Η Πυθία αποκαλύπτει
Αναγνώστριες και αναγνώστες μου. Συντρόφισσες και σύντροφοι.
Μετά το 96,84% που συγκέντρωσε ο Στέφανος Κασσελάκης στις εσωκομματικές διαδικασίες του Κινήματος Δημοκρατίας, δεν άργησαν να βγουν απ’ το καβούκι τους οι γνώριμοι – και, κυρίως, γνώριμοι μεταξύ τους – σχολιαστές του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτος-πρώτος, όπως πάντα όταν του κάνουν σινιάλο από την πρώην έπαυλη της εξουσίας, ο Βασίλης Σκουρής, μία από τις δημοσιογραφικές ντουντούκες του συστήματος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος συνδέεται – ως πρόθυμος, μην φανταστείτε – και με τα επιχειρηματικά κέντρα που αν και μετρούν διαδοχικές ήττες στο παρασκήνιο επιμένουν να πιστεύουν ότι τάχα αποτελούν ρυθμιστές του πολιτικού χάρτη στην κεντροαριστερά. Πρόκειται για τα κέντρα που δείχνουν ιδιαίτερη αδυναμία ταυτόχρονα στον Αλέξη Τσίπρα και στον Νίκο Δένδια. Περίεργα πράγματα…
Στο γνωστό ύφος του «πικραμένου ρέκτορα της δημοκρατίας», ο Σκουρής μίλησε για… σοβιετικού τύπου ποσοστά, για απόλυτη σιγή γύρω από αριθμούς, για “κινηματικούς αγνώστου ταυτότητας”, και στο τέλος αναρωτήθηκε ούτε λίγο, ούτε πολύ: «Πόσοι είναι, επιτέλους, αυτοί στο Κίνημα Δημοκρατίας;»
Σοβαρά τώρα;
Είναι σαν να βλέπεις έναν πυρπολητή να ρωτάει γιατί μυρίζει καμένο.
Η ερώτηση δεν είναι πόσοι είναι στο Κίνημα Δημοκρατίας, αγαπητέ Βασίλη. Είναι πόσοι έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ή μάλλον πόσοι κυκλοφορούν ακόμα γύρω απ’ τη σκιώδη «Νέα Αριστερά», μπας και τους ξαναπιάσει το GPS τη Βουλή.
Είναι πολλοί οι πρώην συνοδοιπόροι που τώρα παριστάνουν τους ανεξάρτητους, παρθενογεννημένους αναλυτές.
Ας σοβαρευτούμε. Αυτό που τον πείραξε – και μαζί του και όσους δίνουν γραμμή – δεν είναι το ποσοστό. Είναι ότι το Κίνημα Δημοκρατίας τους χάλασε τη μαγιά και θα τους χαλάσει μελλοντικά το σχέδιο.
Γιατί; Επειδή ο Κασσελάκης και το νέο εγχείρημά του στέκονται ως ανάχωμα στο καλά στημένο σχέδιο της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Όχι μέσω ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός κάηκε. Αλλά μέσω ενός ενιαίου μορφώματος Κεντροαριστεράς – με ό,τι πιο παλιό, διαπλεκόμενο δραστηριοποιείται πίσω απ’ τις κουρτίνες.
Η… ιδρυτική διακήρυξη “παλαιάς κοπής”, έχει γραφτεί σε γραφεία, από θύλακες της ντόπιας ελίτ, της ολιγαρχίας και της τραπεζοκρατίας που ψάχνουν νέο πολιτικό “όχημα”, όχι για να υπηρετήσουν ιδέες, αλλά για να ανακυκλώσουν ρόλους και επιρροές. Πίσω από κλειστές πόρτες, με μπλοκάκια, λίστες και χρηματοδότες.
Ε, λοιπόν δεν τους βγαίνει το σενάριο.
Το Κίνημα Δημοκρατίας, με όλα του τα κενά και τις παιδικές ασθένειες, εκφράζει πραγματική πολιτική κίνηση από τα κάτω. Με συμμετοχή, με προοπτική, με ανοιχτό πεδίο. Όχι με συμφωνίες σε σαλόνια και απογευματινά τηλεφωνήματα με τραπεζίτες.
Και εκεί ακριβώς είναι που πονάνε.
Το 96,84% και ο απόλυτος αριθμός όσων συμμετέχουν στο Κίνημα Δημοκρατίας είναι απλώς η αφορμή για να ρίξουν λάσπη. Η αιτία είναι βαθύτερη: φοβούνται ότι δεν θα έχουν τον έλεγχο την επόμενη μέρα. Και ένας πολιτικός χώρος που δεν ελέγχεται, για κάποιους, είναι απειλή. Όχι προοπτική.
Αντί, λοιπόν, να μετράνε ποιοι ψήφισαν Κασσελάκη, ας κοιτάξουν ποιοι… υπογράφουν πίσω από τις κλειστές πόρτες του “νέου” τους κόμματος. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει. Και όσοι δεν βλέπουν, θα δουν, θα φροντίσουμε εμείς.
Το ερώτημα δεν είναι αν το Κίνημα Δημοκρατίας ήρθε για να μείνει. Το ερώτημα είναι αν η παλιά διαπλοκή αντέχει να βλέπει το πάρτι να τελειώνει.
Ο Κασσελάκης δεν έπαιξε με τους κανόνες του παρασκηνίου. Τους έσπασε. Και για πρώτη φορά, ένα νέο πολιτικό σχήμα, χωρίς δανεικούς μηχανισμούς, χωρίς επαγγελματικά στελέχη δεκαετιών, χωρίς ντιλ με βαρόνους, έβαλε τον πήχη ψηλά. Όχι για το σύστημα. Για τον πολίτη.
Κι αυτό, αγαπητοί κύριοι του παλιού συστήματος, πονάει. Γιατί αποδεικνύει ότι η Αριστερά σας δεν ήταν τελικά ούτε τόσο δημοκρατική, ούτε τόσο λαϊκή, όσο μας λέγατε. Απλώς είχε μάθει να αυτοαναπαράγεται στο σκοτάδι.
Τώρα που ήρθε το φως, ό,τι υπήρχε στις σκιές – εξαφανίζεται.
Διαβάστε το σχόλιο του Βασίλη Σκουρή στην ιστοσελίδα dnews.gr:
Με ποσοστά… υπαρκτού σοσιαλισμού εκλέχτηκε επανεκλέχτηκε πρόεδρος του κόμματός του ο Στέφανος Κασσελάκης. Όπως πληροφορηθήκαμε από τις επίσημες ανακοινώσεις, επιβεβαιώθηκε η εμπιστοσύνη της βάσης στο πρόσωπό του σε ποσοστό 96,84%.
Πόσοι ψήφισαν, πότε κλπ, δεν το πληροφορηθήκαμε ποτέ. Όπως και τις εκλογές για το Συνέδριο και τα όργανα του «Κινήματος Δημοκρατίας».
Όπως έλεγε και μια παλιά διαφήμιση που ήθελε να προσελκύσει κόσμο στην απογραφή «ωραίοι είμαστε, αλλά πόσοι είμαστε;».
Αν μη τι άλλο για να μην μείνει η υποψία στους κακόπιστους με όσους ασχολούνται ακόμα πως υπάρχει κάτι που πρέπει να μην γίνει γνωστό. Όπως ο αριθμός όσων ασχολούνται…
