Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί ετοιμάζονται για νέα «μάχη», με στόχο την ανατροπή των πολιτικών ισορροπιών και την επανατοποθέτησή τους στο προσκήνιο
Το πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει επικίνδυνα καθώς ο Αντώνης Σαμαράς και ο Αλέξης Τσίπρας — οι δύο εμβληματικοί αντίπαλοι της πρώτης μισής δεκαετίας του 2010 — ετοιμάζονται να κάνουν μεγαλεπήβολη επιστροφή στην πολιτική σκηνή με νέα κόμματα, το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου.
Δύο παλιοί μονομάχοι, με νέες στολές αλλά παλιά όπλα, ξανασυναντώνται στην πολιτική κονίστρα.
Τσίπρας και Σαμαράς ξανά στο προσκήνιο – Με εντελώς διαφορετικές στοχεύσεις
Ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να επιδιώκει την ενοποίηση των διασπασμένων πυρήνων της Αριστεράς, χτίζοντας έναν νέο πολιτικό σχηματισμό που θα προσπαθήσει να καλύψει το κενό που άφησε ο διαλυμένος ΣΥΡΙΖΑ.
Από την άλλη πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς στοχεύει σε ένα κόμμα-κλειδί, που σύμφωνα με πληροφορίες θα αφαιρέσει κρίσιμο ποσοστό από τη Νέα Δημοκρατία και ενδέχεται να στερήσει την αυτοδυναμία από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Παράλληλα, αναμένεται να αντλήσει και από την «πατριωτική δεξαμενή» ψηφοφόρων που συνομιλεί με την Ελληνική Λύση του Βελόπουλου.
Τι πραγματικά προσφέρουν; Το ερώτημα που καίει
«Αν είχαν κάτι ουσιαστικό να δώσουν, θα το είχαν κάνει όταν κυβερνούσαν», παρατηρούν πολιτικοί αναλυτές, επισημαίνοντας ότι η επιστροφή δύο προσώπων που έχουν ήδη διαχειριστεί την εξουσία, σε συνθήκες εθνικής κρίσης, δεν γεννά προσδοκίες αλλά σκεπτικισμό.
Η επανεμφάνισή τους μοιάζει περισσότερο με πολιτικό «ξαναζεσταμένο φαγητό», σε μια εποχή που η ελληνική κοινωνία διψά για νέα πρόσωπα και ρεαλιστικές λύσεις, όχι για αναβίωση του παρελθόντος.
Η πολιτική ένδεια και ο κίνδυνος του deja vu
Το πιο ανησυχητικό εύρημα όμως δεν είναι η κίνηση των Σαμαρά και Τσίπρα αυτή καθαυτή, αλλά η πλήρης αδυναμία του πολιτικού συστήματος να γεννήσει νέες, αξιόπιστες ηγεσίες. Η επιστροφή προσώπων που συμβολίζουν μια βαθιά διχασμένη περίοδο, αποκαλύπτει το κενό που επικρατεί σήμερα στη δημιουργία πολιτικών εναλλακτικών.
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», έλεγε ο Μαρξ. Και ίσως αυτό να βιώνει ξανά η Ελλάδα — ένα πολιτικό déjà vu, όπου οι πρωταγωνιστές του παρελθόντος ζητούν ξανά ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ φέρουν στους ώμους τους τις συνέπειες των κυβερνήσεών τους.
