Του Γιώργου Λακόπουλου
Πόσα ξοδεύει ο ελληνικός προϋπολογισμός για αυτοπροβολή του Κυριάκου Μητσοτάκη; Πόσο κοστίζει στους φορολογούμενους η μιντιακή απορρόφηση της ψευδολογίας ενός Πρωθυπουργού που επιμένει να υποκαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία;
Πόσους συμβούλους, επικοινωνιολόγους, επαγγελματίες του πολιτικού μάρκετινγκ Έλληνες, ίματζ μεικερς , δημοσιογράφους, αναλυτές, δημοσκόπους και άλλους «ειδικούς» πληρώνουν οι Έλληνες;
Πόσες εταιρίες δημοσίων σχέσεων, εντός και εκτός Ελλάδας, πληρώνει η κυβέρνηση; Γιατί να κρύβει ο Μητσοτάκης κάτω από το χαλί τα σκουπίδια του, να κρατάει μακριά από τη δημοσιότητα τα σκάνδαλα του, να κόβει και να ράβει την ενημέρωσή στα μέτρα του, να παραπληροφορεί και να ωραιοποιεί την εικόνα του.
Να σπιλώνει τον Τσίπρα με τις γκανγκστερικές συνταγές του σπεσιαλίστα της μαύρης προπαγάνδας Γκρίνμπεργκ που σουλατσάρει με κυνισμό δίπλα του πλέον…
Θα το ξέραμε αν υπήρχαν στη χώρα ΜΜΕ με δημοσιογραφικά κριτήρια λειτουργίας για να ερευνήσουν σε βάθος, και ανεξάρτητοι εισαγγελείς να επέμβουν στις καταγγελίες. Κυρίως σοβαρά κόμματα της αντιπολίτευσης, να ασκήσουν πραγματικό κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Ειδικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ και ο Αλέξης Τσίπρας ,ως επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης και εν δυνάμει Πρωθυπουργός, σφυροκοπούσαν χωρίς ανακοπή την πρωθυπουργική αυθαιρεσία και εξαντλούσαν κάθε δημοκρατικό μέσο που διέθεταν για την αποκάλυψή της και την κινητοποίηση της κοινωνίας.
Με συμπεριφορές και νοοτροπία Γ’ εθνικής απέναντι σε υπερεξοπλισμένη ομάδα που κάνει βίαιο «πρωταθλητισμό» χωρίς όρια, χωρίς αρχές και χωρίς δισταγμούς, δεν αλλάζουν τα πράγματα.
Χτίζοντας ένα φεουδαρχικό καθεστώς
Προς το παρόν έχουμε ένα εξαγορασμένο στο μεγαλύτερο μέρος του σύστημα ενημέρωσης, υπαλληλοποιημένη δημοσιογραφία, αργόσχολη αντιπολίτευση που περιμένει το μάννα εξ ουρανού, αδρανείς κοινωνικές οργανώσεις και υποταγμένη Δικαιοσύνη.
Έτσι με την ανοχή του, ο Πρωθυπουργός μπορεί να λειτουργεί ασύδοτα και να μετατρέπει το κρατικό θησαυροφυλάκιο σε σπόνσορά του, κτίζοντας φεουδαρχικό καθεστώς.
Να παρακάμπτει τους θεσμούς, να εμπαίζει τη Βουλή, να αγνοεί το Σύνταγμα και τους νόμους, να αυθαιρετεί, να συμπεριφέρεται σαν ανέλεγκτος ηγεμόνας και να ασκεί την πρωθυπουργία ως λουδοβίκεια εξουσία με υπουργούς μαριονέτες και βουλευτές παιδιά για θελήματα.
Πίσω από όλα αυτά υπάρχουν πανάκριβα προγράμματα προβολής του και επικοινωνιακής στήριξης, σχέδια ηγετοποίηση του και ειδικές παρεμβάσεις δημιουργίας φωτοστέφανων.
Πληρώνονται πολλοί και με πολλούς τρόπους από το δημόσιο χρήμα, για να βλέπουμε την εικόνα ενός Πρωθυπουργού που αυτοπαρουσιάζεται θριαμβευτικά χωρίς αντίλογο.
Τον ακούσαμε πάλι να λέει στο «Ρόιτερς» ότι «επιστρέφει τη μεσαία τάξη όσα της πήρε ο Τσίπρας» -όταν συμβαίνει το αντίθετο.
Συνθλίβει τη μεσαία τάξη -που εξαπάτησε το 2019- της στερεί χρηματοδότηση και πόρους για να επωφεληθούν οι «αλυσίδες»και οι μεγάλοι της αγοράς.
Ψεύδεται όταν λέει ότι «τη φορολόγησε ο Τσίπρας». Η φορολόγηση Τσίπρα, ήταν υποχρεώσεις της χώρας έναντι των δανειστών που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Οδηγήσαν στη χρεοκοπία και δια των μνημονιακών υποχρε΄ώσεων με συμβόλαια «σωτηρίας», σε αφαίμαξη τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και κυρίως τη μεσαία τάξη. Για να κλείσουν τα δημοσιονομικά ανοίγματα που αυτοί δημιουργήσαν με την κακοδιοίκηση και την διαφθορά-που καταλόγιζαν άλλωστε ο ένας στον άλλον πριν συμπράξουν.
Ψέματα και καθρεφτάκια
Μήπως δεν ψεύδεται όταν επαίρεται ότι είχε το καλύτερο σχέδιο για τις πυρκαγιές όταν κατακάηκε η χώρα όταν ξηλώνει και τους δυο πολιτικούς προϊστάμενους του αρμοδίου υπουργείου; Κατά τον τρόπο που ψεύδεται όταν λέει ότι δίνει 1200 ευρώ στου νέους, ενώ δίνει μόλις εκατό ευρώ για έξι μήνες, μαζί με τα καθρεφτάκια για το Ιντερνέτ και το 150άρια του προηγουμένου εμπαιγμού.
Κάνει ανίερα παιχνίδια σε βάρος των μεταναστών που ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, πένονται και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης όταν -ενώ δεν τολμάει να απομακρύνει τις εστίες ρατσιστικής μόλυνσης από το κόμμα του, με τελευταίο το παράδειγμα Μπογδάνου που κανακεύει ίδιος και ο Τασούλας- καλεί την οικογένεια Αντετοκούνμπο, που είναι η εξαίρεση την οποία δημιούργησε μόνη της χάρη στα φυσικά ταλέντα των μελών της.
Είναι έργο του συστήματος Μητσοτάκη το δημοσκοπικό σκάνδαλο της κοινοποίησης ερευνών κοινής γνώμης που δεν ελέγχει καμία δημόσια αρχή -που υποχρεούται από τον νόμο- που δείχνουν ότι ακόμη και κεραμιδαριό να κάνει τη χ΄ώρα ο Μητσοτάκης , θα είναι κυρίαρχος και θα αδημονούν οι Έλληνες να τον ξαναψηφίσουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως αντιπολίτευση κάνει ερασιτεχνικές ασκήσεις στη Βουλή- με τον φιλότιμο Μιχάλη Κασσή΄ -αντί να μην αφήσει λίθον επί λίθου, για να σταματήσει την αυθαιρεσία και να επιβληθεί διαφάνεια σε έναν τομέα που επηρεάζει τη δημοκρατική λειτουργία.
Γήπεδο για «νταβατζιλίκι» και μπίζνες
Ο Πρωθυπουργός παραβιάζει τους κανόνες χρηστής διοίκησης, όταν έχει αλώσει το κράτος και διαλύει τις υπηρεσίες του.
Ξοδεύει για εξοπλισμούς με αποφάσεις που αγνοεί ακόμη και υπουργός Άμυνας και χωρίς ενημέρωση της Βουλής. Διοχετεύει το δημόσιο χρήμα σε ημέτερους και τους κοινοτικής πόρους, σε 15 οικογένειες.
Καταργεί το δόγμα «δωρεάν παιδεία- δωρεάν υγεία- κρατική πρόνοια» με το οποίο δομήθηκε μεταπολεμικά η ελληνική κοινωνία, για να παραδώσει τους αντίστοιχους τομείς σε αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Εκποιεί δημόσια περιουσία και παραδίδει σε εκλεκτούς τον κρατικό πλούτο. Και κάνει μπίζνες, μπίζνες, μπίζνες…
Όλα αυτά παρουσιάζονται ως επιτυχίες του και ανάπτυξη, ως εκσυγχρονισμός και αναβάθμιση- και είναι για τους λίγους.
Ανεξάρτητη ενημέρωση δεν υπάρχει και η αντιπολίτευση παρακολουθεί και αντιδρά με ανακοινώσεις διάρκειας 24 ωρών. Σα να μην υπάρχει Βουλή, Δικαιοσύνη και λαός να προσφύγει για να καταγγείλει τεκμηριωμένα το έγκλημα.
Αυτά που βιώνουμε δεν μπορεί να συμβαίνουν σε κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αυτό δεν είναι πολιτικό σύστημα, αλλά γήπεδο για νταβατζιλίκι. Συγκυβέρνηση ενός ανδρός -ή μιας οικογένειας- με μια ομάδα ισχυρών του χρήματος και των ΜΜΕ. Θεσμική παράλυση και υποταγή σε σχέδια προσωπικής επικυριαρχίας.
Αν δεν αντιδράσει με πυγμή αυτό το 48ωρο από την ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, χωρίς συμβιβασμούς με διάφορα συστήματα, αυτός ο τόπος δεν σώζεται με τίποτε. Και όπως θα έλεγε ο Κολοκοτρώνης «όποιος μείνει, ας ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια».
