Το κόμμα Ντε Γκρες μετρούν οι δημοσκόποι μετά τον γάμο του Νικόλαου με την Βαρδινογιάννη

Η Πυθία αποκαλύπτει

Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Όπως έχετε διαβάσει ξανά στην στήλη, οι Ντε Γκρες, οι Γλύξμπουργκ έχουν έρθει για να ριζώσουν στην Ελλάδα. Ο ντόρος για το θέμα της ιθαγένειας, η καθημερινή προβολή τους από τα ΜΜΕ της διαπλοκής και ο γάμος του Νικόλαου με την Χρυσή Βαρδινογιάννη επιβεβαιώνουν ότι τα μέλη της βασιλικής οικογένειας ήρθε για να μείνει. Μάλιστα, όπως έχετε διαβάσει εδώ στο PERIODISTA.GR, κάποιο αόρατο χέρι πληρώνει για την υπερπροβολή των Ντε Γκρες στην Ελλάδα.

Καλά πληροφορημένες πηγές μου με ενημερώνουν μάλιστα, ότι μετά τον γάμο του Νικολάου με την Χρυσή Βαρδινογιάννη, οι δημοσκόποι έχουν αρχίσει και μετρούν την δυναμική ενός κόμματος των Ντε Γκρες, το οποίο τμήματα της ολιγαρχίας θα παρουσιάσουν ως εναλλακτική όταν θα έρθει η ώρα.

Μέχρι στιγμής, όπως με πληροφορούν, το κόμμα Ντε Γκρες καταγράφει ποσοστά της τάξεως του 2%, τα οποία παίρνει κατά κύριο λόγο από τη Νέα Δημοκρατία. Στη Νέα Δημοκρατία, εξάλλου, κρύφτηκαν επί δεκαετίες οι Βασιλόφρονες και άλλοι ακροδεξιοί στην Ελλάδα.

Διαβάστε οπωσδήποτε

google news svg icon

Ακουλούθησε το Periodista.gr στο Google News για να μαθαίνεις όσα δεν τολμούν ή δεν θέλουν να γράψουν οι άλλοι.

Περισσότερα

Άρθρα
ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Μυστικές δημοσκοπήσεις – Εφιάλτης για τον Μητσοτάκη: Η Ελληνική Λύση πρώτο κόμμα σε τρεις νομούς της Μακεδονίας

Ανατροπή στις μυστικές δημοσκοπήσεις: Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου αναδεικνύεται πρώτο κόμμα σε τρεις νομούς της Μακεδονίας και διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο στη Βόρεια Ελλάδα

Η ηχηρή απουσία από την ομιλία Τσίπρα – Το μήνυμα που ανησύχησε τους επιτελείς

Η απουσία της Όλγας Γεροβασίλη από την ομιλία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη προκαλεί ερμηνείες και σενάρια για την επόμενη μέρα του πρώην πρωθυπουργού

Προβληματισμός και μεγάλη αγωνία των ολιγαρχών για τον Τσίπρα – Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Μαρινάκη

Σκεπτικισμός στους επιχειρηματικούς κύκλους που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς η εμφάνισή του στο συνέδριο του Economist θεωρήθηκε «άχρωμη» και χωρίς απήχηση