Μητσοτάκης για Καραμανλή, Σαμαρά: «Δεν θέλω να δώσω την εντύπωση ότι συγκυβερνώ μαζί τους» – Γιατί θεωρεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας «θεσμικό σκεύος» – Παρακμή: Διέγραψε τον πρώην, σύσκεψη υπό τον Σκέρτσο – Οι αχάριστοι ευεργετηθέντες
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Υπάρχουν άγραφοι κανόνες στην πολιτική; Εθιμικό δίκαιο; Συμπεριφορές που δεν είναι θεσμοθετημένες σε Συντάγματα και καταστατικά; Η απάντηση είναι «ναι, υπάρχουν». Ιδού μερικές: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ανεξάρτητη προσωπικότητα και δεν είναι ποτέ «υπάλληλος» με την έννοια της σχέσεως πολιτικής εξάρτησής του από τον εκάστοτε πρωθυπουργό. Η πρώτη. Ποτέ δεν διαγράφεις από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της οποίας υπήρξε αρχηγός έναν πρώην πρωθυπουργό. Η δεύτερη. Ενας εν ενεργεία πρωθυπουργός καλεί τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο τους προκατόχους του στην ηγεσία και στην πρωθυπουργία και κάνουν μια ελεύθερη συζήτηση για την πορεία του κόμματος, της κυβέρνησης, της χώρας, του κόσμου. Η τρίτη. Σέβεσαι πάντοτε τον μέντορά σου, αυτόν που σε έβαλε στην πολιτική. Δεν είσαι ο πρώτος τον λίθο βαλέτω στη δύσκολη ώρα του. Η τέταρτη.
Και τις τέσσερις αυτές θεμελιώδεις αρχές που αποτελούν εθιμικό δίκαιο της πολιτικής και των προηγμένων πολιτικών συστημάτων παραβίασε, αν δεν τις ισοπέδωσε, ο πρωθυπουργός της τρέχουσας περιόδου Κυριάκος Μητσοτάκης και ορισμένοι πρόθυμοι υπουργοί του.
Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς ξεσπάθωσε στο «Βήμα» αλλά και στην ομιλία του στη Λευκωσία για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και για τις επαπειλούμενες «Πρέσπες του Αιγαίου»;
Γιατί ο Κώστας Καραμανλής είναι ευγενικά δηκτικός απέναντι σε ζητήματα πολιτικής στρατηγικής της κυβέρνησης, όπως, για παράδειγμα, πώς φέρεται ένα κόμμα στους θεσμούς (Δικαιοσύνη) αλλά και σε πολίτες που αποκαλεί «ψεκασμένους»; Απάντηση: Διότι ποτέ τα τελευταία δύο χρόνια και σπανίως τα τέσσερα προηγούμενα ζητήθηκε η γνώμη τους από τον τρέχοντα αρχηγό της Ν.Δ. και πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Εάν όμως γίνονται κοσμοϊστορικά πράγματα και ο διάδοχός σου αρνείται να σε ακούσει, τότε δεν έχεις άλλη διέξοδο από τον Τύπο. Οταν έχεις διατελέσει πρωθυπουργός, δεν είσαι μόνος! Δίνεις λόγο στους πολίτες που απορούν αν σιωπάς τη στιγμή που γυρίζει ο κόσμος ανάποδα. Γιατί ο πρωθυπουργός ακολουθεί αυτή την τακτική αποξένωσης έναντι των προκατόχων του και απαιτεί την παρουσία τους δίκην χειροκροτητών σε εορτές και πανηγύρεις; Γιατί δεν είχε το τακτ να αναμένει την απάντησή τους για το περίφημο street party της Ρηγίλλης και άφησε να διαρρεύσουν την επόμενη ώρα τα τηλεφωνήματα που τους έκανε για να τους προσκαλέσει;
Γιατί δεν τους ρώτησε ποτέ για τα εθνικά παρά μόνο δύο φορές στο παρελθόν, όταν πιέστηκε και βρήκε τα ζόρια από Τούρκους και Σκοπιανούς; Την απάντηση την έδωσε κάποτε ο ίδιος ο Μητσοτάκης εμπιστευτικά σε κάποιον που του διατύπωσε το εύλογο ερώτημα γιατί δεν πίνει ένα κρασί τον χρόνο μαζί τους για ανταλλαγή απόψεων. «Δεν θέλω να δώσω την εντύπωση ότι συγκυβερνώ μαζί τους».
Πείτε μου εσείς πώς ονομάζεται μια τέτοια συμπεριφορά με όρους ψυχολογίας. Πείτε μου ποια είναι η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό και χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Ερώτημα νέο: Διαγράφονται οι πρωθυπουργοί από τα κόμματα των οποίων ηγήθηκαν επειδή κάνουν θεμελιωμένη κριτική στον διάδοχό τους δημοσίως, όταν δεν τους δίνεται αυτή η δυνατότητα ιδιωτικώς; Το έθιμο, η παράδοση, οι αρχές λένε «όχι, δεν διαγράφονται».
Ο κυνισμός της εποχής προσπέρασε, όμως, γρήγορα αυτό το ζήτημα αρχής και επικεντρώθηκε στην παραπολιτική και στην επιχείρηση δολοφονίας χαρακτήρα. Τι λησμονείται;
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν κοιμήθηκε σχεδόν ποτέ τα βράδια στα περίπου τρία χρόνια που ήταν πρωθυπουργός. Εγραψε τις προγραμματικές του δηλώσεις με το ένα μάτι μπανταρισμένο μετά την επώδυνη εγχείρηση. Ταξίδεψε στο Βερολίνο αεροπορικώς ενώ είχε απαγορευτικό από τους ιατρούς και είδε τη Μέρκελ για να την πείσει να μην πετάξει την Ελλάδα έξω από το ευρώ. Την έπεισε, αλλά έχασε την περιφερειακή του όραση. Το 18% στην πρώτη αναμέτρηση των εκλογών του 2012 το έλαβε γιατί μεταξύ άλλων απαγορευόταν να κάνει περιοδείες, να κάνει χαριεντισμούς, για να μην τινάζεται το μάτι του, να στέκεται σε φώτα τηλεόρασης για να δίνει συνεντεύξεις. (και γιατί, βεβαίως, ψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο αντί να πάει σε εκλογές, του είχαμε κάνει κριτική). Ενα βράδυ ο φίλος του Θόδωρος Βάρδας τού έστειλε ένα e-mail στις 3 τα χαράματα και, όταν έλαβε απάντηση, αμέσως τον κάλεσε στο τηλέφωνο έκπληκτος: «Είσαι ξύπνιος;». Και η απάντηση που έλαβε από τον Σαμαρά ήταν: «Μα, τι λες! Εσύ έχεις 80 υπαλλήλους και δεν κοιμάσαι και εγώ που πρέπει να νοιαστώ 10.000.000 κόσμο λες ότι έχω δικαίωμα να κοιμηθώ;».
-Για τον ηγέτη αυτόν συνεκλήθη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να τον διαγράψουν από τη Ν.Δ. ο «ξενοκαρφίτης» Σκέρτσος, ο εκ μετεγγραφής (από το γραφείο του αριστερού συνταγματολόγου Μανιτάκη) υφυπουργός Μυλωνάκης και ο Μάκης Βορίδης, που μετεγγράφη στη Ν.Δ. με απόφαση Σαμαρά. Ο κ. Βορίδης με τον Αδωνι, τον υφυπουργό Βαρτζόπουλο -που ήταν βασικό μέλος του Μαξίμου επί Σαμαρά- και τη Νίκη Κεραμέως -την οποία ο Μεσσήνιος έβαλε στην πολιτική ως βουλευτή Επικρατείας- ήταν οι πρώτοι που βγήκαν στα κανάλια να του επιτεθούν.
-Τον ηγέτη αυτόν που οι Γερμανοί τού τράβηξαν το χαλί όταν αρνήθηκε να ενεχυριάσει τη δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο (αποστολή που έφερε σε πέρας ο πρόθυμος Τσακαλώτος) σχολίασαν πρώτοι ένας στενός του συνεργάτης στο γραφείο Τύπου και οι διαδικτυακοί του συνοδοιπόροι. οι οποίοι απεδείχθησαν τόσο μάγκες ώστε τους… πάτησε το τρένο. Αυτόν τον πρώην πρωθυπουργό «διέγραψαν» και μετά έβαλαν τα τρολ να τον αποκαλούν «προδότη».
Αλλά, για να γίνει με τη βοήθειά του αρχηγός της Ν.Δ. ο Κυριάκος (ας πρόσεχε, βεβαίως), ο Σαμαράς ήταν μια χαρά πατριώτης. Ντροπή, ντροπή, ντροπή. Ντροπή σας. Δυστυχώς, έχουμε πολιτικούς χωρίς σπονδυλική στήλη. Και το τελευταίο: Ο Αντώνης Σαμαράς, κάνοντας μια ακόμη υπέρβαση στη ζωή του, πρότεινε τον Κώστα Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός, όμως, μας έδωσε έναν νέο κανόνα με την επιλογή του το 2020. Δεν θέλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αρχηγό κράτους, αλλά υφυπουργό Προεδρίας. Ενώ το πολίτευμα προορίζει τον Πρόεδρο για αρχηγό κράτους, ο παρών πρωθυπουργός έχει την αντίληψη ότι ο εκάστοτε ένοικος της Ηρώδου Αττικού είναι «θεσμικό σκεύος». Και κάτι καταληκτικό: Μπορεί να είναι πολιτικώς μακροβία στους καιρούς μας μια πολιτική σαν την ανωτέρω, χωρίς αρχές;
Η απάντηση είναι, ναι, μπορεί. Ακόμη και οκταετής. Ο κυνισμός έχει διάρκεια στον 21ο αιώνα. Οταν έρθει όμως το πλήρωμα του χρόνου, η κατάρρευση είναι απρόοπτος και εκκωφαντική. Ολη την εβδομάδα που μας πέρασε, τα τρολ ειρωνεύονταν τον κ. Σαμαρά με την περίφημη φράση της Μάρως Κοντού στον Γιώργο Κωνσταντίνου «Σκάσε, Αντωνάκη». Κανείς εξυπνάκιας όμως δεν θυμήθηκε ότι η τελευταία σκηνή της ταινίας εκτυλίσσεται στο κοινό ερειπωμένο σπίτι των δύο χωρισμένων πρωταγωνιστών, που θλιμμένοι παρακολουθούν την κατεδάφισή του. Εν προκειμένω, τη ΝΔ.
