Πίσω από τα «ρεκόρ πωλήσεων», η συζήτηση στρέφεται στο κατά πόσο η επιτυχία του βιβλίου είναι ουσία ή επικοινωνιακό φούσκωμα
Δεν λένε να κοπάσουν τα πανηγύρια του εκδοτικού οίκου και των παρατρεχάμενων του πρώην πρωθυπουγού για τα «απίστευτα νούμερα» του βιβλίου που παρουσιάστηκε ως πολιτικό γεγονός της χρονιάς, του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα. Όμως, όσο περισσότερο αναπαράγονται αυτά τα νούμερα, τόσο πιο έντονα ακούγονται και τα σχόλια περί… φουσκωμένης επιτυχίας. Γιατί η εμπορική απήχηση από μόνη της δεν αποτελεί απόδειξη ποιότητας ούτε ουσιαστικής επιρροής.
Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων προϊόντων που έγιναν ανάρπαστα χωρίς κανένα πραγματικό βάθος. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς μακριά: ακόμη και το περιβόητο CD της Τζούλιας Αλεξανδράτου είχε εξαφανιστεί από τα περίπτερα μέσα σε μία ώρα, χωρίς αυτό να το καθιστά πολιτιστικό ορόσημο ή κάτι περισσότερο από ένα πρόσκαιρο φαινόμενο της εποχής. Υπάρχει και κάτι επίσης που μπορεί να συνδέσει τις δύο ιστορίες: Όταν κυκλοφόρησε το CD της Τζούλιας μπαίναμε στα μνημόνια και… οι κακές γλώσσες ισχυρίζονταν ότι είχε κυκλοφορήσει για αντιπερισπασμό. Σήμερα οι… κακές γλώσσες λένε ότι ο Αλέξης Τσίπρας με τον θόρυβο δίνει χείρα βοηθείας στον Μητσοτάκη. Και βέβαια υπάρχουν πολλά άλλα στοιχεία και ιστορίες για τους παράλληλους βίους του Αλέξη και της Τζούλιας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία με σοβαρές πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις και σχέσεις υποτέλειας.
Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι οι πωλήσεις, αλλά τι μένει μετά τον θόρυβο. Ποια συζήτηση ανοίγει, ποια επιχειρήματα αντέχουν, ποια πολιτική ουσία προστίθεται. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου βιβλίου, η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι η εμπορική επιτυχία λειτουργεί περισσότερο ως επικοινωνιακό περιτύλιγμα παρά ως ένδειξη αξιοπιστίας.
Και στο τέλος, όπως έχει δείξει η ιστορία, αυτό που μένει δεν είναι ο όγκος των πωλήσεων αλλά το πόσα από αυτά τα αντίτυπα θα διαβαστούν – και τι τελικά θα μείνει στον δημόσιο διάλογο.
