Το Politico εξαπολύει δριμεία επίθεση στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του και τον κατηγορεί ευθέως για αυτοκρατορικό στιλ και κατάχρηση εξουσίας. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας εγκαλείται από το αμερικανικό Μέσο για διαφθορά, κατάχρηση εξουσίας, ηγεμονισμό και οίηση.
Στο δημοσίευμα με τίτλο Zelenskyy’s power grab is bad for Ukraine (Η προσκόλληση του Ζελένσκι στην εξουσία είναι κακή για την Ουκρανία) το Politico τον… σφυροκοπά ανελέητα:
«Έκανε γύρω γύρω τις καρέκλες». Αυτή ήταν η άποψη ανώτερου Ουκρανού αξιωματούχου για τον ανασχηματισμό του Υπουργικού Συμβουλίου, που ανακοίνωσε ο Ζελένσκι.
Μέχρι στιγμής, τα διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ έχουν σε μεγάλο βαθμό επαναλάβει την κυβερνητική εκδοχή για το θέμα, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο ανασχηματισμό από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται καθόλου για μεγάλη ανανέωση, αλλά για επανατοποθέτηση ορισμένων προσώπων, που παρουσιάζεται ως κάτι μεγαλύτερο από ό,τι είναι, δήλωσε ο ίδιος αξιωματούχος.
«Δεν προστέθηκαν νέα πρόσωπα από την βιομηχανία, την κοινωνία των πολιτών ή την ακαδημαϊκή κοινότητα, κάτι που ζητήθηκε επιτακτικά από την κυβέρνηση εδώ και αρκετό καιρό» συνέχισε. Και αυτό είναι πρόβλημα.
Εξαιρέσεις οι αναγκαστικές αποχωρήσεις του υπουργού Εξωτερικών, Ντμίτρο Κουλέμπα, και ανεξάρτητα από τον ανασχηματισμό, του επικεφαλής του εθνικού δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Ukrenegro, Βολοντίμιρ Κουντρίτσκι.
Σύμφωνα με τον αξιωματούχο και άλλους που ερωτήθηκαν από το Politico, ο Κουλέμπα είχε ενοχλήσει τον ισχυρό προσωπάρχη του Ζελένσκι, Αντρίι Γερμάκ, ο οποίος επιδιώκι μεγαλύτερο έλεγχο στο υπουργείο.
Ο ηγέτης της Ουκρανίας είχε αυξήσει τις προσδοκίες για σημαντική αλλαγή στην κυβέρνηση από την περασμένη άνοιξη. Ο Ζελένσκι με τους βοηθούς του προσπάθησαν να αναπτερώσουν το ηττοπαθές πνεύμα εν μέσω μειωμένων ποσοστών στην κοινή γνώμη και ενός κουρασμένου έθνους, το οποίο αμφισβητεί πλέον ανοιχτά την ηγεσία του, εξ’ ου και η εισβολή στην περιοχή Κουρσκ της Ρωσίας τον περασμένο μήνα.
«Η επιδρομή στο Κουρσκ είχε καθαρά πολιτικούς στόχους και όχι στρατιωτικούς στόχους», δήλωσε ο βουλευτής της αντιπολίτευσης και επικριτής του Ζελένσκι, Mykola Knyazhytsky.
«Φυσικά, το ηθικό μας αναπτερώθηκε από την επιχείρηση στο Κουρσκ. Αλλά έχουμε πολλά προβλήματα που παραμελούνται, π.χ. έλλειψη σοβαρής στρατηγικής και βοήθειας για τα περισσότερα από 3 εκατομμύρια εκτοπισμένους σε όλη την Ουκρανία» είπε. «Αν δεν κάνουμε κάτι περισσότερο για να τους βοηθήσουμε, τότε απλώς θα δούμε περισσότερους Ουκρανούς να εγκαταλείπουν την χώρα».
Ο «στενός κύκλος» Ζελένσκι
Ο ανασχηματισμός δεν κάνει τίποτα για να κατευνάσει τις μακροχρόνιες ανησυχίες σχετικά με τον ιδιαίτερα εξατομικευμένο και σύμφωνα με ορισμένους, αυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης του Ζελένσκι.
Ένας κύκλος έμπιστων φίλων και συμβούλων εντός της Προεδριας απέκτησε εξουσία και δεν λογοδοτεί ενώ κάποιοι εξ’ αυτών έχουν βρεθεί ακόμη και στο επίκεντρο παλαιότερων ερευνών για δωροδοκία.
Η αποχώρηση του Κουλέμπα θεωρείται ένα ακόμη παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η παρέα του Ζελένσκι διώχνει από την ομάδα όσους είναι έτοιμοι να αμφισβητήσουν και να προκαλέσουν.
Είναι σύμφωνη με την αποπομπή του διοικητή των ενόπλων δυνάμεων, στρατηγού Valery Zaluzhny, ο οποίος είχε συγκρουστεί με τον Ζελένσκι για την πολεμική στρατηγική και την ανάγκη να κινητοποιηθούν πολλοί περισσότεροι για να πολεμήσουν. Τα υψηλά ποσοστά εύνοιας του Ζαλούζνι δεν τον έκαναν συμπαθή στην Προεδρία.
Τόσο ο Kuleba όσο και ο Zaluzhny θαυμάζονταν και από δυτικούς αξιωματούχους και η αποχώρησή τους -μαζί με εκείνη του πρώην υπουργού Άμυνας Oleksii Reznikov πέρυσι- προκάλεσε ανησυχία.
Τι πιστεύουν οι Ουκρανοί
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήχθη τον περασμένο μήνα, περισσότεροι από τους μισούς Ουκρανούς πιστεύουν πλέον ότι το γραφείο του Ζελένσκι ασκεί υπερβολική επιρροή στις κρατικές και αστυνομικές υπηρεσίες, στα δικαστήρια, στα όργανα καταπολέμησης της διαφθοράς, καθώς και στο Κοινοβούλιο της χώρας.
Μολονότι στο εξωτερικό θεωρείται ένας γενναίος ηγέτης του πολέμου, με την ρητορική του να μαγνητίζει από την Ουάσινγκτον μέχρι το Λονδίνο και από τις Βρυξέλλες μέχρι την Βαρσοβία, η δημοτικότητα του Ζελένσκι μειώνεται σταθερά στην χώρα του. Οι Ουκρανοί ήταν πάντα πιο επιφυλακτικοί απέναντί του, παρότι τον επαίνεσαν επειδή στάθηκε στο ύψος του όταν τα ρωσικά τανκς προχώρησαν στην εισβολή στο Κίεβο και για τις πρώτες καθημερινές ανακοινώσεις του σε καιρό πολέμου, οι οποίες συσπείρωσαν το έθνος.
Όμως, ο πόλεμος δεν έκανε τίποτα για να αδρανοποιήσει τη λαϊκιστική προπολεμική ανυπομονησία του Ζελένσκι με την πολυπλοκότητα της διακυβέρνησης ούτε τον δίδαξε να αποφεύγει τις συμβουλές που του έδιναν όσοι δεν ήταν πιστοί ή να ανέχεται την κοινοβουλευτική εποπτεία.
Οι επικριτές του ανησυχούν ότι η Ουκρανία θα αρχίσει να πληρώνει το τίμημα γι’ αυτό που κάποιοι ονομάζουν μετασοβιετική νοοτροπία διοίκησης και ελέγχου, υποστηρίζοντας ότι ένα μεγάλο μέρος της σταθερής ανθεκτικότητας της χώρας μπορεί να εξηγηθεί από την ευκίνητη και καινοτόμο φύση του λαού της και μια επίμονη κοινωνία των πολιτών, οι οποίοι έχουν παρέμβει για να ενισχύσουν το κράτος όταν βρέθηκαν ανήμποροι και σε κάτι που αυτή η εδραίωση της εξουσίας αντιτίθεται και το αποδυναμώνει.
