Του Γιώργου Λακόπουλου
Στις 7 Ιουλίου 2021 η κυβέρνηση εμφανίσθηκε να σεμνύνεται για τα δυο χρόνια της θητείας της- αποφεύγοντας του πανηγυρισμούς. Εκτός από όσους υποκρύπτονται στην στρατευμένη δημοσκοπία.
Οι «πίτες» και οι «κολώνες» συνέχισαν να δείχνουν ότι όσο χειρότερα πάει η ΝΔ στη διακυβέρνηση τόσο ενισχύεται η πρόθεση του λαού να την ξαναψηφίσει.
Όσο αυξάνουν οι αποτυχημένοι υπουργοί, τόσο ο Πρωθυπουργός γίνεται κατάλληλος να κυβερνήσει!
Μόλις ένα μήνα από τότε, η ίδια κυβέρνηση θρηνεί επί των ερείπιων που άφησε η αποτυχία της στις πυρκαγιές. Όχι μόνο γιατί δεν τα κατάφερε επιχειρησιακά, αλλά κυρίως γιατί αποκαλύφθηκε ότι η χώρα ήταν γυμνή- σε ότι αφορά την προετοιμασία, την πρόληψη και τα μέσα.
Έτσι, μέσα σε μία εβδομάδα, το πολιτικό σκηνικό άλλαξε. Στον αέρα της επικαιρότητας ήταν αδύνατο να βρει κανείς έστω και μια φωνή υπέρ της κυβέρνησης. Ακόμη και στα πιο «σκληρά» Μητσοτακικά κανάλια, το ρεπορτάζ κατέγραφε «μπινελίκια».
Προσωπικά ο Μητσοτάκης υπέστη συντριπτική ήττα απέναντι στην κοινωνία. Η εντύπωση ότι είναι «ισχυρός» θρυμματίσθηκε και στο παθητικό του προστέθηκαν βαριές ευθύνες για τη συμφορά. Αυτές προσπαθεί να απομειώσει τις τελευταίες μέρες.
Ωστόσο, στο συλλογικό υποσυνείδητο έμεινε ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα. Πρώτοι το κατάλαβαν οι επιτελείς του και φύτεψαν στο «διάγγελμά» του τον αυτοέπαινο για τις «πολλές κρίσεις» που έχει διαχειριστεί.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ανέδυε η συγκεκριμένη αναφορά, ήταν η προσπάθεια να διασωθεί ο ίδιος. Σαν ομολογία ότι ο κυβερνητικός μηχανισμός που έστησε δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Αλλά ο ίδιος είναι αλλιώς.
Μέσα στην πύρινη εβδομάδα συνέχισε να εμφανίζεται σκηνοθετημένος, σε μονολόγους. Αλλά ήταν η σκιά του εαυτού του. Αμήχανος, ακατάληπτος και μόνο η υποκρυπτόμενη αλαζονεία του ύφους του, έδειχνε ότι είναι το ίδιο πρόσωπο, με την προ Ευβοίας, εποχή της ανέμελης διακυβέρνησης.
Ακόμη και οι πιο στενοί φίλοι του στα ΜΜΕ κατάλαβαν ότι οι πυρκαγιές είχαν συνέπειες που δεν φαντάσθηκαν: το «σύστημα Μητσοτάκη» μπήκε σε δρόμο χωρίς επιστροφή.
Η επιμονή του να κρατηθεί από το σκοινί των παροχών και η κατασκευασμένη αυτοπεποίθηση ώστε να δώσει ακόμη και συνέντευξη Τύπου, δεν αλλάζουν τη εικόνα.
Οι θεωρίες για τον «καλύτερα προετοιμασμένο Πρωθυπουργό», αν ως τώρα προκαλούσαν μειδιάματα, πλέον φέρνουν οργή.
Το επιτελικό κράτος θάφτηκε κάτω από τις στάχτες. Οι υπουργοί εξαφανίσθηκαν. Μόνο ο Γεραπετρίτης με τον Σκέρτσο και τον Χαρδαλιά συντονίζονται στη δημιουργία κλίματος που οδηγεί να την πληρώσει ο Χρυσοχοΐδης.
Επιπλέον ο Μητσοτάκης βρίσκεται μέσα σε έναν κυκεώνα φημολογίας στις οποίες διακρίνονται οι ισχυρισμοί για αντιπυρική προστασία περιοχών κατ’ επιλογή και για «αναπτυξιακά πρότζεκτ» -ανεμογεννήτριες και τα συναφή- στα καμένα, προς δόξαν -κι εδώ- του «ιδιωτικού τομέα».
Η πραγματικότητα είναι σκληρή για τον ίδιο. Η οικονομική κατάρρευση- για την οποία έχει πάρει ήδη προειδοποιήσεις από τους κοινοτικούς, που επιπλέον μελετούν εξονυχιστικά και την χρήση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης- δεν είναι ενδεχόμενο, είναι το τρένο που έρχεται καταπάνω του.
Η ραγδαία αποδόμησή του ως κεντρικού «διαχειριστή», η απονομιμοποίηση του συστήματός του μέσα στη ΝΔ και τα πραγματικά προβλήματα της χώρας, δημιουργούν νέα πολιτικά δεδομένα.
Πολλοί βλέπουν ότι επιταχύνεται το τέλος της «εποχής Μητσοτάκη», κατά το προηγούμενο του Γ. Παπανδρέου. Ο ίδιος κάνει ότι μπορεί να το απομακρύνει. Αλλά μόνος τρόπος να το επιχειρήσει είναι οι κάλπες. Τις ετοιμάζει για μέσα στο το φθινόπωρο.
Στην προεκλογική εκστρατεία που ήδη έκανε, προστέθηκε τώρα και η «γαλαντομία» για τις καμένες περιοχές, με υποσχέσεις που δεν στηρίζονται σε αξιόπιστο σχεδιασμό και σε καμία ταμειακή δυνατότητα του κράτους.
Οι ειδικοί του πολιτικού μάρκετινγκ που τον καθοδηγούν ως τώρα, δεν πρέπει να είναι και πολύ ενθουσιασμένοι με τον όγκο και την ένταση της λαϊκής οργής εναντίον του προσωπικά- που ενίοτε φτάνει ως την απρέπεια.
Έμπειροι επικοινωνιολόγοι λένε ότι το προϊόν του πολιτικού μάρκετινγκ που με τόση επιμονή είχε διαμορφωθεί ως τώρα, δεν πουλάει.
Αν δεν έχει ακόμη καταρρεύσει η κυβέρνηση είναι για τρεις λόγους.
Πρώτον, οι «χορηγοί» της περιμένουν να ολοκληρωθούν τα «ντιλς» για να πάρουν αποστάσεις.
Δεύτερο, γιατί στο εσωτερικό της ΝΔ δεν έχουν καταλήξει στον επόμενο.
Τρίτο γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είχε ως τώρα αυτοπεποίθηση να ζητήσει πολιτική αλλαγή και να οργανωθεί για να την επιβάλει.
Αυτά άλλαξαν δια της πυρόλυσης και οι εξελίξεις ήδη τρέχουν με ταχύτητες που ξεπερνούν όλες τις γραμμές άμυνας του ανθρώπου που νόμιζε πως θα γινόταν βασιλιάς.
