Γράφει ο Farley
Μιλώ για την ενεργητική φιλάνθρωπη στάση, που για να μην ταλαιπωρείται άλλο ο
ασθενής “βγάζει το εγκεφαλικά νεκρό σώμα του από την πρίζα” ή ακριβέστερα διακόπτει
την μηχανική υποστήριξη (killing). Δεν μιλώ δηλαδή για την παθητική ευθανασία (let to die),
κάτι που ήδη εξελίσσεται υπό την ηγεσία Φαμέλου.
Ο φιλάνθρωπος ιατρός ευθανασίας (dr. Haros) στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι
κάποιος από τους παραμένοντες 26 βουλευτές του, δηλαδή ένας μέτοχος του σημερινού
άταφου πτώματος. Προφανώς δεν θα είναι κάποιος ακόμη που θα φύγει προς Κασσελάκη ή
Ανδρουλάκη αλλά ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.
Ασχέτως του τι πιστεύει κανείς για την σοφία μιας ταχείας επανόδου του τέως
Πρωθυπουργού στην ενεργό πολιτική είτε ως επικεφαλής μικρού κόμματος της Αριστεράς
είτε ενός μικρομεσαίου της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, το αληθινά ενδιαφέρον
είναι το τι πιστεύει ο ίδιος. Αυτό δεν μπορούμε να το μάθουμε παρά στα απομνημονεύματα
του, οπότε το συνάγουμε λογικά από τις κινήσεις του.
Ο ίδιος όχι μόνο δεν δείχνει ν’ αποκλείει μια τέτοια επιστροφή αλλά υποστηρίζει
κιόλας ότι σε μια χώρα που συζητιέται η περίπτωση Σαμαρά, λίγο πριν τα ογδόντα του, με
το επιχείρημα ότι διαχειρίστηκε μια ιστορικά άχαρη περίοδο μνημονίων, τότε γιατί όχι κι η
επιστροφή ενός πενηντάρη που επίσης μπορεί να ισχυριστεί ότι αδίκως αντιμετώπισε την
εχθρότητα των διεθνών κέντρων, όσο κυβερνούσε.
Είναι συγκινητική η προσήλωση όλων των θεσμών της ελληνικής Δημοκρατίας, κι
ιδιαιτέρως των κομμάτων της, στην ανανέωση ιδεών, διαδικασιών και προσώπων!
Προφανώς δεν αφήνουν ούτε μια χαραμάδα από την οποία να μπορεί να περάσει το νέο. Η
ανατροπή Κασελάκη, παντί τω τρόπω, τα είπε όλα και με λεπτομέρειες. Μετά οι υπόλοιποι
αναρωτιόμαστε σε ένα τόσο σικέ παιγνίδι, πως καταλήγουν οι πολίτες στον ανορθολογισμό
παράδοξων λύσεων τύπου Τράμπ …
Η βοώσα διαμαρτυρία των διαδηλώσεων των Τεμπών κι η πανθομολογούμενη
παραδοχή ότι αυτό δεν πάει άλλο και πρέπει ν’ ανατραπεί η βαλκανική κλεπτοκρατία με την
μαφιόζικη ιεραρχία, αδυνατεί να βρει το πολιτικό της ισοδύναμο και Αριστερά. Είναι θέμα
χρόνου λοιπόν να καταλήξει κι εδώ όλο αυτό στην τυφλή και δημαγωγική εκδοχή της
ανανέωσης εκ δεξιών.
Απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο της ακροδεξιάς που είναι σε σημαντικό βαθμό έργο
του, ο κ Τσίπρας μπαίνει στο πειρασμό να υποδυθεί την λύση. Πόσο είναι όμως κάτι τέτοιο
εφικτό στα πλαίσια όσων συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια στο χώρο του άλλοτε
κραταιού ΣΥΡΙΖΑ και με τα νέα μίση που έχουν προστεθεί μεταξύ των παλιών συντρόφων.
Από τον χώρο Κασσελάκη περιμένει λιγότερη ανταπόκριση ακόμη κι απ’ ότι θα βρει σε
ψηφοφόρους της Κωνσταντοπούλου ή του Βαρουφάκη.
Άρα το νέο κοινό του Τσίπρα θα περιοριστεί σ’ ένα μονοψήφιο ποσοστό του
αθροίσματος: ΣΥΡΙΖΑ + Νέα Αριστερά + Κόσμος και σε ό,τι ακόμη μπορεί να ελπίσει κανείς
από τυχόν μελλοντικές αναταραχές στο ΠΑΣΟΚ (;). Σε πρώτη προσέγγιση, τι θα αντιτείνουν
άραγε στην φιλοδοξία του οι διάδοχοι ηγέτες Φάμελος-Χαρίτσης αλλά κι οι συγκάτοικοι
αυτών, Πολάκης-Τσακαλώτος; Ας εξετάσουμε τα δεδομένα σε επίπεδο βουλευτών:
Ο Τσίπρας μετρά στους αφοσιωμένους του: Γεροβασίλη- Νοτοπούλου- Γιαννούλη –
Κεδίκογλου – Τσαπανίδου – Ακρίτα- Κοντοτόλη και Λινού ενώ ο Φάμελος, ως νέος Ντ
Αρτανιάν, διαθέτει κι αυτός τρεις σωματοφύλακες: Καλαματιανό – Ξανθόπουλο – Καραμέρο.
Αυτοί οι 13 θεωρούνται απολύτως προβλέψιμοι. Θα κάνουν ό,τι τους πει ο αρχηγός τους,
είτε ο νυν είτε ο τέως. Οι υπόλοιποι μισοί είναι όμως μια πανσπερμία
Μια μικρομαδούλα αποτελούν οι πολιτικά διαφοροποιημένοι από τους 87 και τον
Τσίπρα, δηλαδή οι Πολάκης – Δούρου – ΠΑΠΠΑΣ – Μεικόπουλος Θεωρείται πολύ απίθανο
να αποσπαστούν είτε στο συνέδριο είτε κι αργότερα γιατί η πολιτική επιρροή τους έχει ήδη
εκμηδενιστεί. Σε νέο μαγαζί Τσίπρα θα είναι μάλλον ανεπιθύμητοι ενώ από την άλλη, ακόμη
κι αν τους προσεταιριστεί ο κ Φαμελος, δεν του φτάνουν ούτε για ζήτω απέναντι στο παλιό
αφεντικό …
Κασιμάτη – Κόκκαλης – Γαβρήλος ήταν μέχρι πρότινος οι τρείς ιεράρχες του
κασσελακισμού που μάλλον όμως έχουν κάτσει πιά στ’ αυγά τους και δεν θα κουνήσουν
ρούπι αν δεν φανεί στον ορίζοντα σίγουρη η συγκρότηση δεκαμελούς ομάδας (ΚΟ) του
Κινήματος Δημοκρατίας. Τι θα κάνουν άραγε αυτοί σε περίπτωση νέας βαπτίσεως που θα
είναι καλεσμένοι; Μάλλον σε μια τέτοια περίπτωση θα βρεθούν στην ίδια κατηγορία με
τους περισσότερους της ΝΕΑΡ καθώς και με όσους φύγανε μεν με τον Κασσελάκη αλλά δεν
έσπευσαν να ενταχθούν στο Κίνημα Δημοκρατίας.
Παρομοίως θα κινηθούν κι οι επτά που ήταν υπέροχοι αλλά επαρχιώτες, αν και
αποτελούν μέσα στην απελπισία τους έναν δυσεπίλυτο γρίφο, το βέβαιο είναι ότι με την
σημερινή κατάσταση δεν ελπίζουν ούτε σε θαύμα: Παπαηλιού – Μαμουλάκης – Βέττα –
Μπάρκας – Ψυχογιός – Ζαμπάρας – Παναγιωτόπουλος Οπότε παρότι δυο τρείς εξ αυτών
εκφράζονται ακόμη θερμά για τον κ Φάμελο, αυτός λογικά δεν έχει λαμβάνειν σε
περίπτωση εγχειρήματος Τσίπρα (νέου κόμματος).
Παρόμοιες θα είναι οι εξελίξεις και στην Νέα Αριστερά με μόνο 2-3 εκ των 11
βουλευτών της να εμμένουν ισχυρά στις επιφυλάξεις τους έναντι του τέως αρχηγού τους .
Συνοψίζοντας, ακόμη και με τυχόν νέο σχήμα Τσίπρα, απαιτείται είτε να
συναινέσουν οι πάντες (Φάμελος, Πολάκης, Τσακαλώτος κά) είτε το να έχει υπάρξει
προσυνεννόηση με ομάδα βουλευτών προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, αν τουλάχιστον
πρόκειται να αμφισβητηθεί η σημερινή 2 η θέση του κ Ανδρουλάκη. Καθόλου απλά δηλαδή τα
πράγματα για τον κ Τσίπρα και στις δυο των περιπτώσεων.
