Στα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό των εργαζομένων στον τομέα της υγείας αναφέρεται η Welt Online σε ρεπορτάζ με τίτλο «Καμία χώρα πιο σκληρή απέναντι στους αντιεμβολιαστές απ’ την Ελλάδα». Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η Welt, «από την Ελλάδα δεν περίμενε κανείς εδώ και καιρό συνεπείς αποφάσεις» και όμως «εκτός από τον τομέα της υγείας, υποχρεωτικός εμβολιασμός ισχύει και για τον στρατό. Από τα μέσα Σεπτεμβρίου οι μη εμβολιασμένοι θα πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους τα τεστ κορωνοϊού. Οι εργοδότες μπορούν να ζητήσουν έως και δύο τεστ την εβδομάδα από μη εμβολιασμένους εργαζόμενους».
Σύμφωνα με την Welt «υπάρχουν οικονομικοί λόγοι, για τους οποίους η Αθήνα είναι τάσσεται τόσο σθεναρά απέναντι στους μη εμβολιασμένους. Η χώρα δεν μπορεί να αντέξει άλλο λοκντάουν. Η κυβέρνηση έχει ήδη αποκλείσει ένα τέτοιο μέτρο. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα βρίσκεται στη μέση του τέταρτου κύματος (…)». Σε άλλο σημείο το δημοσίευμα αναφέρει ότι «η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη για τη στρατηγική της – και τα πρώτα στοιχεία φαίνεται να αποδεικνύουν ότι είναι σωστή. Μέχρι πρόσφατα όσοι απέρριπταν τον εμβολιασμό υπολογίζονταν σε περίπου 20% του υγειονομικού προσωπικού. Ωστόσο, υπό την πίεση των νέων μέτρων, πολλοί εμβολιάστηκαν λίγο πριν από το τέλος της προθεσμίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα. Βάσει πρόσφατων εκτιμήσεων, το 10% του εργαζομένων στον τομέα της υγείας είναι ανεμβολίαστοι». Κλείνοντας το δημοσίευμα παραθέτει και την άλλη άποψη:«Η επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού σε άλλες ομάδες του δημόσιου τομέα είναι υπό συζήτηση. Υγειονομικοί, όπως η τραυματιοφορέας Ελισάβετ Παλιούρα, θεωρούν τα μέτρα ακατανόητα, ενώ επανειλημμένες είναι οι διαμαρτυρίες εναντίον αυτής της πολιτικής. ‘Ούτε οι ασθενείς που έρχονται σε εμάς δεν είναι εμβολιασμένοι’ αναφέρει η ίδια. ‘Γιατί είμαστε άνεργοι τώρα; Μας τιμωρούν γιατί δώσαμε κάτι πίσω στην κοινωνία;»
Εξωτερική πολιτική: το στοίχημα της επόμενης κυβέρνησης
Ενόψει των γερμανικών ομοσπονδιακών εκλογών τη 26ης Σεπτεμβρίου, η Süddeutsche Zeitung εστιάζειστο πεδίο της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής μετά την αποτυχία της Δύσης στο Αφγανιστάνκαι σχολιάζει: «Η Γερμανία δεν φέρει την κύρια ευθύνη για την καταστροφή στο Αφγανιστάν. Σε καμία άλλη χώρα η αποστολή στον Ινδοκαύκασο όμως δεν ήταν τόσο ηθικά φορτισμένη. Αυτό συμβαίνει συχνά στη γερμανική εξωτερική πολιτική. Υπάρχει μια ευρεία συναίνεση στο Βερολίνο ότι χρειάζεται κανείς να μυήσει άλλες κοινωνίες στις οικουμενικές, στην πραγματικότητα όμως δυτικές αξίες, προκειμένου να λύσει σχεδόν κάθε σημαντικό διεθνές πρόβλημα, από την τρομοκρατία ως τη μετανάστευση. Το πόσο μεγάλη ψευδαίσθηση ήταν (σχεδόν ανέκαθεν) φάνηκε τώρα στην Καμπούλ. Η επόμενη γερμανική κυβέρνηση πρέπει να αναθεωρήσει θεμελιωδώς την πρόσληψη της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής.Οι στόχοι μας δεν μπορούν να είναι ιδεαλιστικοί, αλλά πρακτικοί».
