Του Γιώργου Λακόπουλου
Μετά την τελευταία τηλεοπτική του εμφάνιση είναι ακόμη πιο ορατό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης υλοποιεί προεκλογικό σχέδιο. Με συστατικά υλικά που χρησιμοποιεί εδώ και πολύ καιρό, η προπαγάνδα του.
Μεγαλοστομίες, παραπληροφόρηση, νέες υποσχέσεις πάνω στις παλιές που αθέτησε, παράκαμψη όσων τον καίνε – με μιντιακή συνενοχή- και με ρητορική αθέμιτης σύγκρουσης με την αντιπολίτευση.
Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει ο Άδωνις Γεωργιάδης που ανακάλυψε ότι «δεν είναι όλα τα κέντρα εξουσίας της χώρας απολύτως χαρούμενα με μια τόσο σταθερή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».
Ή ότι κάποιοι «μπορεί να έχουν στο μυαλό τους σενάρια, κατά τη γνώμη μου εντελώς φρικώδη, όπως αυτό της προοδευτικής διακυβέρνησης».
Οι προκάτ ωραιοποιήσεις της πραγματικότητας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη απλώς προκαλούν όσους υφίστανται τις συνέπειες της διακυβέρνησής του, αλλά δεν κρύβουν τις αποτυχίες του σε πολλά μέτωπα:
Πανδημία, ακρίβεια, διαφθορά, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, έλεγχος του δημοσίου βίου από τη διαπλοκή, εκποίηση δημόσιας περιουσίας που βαφτίζεται «επενδύσεις», αδιαφάνεια και αστοχίες στην εξωτερική πολιτική που αναδύονται κάθε φορά που προκαλείται διεθνής όξυνση. Το τελευταίο εγκυμονεί εθνικούς κινδύνους.
Οι εξελίξεις στην Ουκρανία
Μια από τις συνηθισμένες αναφορές του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ότι από τη στιγμή που παραχωρείς το έδαφός σου για τις βάσεις της μιας υπερδύναμης σε περίοδο κρίσης γίνεσαι στόχος της άλλης.
Οι εξελίξεις στην Ουκρανία, αποκαλύπτουν ότι η επ’ αόριστο παραχώρηση της Αλεξανδρούπολης –για αμερικάνικη βάση διαψεύδουν τον ισχυρισμό του ότι διασφαλίζει τη χώρα έναντι της Τουρκίας.
Αντίθετα την αφήνει εκτεθειμένη έναντι δυνάμεων στις οποίες όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις προσέβλεπαν- με τελευταία συντηρητική την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή
Ο Ρώσος πρέσβης στην Αθήνα, λίγες μέρες πριν από την επίσκεψη Δένδια στη Μόσχα, διευκρίνισε ότι πρέπει να έχουν «ανησυχία» οι χώρες, οι οποίες παραχωρούν έδαφός τους για χρήση του ως διαμετακομιστικό σταθμό με σκοπό τη μεταφορά προσωπικού, εξοπλισμού και τεχνικών μέσων στην ΝΑ Ευρώπη, προς τα σύνορα με τη Ρωσία».
Έτσι ακριβώς έκανε την Ελλάδα ο Μητσοτάκης. Είναι φανερό ότι με την προσωπική και μυστική διπλωματία του- της οποίας δεν μαθαίνουμε τα αποτελέσματα που έχουν δυσάρεστες πλευρές- δημιούργησε ήδη προβλήματα, που προσπαθεί να κρύψει.
Με τον ίδιο τρόπο κρύβει τις σκοτεινές πλευρές της πολιτικής του και εντός της χώρας, παρότι ο κόσμος τόχει τούμπανο και ο ίδιος κρυφό καμάρι.
Όλοι ξέρουν ότι ψεύδεται, ότι το επιτελικό κράτος είναι κομματικό κράτος φαυλότητας, ότι διαλύει τους θεσμούς και τους κοινωνικούς ιστούς, ότι κάνει παροχές με δανεικά, ότι εκθέτει τη χώρα με τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο, ότι τη διασύρουν μεγάλα ΜΜΕ και διεθνείς οργανώσεις για διώξεις δημοσιογράφων και εισαγγελέων για να συγκαλύψει το σκάνδαλο Νοβάρτις.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν θεωρείται απλώς αποτυχημένη, αλλά κάποιες όψεις της αποτυχίας της προκαλούν ανησυχία, είτε στην κοινοτική Ευρώπη-της οποίας παραβιάζει βασικές αρχές, όσο ο Όρμπαν,-είτε στο εσωτερικό.
Το γνωρίζουν όσοι διαβάζουν τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας, τις συναλλαγές κάτω από το τραπέζι με συμφέροντα, τις πάσης φύσεως μπίζνες. Όπως στη ΝΔ γνωρίζουν ότι αλλοιώνει το κόμμα των Καραμανλήδων.
Γι’ αυτό το λόγο θεωρείται προς αποδρομή. Η «βασιλεία» του οδεύει στη δύση της. Παρότι θα οργιάζει προκειμένου να μετριάσει την λαϊκή οργή στη κάλπη.
Τα ενδεχόμενα μετά τις εκλογές
Τα σενάρια των εξελίξεων που διακινούνται σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε εσωτερικές αναλύσεις πολιτικών παρατηρητών δεν συμπεριλαμβάνουν την κυβερνητική του επιβίωση.
Το «σύστημα Μητσοτάκη» τελειώνει και τα ενδεχόμενα μετά τις εκλογές είναι τα εξής:
Πρώτο, σχηματισμός προοδευτικής κυβέρνησης, ευρύτερων δημοκρατικών δυνάμεων με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και πρωθυπουργό τον Τσίπρα. Ήδη ακόμη και στις δημοσκοπήσεις με τις οποίες διαμορφώνεται η εντύπωση ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, το «δημοκρατικό άθροισμα» την ξεπερνάει ακόμη και αν αθροίζει και τον Βελόπουλο.
Δεύτερο, ένας κύκλος επιχειρηματιών,- αλλά και πολιτικοί παράγοντες στο ευρωπαϊκό κέντρο -θα έβλεπαν την ιδέα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας των δυο μεγάλων κομμάτων ή περισσότερων – αλλά όχι με πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απορρίπτεται και χάνει την προοπτική του.
Τρίτο, ενδεχόμενο είναι η αδυναμία ανάδειξης κυβέρνησης και μετά τις δεύτερες εκλογές. Ωστόσο το ενδεχόμενο παρατεταμένης ακυβερνησίας, -με δεχόμενο ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεωρείται ήδη καμένη και αποδιοπομπαία- το πιθανότερο είναι ότι θα λειτουργήσει υπέρ της ενίσχυσης Τσίπρα, από τις πρώτες εκλογές.
Υπάρχει και ένα τέταρτο σενάριο που έχει προϋπόθεση να καταστεί αδύνατη η διακυβέρνηση από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, οπότε φέρεται να καιροφυλακτεί για να εμφανιστεί με δικό του κόμμα, προβεβλημένος επιχειρηματίας, κατά το προηγούμενο του Μπερλουσκόνι την Ιταλία.
Σε κάθε περίπτωση πουθενά- εκτός από τον στενό κύκλο του- Μητσοτάκη, δεν συζητείται αναπαραγωγή της εξουσίας του.
Ιδίως από τη στιγμή, που όπως αποκαλύπτει εμμέσως ο Άδωνις Γεωργιάδης, για να το…διαφημίσει σε βάρος του Μητσοτάκη- » κέντρα εξουσίας της χώρας » δεν θέλουν την κυβέρνησή του.
Άλλωστε είναι γνωστό ότι γίνεται όλο και πιο βαρύ το κόστος της στήριξης της από όσους την ανέδειξαν το 2019.
