Του Νίκου Λακόπουλου
Αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την φορά των πραγμάτων κι όχι βέβαια τα εκλογικά αποτελέσματα, η πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO δείχνει πως το πουλόβερ της κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αρχίσει να ξηλώνεται και οι εξελίξεις μπορεί να είναι ραγδαίες.
Οι πολίτες δεν εκφράζουν απλώς αποδοκιμασία για τη διαχείριση των πυρκαγιών αλλά και της πανδημίας, αλλά αποδίδουν πολιτικές ευθύνες στον πρωθυπουργό που χάνει σε δημοφιλία και ισχύ καθώς γίνεται σαφές πως όχι μόνο δεν θα έχει αυτοδυναμία στις τελευταίες εκλογές, αλλά μπορεί και να τις χάσει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να ωφελείται αρκετά από την φθορά κυβέρνησης-Μητσοτάκη, αλλά η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει: αν το ερώτημα στις επόμενες εκλογές αφορά την παραμονή του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση η απάντηση είναι Όχι.
Το αν ένας ανασχηματισμός μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη -όταν οι πολίτες λένε πως δεν φταίει ο Χαρδαλιάς, αλλά ο ίδιος- θα φανεί τις επόμενες μέρες -μαζί με τις διεργασίες στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας καθώς το πλοίο έχει πάρει κλίση.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσει όποιες αλλαγές κάνει σε μια τόσο ….πετυχημένη κυβέρνηση παίρνοντας υπόψη πως πολλοί υπουργοί του είναι πιο αντιπαθείς από δημοφιλείς.
Το πλοίο του Μητσοτάκη βάζει νερά
Η πολιτική χειραφέτηση του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας από κέντρα εξουσίας μέσα στο κόμμα του και έξω από αυτό δεν θα γίνει ποτέ. Αν επιχειρήσει να αφαιρέσει ένα πετραδάκι από το οικοδόμημα με «δομικές» αλλαγές, όπως γράφεται, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει.
Η κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένη, αλλά για την… πυρκαγιά στο Μάτι και όταν όταν αναζωπυρώθηκε στη Βαρυμπόμπη κι απειλήθηκαν οι υποδομές της Αθήνας το επιτελικό κράτος εξαφανίσθηκε -αφήνοντας τον Χαρδαλιά να βγάλει τα κάστανα από την πυρκαγιά.
Το σχέδιο που δεν υπήρχε για …δυο πυρκαγιές ήταν αντάξιο του επαγγελματία υπουργού Προστασίας του Πολίτη και της πολιτικής ενός Μωυσή που το βάζει στα πόδια μπροστά στο καιόμενο δάσος: αν η επιχείρηση πήγαινε καλά θα πανηγύριζε η κυβέρνηση, αλλά αν συνέβαινε αυτό που συνέβη θάφταιγε η Πυροσβεστική μαζί με την κλιματική κρίση.
Η αρχή του τέλους για τον Μητσοτάκη
Η κατάρρευση της εικόνας του αποτελεσματικού Πρωθυπουργού και του επιτελικού κράτους είναι μεγαλύτερη από όσο δείχνουν και θα δείξουν οι δημοσκοπήσεις: στα καμένα της Εύβοιας -που αποφεύγει να επισκεφθεί ο Πρωθυπουργός, όπως είχε κάνει στο μάτι, τελείωσε η πολιτική του ηγεμονία.
Και δεν ήρθαν ακόμα οι πλημμύρες. Αν κρίνουμε από τα μέτρα που ανακοίνωσε -με τα οποία του χρόνου θάχουμε 500 δασοπυροσβέστες που θα …μπαίνουν, όπως είπε, μέσα στο δάσος- η επόμενη καταστροφή θα είναι μεγαλύτερη.
Προφανώς δεν είναι τυχαία η επιλογή του Μπένου -ως το άλλοθι που δεν ψάχνει όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, χωρίς να αναφέρει ποιο είναι το έγκλημα. Μαζί με τον πρόθυμο Βελόπουλο θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους καθώς η καταστροφή δεν είναι λόγος, όπως είπε, να μη συνεχίσει η κυβέρνηση το έργο της:
Πέρα από τα εθνικά πλάνα για ανεμογεννήτριες και την «πράσινη ανάπτυξη» το έργο της είναι βασικά η διανομή δεκάδων δισ. που όπως είπε ο Μητσοτάκης «μαζί θα τα φάμε».
Θάναι κρίμα να πέσουν στα χέρια μιας άλλης κυβέρνησης προοδευτικής συμμαχίας που όμως πια είναι ορατή με μια βασική προϋπόθεση και τη λύση ενός αινίγματος:
Η Ωραία Κοιμωμένη της Κουμουνδούρου
Για να επιστρέψει στην κυβέρνηση σε συνεργασία με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία -με απλή αναλογική- θα πρέπει να ξεπεράσει το 35% και την εσωκομματική εσωστρέφεια, την ενοχική αντιπολίτευση και την λογική του «δεύτερου», αλλά ισχυρού για αριστερό, κόμματος.
Για την ακρίβεια αν ξεπεράσει την λογική του αριστερού κόμματος -που δεν ενδιαφέρει και πολλούς- θα ξεπεράσει το φράγμα που μόνος του ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε και δεν πιστεύει ότι θα ξεπεράσει -όταν ζητά συμμαχίες.
Στην πραγματικότητα όμως η περίφημη «δημοκρατική ενότητα» θα υπάρξει μέσα σε ένα πιο ανοιχτό και μαζικό κόμμα ή δεν θα υπάρξει. Κι ο Μητσοτάκης -«τραυματισμένος» κατά το Βήμα- θα ξαναπάρει την κυβέρνηση -για την ακρίβεια θα την κλέψει- με κομματικά δεκανίκια που πιθανόν να ετοιμάζονται με τη μορφή κόμματος που θα προκύψει από τις εξελίξεις στο εσωτερικό του Κινάλ.
Σε κάθε περίπτωση το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό και η τράπουλα ξαναμοιράζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία μπορεί να κερδίσει, αρκεί να είναι στο τραπέζι. Όχι μια «δεύτερη φορά», αλλά για μια πρώτη φορά με όραμα και κυβερνητικό σχέδιο, αντί για απολογία, με πρόγραμμα και νέες ιδέες, αντί για απολογισμό.
Με ρήξη με τον παλιό του εαυτό για μια φυγή προς το μέλλον κι όχι αναπόληση μιας νίκης που εξελίχθηκε σε ήττα. Με τόλμη και φαντασία κι όχι με βλοσυρό βλέμμα και αντιπολίτευση του τύπου «εσύ να φταις και γω συγγνώμη να ζητάω».
Ο Μητσοτάκης τελειώνει, αλλά ο κόσμος δεν έχει καλή εικόνα για την αξιωματική αντιπολίτευση. Κάποιος πρέπει να ξυπνήσει την Ωραία και Αριστερή Κοιμωμένη στην Πλατεία Κουμουνδούρου -την Ωραία του Κοιμώμενου Δάσους -του Καμένου Δάσους στη δική μας περίσταση.
