Tο επιτελικό κράτος σηματοδοτούσε για τον πρωθυπουργό πολλά περισσότερα από ένα μοντέλο κυβερνητικής λειτουργίας.
Μέσω αυτού ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να κυβερνήσει με υπερεξουσίες που δεν συγκέντρωσε ποτέ άλλος πρωθυπουργός, θέτοντας υπό τον έλεγχό του από την ΕΡΤ μέχρι την ΕΥΠ, τη διανομή του δημοσίου χρήματος και τη διαχείριση όλων των μεγάλων κρίσεων.
Παράλληλα, παρέδωσε τα κλειδιά της χώρας, ακροβατώντας θεσμικά, σε μια ολιγομελή ομάδα στενών συνεργατών του, περιορίζοντας τους υπουργούς του και τα βαριά γαλάζια στελέχη σε ρόλο κομπάρσου και καθιστώντας το υπουργικό συμβούλιο διακοσμητικό όργανο.
Ενδεχόμενη επιτυχία του επιτελικού κράτους θα επέτρεπε στον Κυριάκο Μητσοτάκη τη σταδιακή άλωση και τον μετασχηματισμό της Νέας Δημοκρατίας από παράταξη σε κόμμα τύπου Μακρόν, με την αντικατάσταση των κορυφαίων παραγόντων του από τους κ.κ. Σκέρτσο, Πιερρακάκη, συνεπικουρούμενους από την ομάδα του Μαξίμου.
Το επιτελικό όμως κράτος κατέρρευσε και μαζί με αυτό κατέρρευσε το βασικό σχέδιο του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως εκπονήθηκε μετά την ανάληψη της ηγεσίας της Ν.Δ. το 2016.
Σε όλες τις κυβερνήσεις υπάρχει αυτό το σημείο καμπής, όπου βρίσκονται σε στρατηγικό αδιέξοδο και οι δυνατότητες ανάταξης είναι πλέον εξαιρετικά περιορισμένες.
Εκεί η μπάλα περνά στην αξιωματική αντιπολίτευση, που καλείται να εμφανιστεί ως εν δυνάμει κυβέρνηση. Και αυτό προϋποθέτει δύο βασικές παραμέτρους. Να εξηγήσει σε ευρύτερα ακροατήρια πώς και με ποιους θα κυβερνήσει. Η ΔΕΘ για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια καλή ευκαιρία.
