την εκλογή του. Δεν τον απασχολεί αν το ΠΑΣΟΚ θα μετατραπεί σε δύναμη κυβερνητισμού. Του αρκεί που θα έχει περιχαρακώσει έναν χώρο, του οποίου θα ηγείται. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι αφήνει την Άννα Διαμαντοπούλου να υποστηρίζει με τρόπο προκλητικό για την κοινωνία τον Μητσοτάκη για το έγκλημα των Τεμπών. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι η Άννα Διαμαντοπούλου κάνει και λέει ότι θέλει κόντρα στην υποτιθέμενη κεντρική γραμμή του ΠΑΣΟΚ. Τελευταίο κρούσμα είναι η ανησυχία της για το ενδεχόμενο οι λαϊκές κινητοποιήσεις να γκρεμίσουν το καθεστώς Μητσοτάκη, ενώ κανείς δεν πρέπει να ξεχνά τα όσα έχουν αποκαλυφθεί για τους επικοινωνιολόγους που στηρίζουν ταυτόχρονα την Διαμαντοπούλου και την Νίκη Κεραμέως.
Όμως, η Άννα Διαμαντοπούλου, παίζοντας το παιχνίδι του Μητσοτάκη βλάπτει σοβαρά το ΠΑΣΟΚ. Και αν ο Ανδρουλάκης κλείνει τα μάτια, αυτό δεν σημαίνει ότι συμβαίνει το ίδιο στις τάξεις των στελεχών του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των ψηφοφόρων. Δημοσκόποι και αναλυτές στο παρασκήνιο συμφωνούν ότι ένα μέρος της πτώσης του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις, την ώρα που πέφτει και η ΝΔ, έχει να κάνει με την παρουσία της Άννας Διαμαντοπούλου σε κορυφαίο πόστο στην Χαριλάου Τρικούπη. Ο αγνός δημοκρατικός κόσμος αρνείται να συσχετίζεται με τα δεκανίκια του Μητσοτάκη και νοιώθει προσβεβλημένος από την παρουσία της Διαμαντοπούλου στις τάξεις του Κινήματος. Εκτός αυτού όμως, η στήλη πληροφορείται ότι λόγω της στάσης της Άννας Διαμαντοπούλου στο θέμα των Τεμπών δεν θα αργήσει να σημειωθεί και μπαράζ παραιτήσεων στελεχών του ΠΑΣΟΚ σε όλη την επικράτεια. Σε κάποιες νομαρχιακές έχουν ήδη ξεκινήσει τα όργανα και οι παραιτήσεις-αποχωρήσεις είναι καθημερινές…
