Ο Γιώργος Λακόπουλος γράφει στο ieidiseis.gr για το σενάριο νέου κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα, την παθητική στάση του Σωκράτη Φάμελλου και το παιχνίδι διάσπασης που αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ ακέφαλο
Η δημόσια συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Ο Αλέξης Τσίπρας με τις κινήσεις και τις παρεμβάσεις του φέρνει σε όλο και πιο δύσκολη θέση τον Σωκράτη Φάμελλο και τα στελέχη του κόμματος, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα.
Η κατάσταση θυμίζει θέατρο σκιών, όπου κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει με βεβαιότητα ποιος κρατάει τα νήματα και ποιος παίζει για ποιον.
Το προσωπικό δίλημμα του Φάμελλου
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αποφύγει μια νέα προσβολή, παίρνοντας αποστάσεις από την επικείμενη εμφάνιση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη, γνωρίζοντας ότι αυτή δεν θα είναι υπέρ του κόμματος αλλά υπέρ του ίδιου του τέως πρωθυπουργού.
Ο Φάμελλος βιώνει τη διαδικασία ως «μαρτύριο της σταγόνας», αδυνατώντας να πάρει σαφείς πρωτοβουλίες, ενώ αρκετοί ήδη μιλούν για υπονόμευση της ηγεσίας του εκ των έσω.
Ηθικό και πολιτικό αδιέξοδο
Η εικόνα ενός κόμματος που έχει καταστατικό, όργανα και εκλογικό στόχο, αλλά ταυτόχρονα υπονομεύεται από τον πρώην ηγέτη του, είναι εξόχως προβληματική.
Ο Τσίπρας εμφανίζεται να «κρατάει στον αέρα» το νέο κόμμα χωρίς να το ανακοινώνει, δημιουργώντας έτσι διπλό αδιέξοδο:
- Δεν επιτρέπει σε όσους θέλουν να τον ακολουθήσουν να κάνουν το βήμα.
- Δεν αφήνει σε όσους μένουν πίσω να υπερασπιστούν το υπάρχον κόμμα με καθαρότητα.
Η προϊστορία των «νέων προσώπων»
Η πιθανότητα ίδρυσης νέου κόμματος από τον Τσίπρα, με «νέα πρόσωπα» που ακόμη δεν διακρίνονται, φέρνει στη μνήμη τις επιλογές του 2023: από τον Στέφανο Κασσελάκη, την Έλενα Ακρίτα και τη Ράνια Θρασκιά μέχρι τα «υπόλοιπα» από τη ΝΔ και τους μεταγραφέντες από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ.
Η ιστορία δείχνει ότι οι «προσθήκες» αυτές δεν απέδωσαν, αφήνοντας ανοιχτό ερώτημα για το αν μια ανάλογη κίνηση σήμερα μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες.
Το παράδειγμα Βενιζέλου – Παπανδρέου
Η σημερινή παθητική στάση θυμίζει την περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου που κατέρρευσε πολιτικά επειδή άφησε τον Γιώργο Παπανδρέου να μείνει στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ενώ ετοίμαζε διασπαστικό κόμμα.
Το ίδιο μοτίβο φαίνεται να ακολουθείται τώρα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέπει στον Τσίπρα να παραμένει βουλευτής, ενώ οργανώνει ουσιαστικά μια διάσπαση.
Το πραγματικό διακύβευμα
Στην πραγματικότητα, το παιχνίδι που παίζεται είναι εις βάρος όλων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει αποδυναμωμένος, το νέο κόμμα Τσίπρα θα χρειαστεί να στηριχθεί σε πρόσωπα χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, ενώ οι απλοί ψηφοφόροι και τα μέλη αντιμετωπίζονται σαν πιόνια χωρίς σκακιέρα.
Το άρθρο του Γιώργου Λακόπουλου (αυτούσιο)
Όποιος αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, να σηκώσει το χέρι. Το μόνο ευκρινές είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας φέρνει όλο και σε πιο άβολη θέση τον Σωκράτη Φάμελλο και τα κομματικά στελέχη – των βουλευτών συμπεριλαμβανομένων.
Όσο δεν ιδρύει «νέο κόμμα» για να προσχωρήσουν όσοι το περιμένουν – που μεταξύ μας δεν είναι και πολλοί – δεν επιτρέπει και σε όσους θα μείνουν, να υπερασπιστούν την πολιτική που έχουν αποφασίσει τα όργανα του κόμματος που υπάρχει.
Ειδικά για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τίθεται και ένα θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας – για λόγους που όλοι αντιλαμβάνονται: τι ρόλο παίζει σ’ αυτό το θέατρο σκιών;
Προς το παρόν θα προσπαθήσει να αποφύγει μια ακόμη προσβολή, για ακαταλληλότητα να αποτελέσει εναλλακτική λύση. Δια της αποχής από την επικείμενη εμφάνιση Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.
Άλλωστε ο τέως Πρωθυπουργός θα εμφανιστεί προκειμένου να στηρίξει τον… εαυτό του, και όχι το κόμμα στο οποίο ανήκει και θα αποδυναμωθεί, με την ίδρυση του δικού του πολιτικού φορέα. Αν το κάνει τελικά και δεν αφήσει με την αίτηση στο χέρι, όσους προτίθενται να τον ακολουθήσουν.
Ο Φάμελλος το βιώνει προφανώς ως μαρτύριο της σταγόνας που παρατείνεται και λέει: «Η συζήτηση γι’ αυτό το κόμμα είναι εικασίες και δεν μπορώ να απαντήσω σε εικασίες για το τι θα γίνει μετά από έξι μήνες».
Κατά τα λοιπά προσπαθεί να παίξει κατενάτσιο, λέγοντας ο «Τσίπρας είναι ΣΥΡΙΖΑ, είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ». Αμ, δεν είναι. Αλλιώς δεν θα μεθόδευε την ανατίναξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Λέει επίσης, ο συμπαθής Σωκράτης: «Έχουμε συμφωνήσει – σ.σ.: ποιοι ακριβώς;- ότι χρειάζεται πρωτοβουλία για κοινό ψηφοδέλτιο και από εκεί και μετά όλοι έχουν τη δυνατότητα να αναλάβουν πολιτικές πρωτοβουλίες και ιδίως ο Αλέξης Τσίπρας που είναι πρώην πρωθυπουργός».
Δεν βγάλει και πολύ νόημα, αλλά αν πράγματι πιστεύει ότι ο Τσίπρας θα συζητήσει μαζί του, με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά Συριζογενή κόμματα, για «κοινό ψηφοδέλτιο» θα απογοητευτεί.
Αυτό που συμβαίνει δεν είναι υγιές, ούτε φυσιολογικό και δεν βγάλει κάπου: Όλοι παίζουν τη γάτα με το ποντίκι, μεταξύ τους. Το κόμμα έχει σήμερα ηγεσία, καταστατικό, όργανα και εκλογικό στόχο – όπως λένε τουλάχιστον τα στελέχη του. Αλλά αρκετοί στις γραμμές του κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους.
Στη δημοσιά συζήτηση κυριαρχεί ότι ένας βουλευτής του ετοιμάζει νέο κόμμα. Με τα δικά του κριτήρια, τις δικές του επιδιώξεις και τα δικά του ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά.
Δεν τα αποκαλύπτει ακόμη – αν τα έχει διαμορφώσει – αλλά προφανώς θα διαφέρουν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλιώς προς τι το νέο κόμμα; Μόνο για να ξεφορτωθεί τον Πολάκη και τον Παππά;
Ο πρώην πρόεδρος – και πρωθυπουργός – δικαιούνται βεβαίως να εμφανιστεί ως επικεφαλής άλλου σχήματος. Αλλά αφού αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο δεν το κάνει, υπονομεύει την προοπτική του κόμματος και προσβάλει τον – εκλεγμένο – πρόεδρό του.
Παραμένει βουλευτής στο κόμμα, το οποίο εμφανίζει ως γαλοπούλα που περιμένει τα Χριστούγεννα. Σαν να έχει ημερομηνία λήξης που γνωρίζει μόνο ο ίδιος.
Ωστόσο ουδείς προτείνει τη διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα – παρ’ ότι παραβιάζει τα μισά άρθρα του Καταστατικού. Σαν να ασκεί προσωπικό του προνόμιο.
Ενδεχομένως αυτά να είναι συμφωνημένα και όταν αναγγελθεί το νέο κόμμα θα αρχίσουν οι μετακινήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί, αλλά δεν θα τους βγει σε καλό.
Όσοι πολιτεύονται σήμερα με αναφορά σε μια συγκεκριμένη ιδεολογία από την οποία προκύπτει μια συγκεκριμένη πολιτική, θα κατεβάσουν ξαφνικά το διακοπτή και θα το κάνουν για μια άλλη; Θα κοιμηθούν ΣΥΡΙΖΑ και θα ξυπνήσουν «κόμμα Τσίπρα»;
Πάντως αν υπάρξει νέο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μείνει με λιγότερα στελέχη και λιγότερους βουλευτές. Κάποιοι θα προτιμήσουν τον παλαιό αρχηγό που υπόσχεται «νέα πρόσωπα» -που όμως δεν διακρίνονται στον ορίζοντα. Ούτε η προϊστορία είναι ευνοϊκή αν δει κανείς τα «νέα πρόσωπα» που έφερε στον ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας το 2023:
-Από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας: Όθων Ηλιόπουλος, Ναύαρχος Αποστολάκης, Έλενα Ακρίτα, Πόπη Τσαπανίδου, Μιχάλης Καλογήρου, μέχρι τη Ράνια Θρασκιά, τον Πέτρο Παππά, την Αθηνά Λινού και ασφαλώς τον Στέφανο Κασσελάκη και κάτι «υπόλοιπα» από τη ΝΔ.
Όσοι είχαν αφήσει ήδη το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ για να τον ακολουθήσουν – Στεφ. Τζουμάκας, Γιαννης Ραγκούσης, Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου, Θαν. Θεοχαροπουλος, Αντ. Κοτσακάς, Χαρ. Τσιόκας – αφανίσθηκαν από τις φράξιες. Μαζί με τους δημοσιογράφους στο «Κοκκίνο» και την «Αυγή»…
Πολιτικοί αναλυτές απορούν γιατί ο Φάμελλος δεν απομακρύνει από την Κ.Ο. τον Τσίπρα – με τη μομφή της διάσπασης – και συνεχίζει να παριστάνει τον αρχηγό του κόμματος ενώ γνωρίζει ότι την ίδια στιγμή κάποιοι ετοιμάζουν να του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια.
Προφανώς δεν έχει πάρει μάθημα από τον Βαγγέλη Βενιζέλο που καταστράφηκε ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ακριβώς επειδή άφησε τον Γ. Παπανδρέου μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ενώ ετοίμαζε διασπαστικό κόμμα για να «λυτρώσει το ΠΑΣΟΚ» όπως, καλή ώρα, τώρα συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το Καταστατικό του ορίζει ότι κάθε μέλος έχει συγκεκριμένα δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Με πρώτη να υποστηρίξει τις θέσεις του κόμματος και «να μην συμμετέχει ή στηρίζει ανταγωνιστικές πολιτικές πρωτοβουλίες».
Προφανώς το θέμα δεν είναι «νομικό». Αλλά δεν είναι και πολύ ελκυστικό το θέαμα κόμματος του οποίου η ηγεσία παρακολουθεί τη διάσπαση του – ακόμη και να προτίθεται να… μετέχει σ’ αυτήν. Όπως δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για πρώην πρόεδρο να οργανώνει διάσπαση.
Είναι φανερό ότι με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα όλοι θα χάσουν. Αν μη τι άλλο, υπάρχει και ένας ακόμη παίκτης σ’ αυτό το παιχνίδι: Τα απλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που αντιμετωπίζονται σαν πιόνια – ακόμη και όταν δεν υπάρχει σκακιέρα και παρτίδα…
