Ισραηλινός αξιωματικός προειδοποιεί για «κίνδυνο αυξανόμενης τουρκικής επιρροής» στη Συρία, γράφει το δημοσίευμα.
Παρά τις αναφορές του πρώην Τούρκου προέδρου, Αμπντουλάχ Γκιουλ ότι δεν υπάρχει αλήθεια στη «νέο-οθωμανική» προσέγγιση της Τουρκίας στη Συρία, η άμεση παρουσία των Τούρκων στη νέα διοίκηση της Συρίας προκαλεί ανησυχία στη Μέση Ανατολή.
Ανώτερος αξιωματικός του ισραηλινού στρατού, προειδοποίησε για τους «κίνδυνους του αυξανόμενου τουρκικού ρόλου» στη Συρία μετά την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ.
Στο άρθρο του στην εφημερίδα Maariv, ο αντισυνταγματάρχης Άμιτ Γιαγκούρ, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της Παλαιστινιακής Υπόθεσης στη Διεύθυνση Σχεδιασμού στον ισραηλινό στρατό και επικεφαλής των ναυτικών πληροφοριών στο βόρειο τμήμα της χώρας, ζήτησε να αντιμετωπιστεί αυτή η επιρροή μέσω της συνεργασίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο Γιαγκούρ ζητά την ενεργοποίηση ενός «Σχεδίου Μάρσαλ» που περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Συρίας και την παροχή υλικής και οικονομικής υποστήριξης μέσω περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών, σύμφωνα με δημοσίευμα του Al Jazeera Net.
Νέα περιφερειακή τάξη με τη Σουνιτική Αδελφότητα
Ο Γιαγκούρ γράφει στο άρθρο του προσπαθώντας να υπερβάλει τι συνέβη στη Συρία, θεωρώντας ότι η Τουρκία και το Κατάρ «προσπαθούν να σχηματίσουν μια νέα περιφερειακή τάξη και μια περιοχή ηγεσίας και επιρροής για τον εξτρεμιστικό άξονα της Σουνιτικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας, ο οποίος στην πραγματικότητα αντικαθιστά τον άξονα της σιιτικής αντίστασης που κατέρρευσε αφαιρώντας τη Συρία από την εξίσωση».
Ο Ισραηλινός αξιωματικός θεώρησε ότι η τουρκική παρουσία στη Συρία αποτελεί έμμεση πρόκληση για το Ισραήλ, που σχετίζεται με την ικανότητα της Τουρκίας να συγκεντρώνει και να μετακινεί τις στρατιωτικές της δυνάμεις σε συριακό έδαφος, απειλώντας τα σύνορα του Ισραήλ, είτε με άμεση επίθεση είτε μέσω χρηματοδότησης ένοπλων ομάδων εχθρικών προς το Ισραήλ.
Πιστεύει ότι «αυτή η απειλή γίνεται πιο περίπλοκη υπό το φως της υποστήριξης της Τουρκίας σε εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες όπως το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης (Χαμάς), το οποίο το Ισραήλ θεωρεί άμεση απειλή για την εθνική του ασφάλεια».
Τα θαλάσσια σύνορα και η τουρκική απειλή
Όσον αφορά την οικονομική επιρροή της Τουρκίας, ο Γιαγκούρ επισημαίνει ότι η Τουρκία σκοπεύει να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Συρία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων στη Μεσόγειο, μια συμφωνία που θα επιτρέψει στις δύο χώρες να αυξήσουν την περιοχή επιρροής τους στην αναζήτηση ενέργειας, καθώς και να συνεργαστούν με τη Συρία σε έργα υποδομής, συμπεριλαμβανομένων των λιμανιών.
Ο Ισραηλινός αξιωματικός υπενθύμισε μια παρόμοια συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη το 2019, στην οποία οριοθετήθηκαν τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ των δύο χωρών, επιτρέποντας στα τουρκικά ερευνητικά πλοία να αναζητούν φυσικό αέριο συνοδευόμενα από στρατιωτικά πλοία, όπου η Άγκυρα σε αντάλλαγμα παρείχε στρατιωτική βοήθεια (όπλα, drones, στρατιωτικούς συμβούλους και στρατεύματα).
Ίσως το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τον Γιαγκούρ, είναι πολύ πιθανό ότι τα σχέδια του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα περιλαμβάνουν επίσης την αναβίωση του τουρκικού ονείρου και τη μετατροπή της Τουρκίας σε κέντρο εμπορίας φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, καθώς ο αγωγός φυσικού αερίου θα περνά από το Κατάρ, μέσω της επικράτειας της Συρίας στην Τουρκία, μέχρι την Ευρώπη…
Η Γερμανία έχει ήδη υπογράψει συμφωνία για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου από το Κατάρ».
Ο Γιαγκούρ εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι αυτός ο δρόμος μπορεί να είναι ανταγωνιστής του οράματος του επόμενου Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Αιώνα, το οποίο περιλαμβάνει ένα όραμα για έναν νέο χερσαίο δρόμο που θα δημιουργηθεί από τα ανατολικά μέσω των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, που υποτίθεται ότι θα περάσει από το Ισραήλ και από εκεί στην Ευρώπη.
Στρατιωτική ή πολιτική εναλλακτική;
Μπροστά στις προκλήσεις που θέτει η τουρκική παρουσία στη Συρία, ο Ισραηλινός αξιωματικός πιστεύει ότι το Τελ Αβίβ έχει πολλά σενάρια μπροστά του.
«Το πρώτο σενάριο που μπορεί να παρουσιάσει το Ισραήλ είναι να αντιταχθεί στη νέα συριακή κυβέρνηση και να το θεωρήσει «λύκο» με ενδύματα προβάτων», που σημαίνει ότι η διοίκηση που θα αντικαταστήσει τον Άσαντ μπορεί να… «Υπόκειται σε ισχυρή τουρκική επιρροή, η οποία εκθέτει το Ισραήλ στον κίνδυνο ενός εξτρεμιστικού σουνιτικού άξονα με επικεφαλής τον Ερντογάν, που μπορεί να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμη απειλή στα σύνορά της, είτε δια θαλάσσης, είτε από ξηρά είτε από αέρα», υποστήριξε.
Σύμφωνα με τον Γιαγκούρ, υπάρχει μια άλλη επιλογή που μπορούν να εξετάσουν οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων στο Ισραήλ, η οποία είναι να αναγνωρίσουν τη νέα συριακή κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να επηρεάσουν τη μελλοντική εικόνα της Συρίας και να διασφαλίσουν ότι η Τουρκία δεν θα κυριαρχήσει πλήρως στην περιοχή.
«Αυτό το σενάριο στοχεύει να επιβραδύνει τις προσπάθειες του Ερντογάν να δημιουργήσει ένα στρατηγικό «Ερντογανιστάν» στα σύνορα του Ισραήλ, αλλά αυτή η επιλογή εγκυμονεί επίσης μεγάλους κινδύνους όσον αφορά την περιφερειακή ασφάλεια».
Πρόσθεσε: «Παρά τη δυσκολία και των δύο επιλογών, ορισμένοι στο Ισραήλ πιστεύουν ότι η ζωή στην περιοχή δεν είναι ασπρόμαυρη και ότι υπάρχει μια τρίτη εναλλακτική που μπορεί να επιτρέψει στο Ισραήλ να ελέγχει καλύτερα την πορεία των πραγμάτων, και είναι μια προσπάθεια που αντανακλά τις αμερικανικές τάσεις στην περιοχή».
Η ανασυγκρότηση ως όργανο επιρροής
Η τρίτη εναλλακτική που προτείνει ο αντισυνταγματάρχης Άμιτ Γιαγκούρ είναι να χρησιμοποιήσει τον «πολιτισμό» ως εργαλείο επιρροής, μια ιδέα που υπερβαίνει τις καθαρά στρατιωτικές προσεγγίσεις για να παίξει κεντρικό ρόλο στα έργα ανοικοδόμησης στη Συρία, σε συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις χώρες που υπέγραψαν στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αβραάμ, επωφελούμενοι από οικονομική χρηματοδότηση και πολιτική υποστήριξη σε αυτό το κρίσιμο στάδιο.
Συνεχίζει λέγοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να αποτελέσουν αποτελεσματικό παράγοντα σε αυτή την πρωτοβουλία ενεργοποιώντας ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» που περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Συρίας και την παροχή οικονομικής και οικονομικής στήριξης μέσω περιφερειακών και διεθνών συμμαχιών. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο Ισραήλ να επηρεάσει τη διαδικασία σχηματισμού μιας νέας Συρίας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά του μακροπρόθεσμα».
Ο Γιαγκούρ προσθέτει, «η ανασυγκρότηση σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι μόνο ένα οικονομικό έργο, αλλά μάλλον ένα στρατηγικό εργαλείο που μπορεί να ενισχύσει την ισραηλινή επιρροή στην περιοχή, γεγονός που μειώνει τη σημασία των τουρκικών στρατιωτικών επεμβάσεων».
