Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Παρά το γεγονός ότι παραιτήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το γεγονός ότι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξελέγη νέος πρόεδρος, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Ο Στέφανος Κασσελάκης αναφέρεται στον Αλέξη Τσίπρα, η Έφη Αχτσιόγλου και οι αποστάτες παρακαλούν τον Αλέξη Τσίπρα να μιλήσει, η Δεξιά εξακολουθεί και επιτίθεται στον Τσίπρα, ο κόσμος συγκρίνει τα πάντα και τους πάντες με τον Τσίπρα.
Χ Α Λ Α Ρ Ω Σ Τ Ε.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα πολιτικό πρόσωπο, που το “έπαιξε” καλά η διαπλοκή την περίοδο πριν το 2009 (Ποιος δεν θυμάται να τον αποθεώνει ο Γιάννης Πρετεντέρης και ο Θεοδωρικάκος με τον Καλογρίτσα να του δίνουν 18% πριν από τις εκλογές του 2009;), για να κόψει τότε ψήφους από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Στη συνέχεια η ζωή τα έφερε έτσι, ώστε ένα αδιάφορο κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ εκείνης της εποχής, ήρθε στην εξουσία και όπως όλες οι φούσκες έσκασε.
Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει restart με τον Στέφανο Κασσελάκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν καλός, άγιος και χρυσός. Αλλά, δεν είναι δα και ιερό τοτέμ. Στην Αριστερά αρέσει η προσωπολατρεία, η οποία προσλαμβάνει ενίοτε χαρακτηριστικά μεταφυσικά.
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε και λάθη. ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ λάθη. Όπως για παράδειγμα το ότι δεν ξεμπέρδεψε με τους υπονομευτές, οι οποίοι, χωρίς να συναντούν αντιστάσεις από τον ίδιο, τον κρατούσαν όμηρο. Και έτσι ήταν βολεμένοι όλοι. Δεν έδειξε, ο Αλέξης, την πυγμή που πρέπει να δείχνει ένας ηγέτης. Δεν αποπαρασίτωσε το κόμμα. Δεν έκανε αυτό που κάνει σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος δείχνει σιδηρά πυγμή. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έπρεπε να στείλει στο καλό τους υπονομευτές, επειδή υπονόμευαν τον ίδιο, αλλά επειδή υπονόμευσαν την υπόθεση της πολιτικής κυριαρχίας της Δημοκρατικής Παράταξης.
Σήμερα; Ο Τσίπρας δεν έβαλε μυαλό. Δεν μπορεί. Εξακολουθεί να είναι όμηρος. Για αυτόν τον λόγο άρχισε να συναντά στο παρασκήνιο κάτι τελειωμένους πολιτικά Γαβριήλ Σακκελαρίδηδες και Νάσους Ηλιόπουλους, σαν να μην πέρασε μία ημέρα. Όμηρος.
Ας τελειώνουμε λοιπόν. Η εποχή Τσίπρα ανήκει στο παρελθόν. Αλλού τα πήγε καλά, αλλού απέτυχε. Φταίνε οι υπονομευτές, αλλά περισσότερο φταίει ο ίδιος που τους είχε κοντά. Δεν είναι παιδάκι. Πρωθυπουργός έγινε. Έπρεπε να έχει μάθει. Δεν έμαθε.
Και οι Τσιπρολάγνοι;
Ας αφήσουν ήσυχο τον Τσίπρα να τρώει τις προβατίνες του και να συναντά κάποιους από τους διαπλεκόμενους φίλους του, που τον οδήγησαν στον όλεθρο. Ή μήπως δεν το κατάλαβε;
