Η Τζεν Ψάκι, εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, σχολιάζοντας τα γεγονότα στην Ουκρανία, δήλωσε ότι «δεν θα διεξάγουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας με αμερικανικά στρατεύματα».
Στα αστυνομικά μυθιστορήματα, σε κάτι τέτοιες στιγμές, υπάρχει μια εύγλωττη παύση και στη συνέχεια ακολουθεί το προφανές ερώτημα: «Αυτό σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Ρωσίας με μη αμερικανικά στρατεύματα;» Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, όλα είναι τόσο ξεκάθαρα που δύσκολα χρειάζονται περαιτέρω διευκρίνιση.
Χθες, το Πανρωσικό Κέντρο Μελέτης της Κοινής Γνώμης δημοσίευσε τα αποτελέσματα δημοσκόπησης που βεβαιώνουν ότι το 68% της ρωσικής κοινωνίας υποστηρίζουν την ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.
Ωστόσο, είναι ανόητο να αρνείται κανείς ότι η απόφαση της ηγεσίας του κράτους ήταν σοκ για τη Ρωσία, από το οποίο προσπαθεί τώρα να συνέλθει. Σε αυτήν την κατάσταση, ο πιο σημαντικός παράγοντας υποστήριξης είναι, φυσικά, το υψηλό επίπεδο εμπιστοσύνης του λαού στον πρόεδρο και στους βασικούς υπουργούς. Ο κόσμος αισθάνεται και κατανοεί ότι αν ο Βλαντίμιρ Πούτιν έλαβε μια τέτοια απόφαση, τότε απλώς δεν υπήρχαν άλλες επιλογές.
Επιπλέον, με τον καιρό αποκαλύπτονται στην κοινωνία οι μέχρι πρότινος άγνωστες συνθήκες που έκαναν αυτό το βήμα αναπόφευκτο.
Η προαναφερθείσα δήλωση της εκπροσώπου της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία στην ουσία επισήμανε ότι οι ΗΠΑ θεωρούν τον ουκρανικό στρατό ως στρατεύματα του “πολέμου διά αντιπροσώπων” εναντίον της Ρωσίας, είναι μόνο μία από αυτές. Μάλιστα, οι Αμερικανοί έχουν «αναβαθμίσει» πολύ καλά αυτά τα στρατεύματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων οκτώ χρόνων, με την εκπαίδευση και την προμήθεια όπλων. Ο ουκρανικός στρατός είχε και την πιο σημαντική εμπειρία που θα μπορούσε να έχει κάθε στρατός σχετικά με τη διεξαγωγή εχθροπραξιών, αν και η συγκεκριμένη εμπειρία σε μεγάλο βαθμό συνοψιζόταν στον… βομβαρδισμό αμάχων!
Τα επιχειρήματα των επικριτών της ρωσικής επιχείρησης και η αλήθεια
Με τη σειρά τους, τα επιχειρήματα των επικριτών της ειδικής επιχείρησης καταλήγουν στο εξής:
«Ακόμα κι αν ο ουκρανικός στρατός γινόταν τόσο ισχυρός όσο ισχυρίζονται, δεν θα μπορούσε να απειλήσει τη Ρωσία με κανέναν τρόπο, αφού ακόμη και σε “αναβαθμισμένη” κατάσταση δεν έχει καμία πιθανότητα ενάντια στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Δηλαδή, αποδεικνύεται ότι η Μόσχα διέπραξε μια “πράξη απρόκλητης επιθετικότητας” εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και της αξίζει η πιο αυστηρή τιμωρία. Ω ναι, υπήρχαν ακόμη υπαινιγμοί από το επίσημο Κίεβο σχετικά με την ετοιμότητά του να δημιουργήσει πυρηνικά όπλα, είναι όμως απλώς κάποια λόγια στα οποία το Κρεμλίνο δεν έπρεπε να αντιδράσει υπερβολικά».
Ας αφήσουμε προς το παρόν το θέμα των πυρηνικών όπλων και ας αναλύσουμε με λεπτομέρειες το πρώτο σημείο, σχετικά με το ότι «ο ουκρανικός στρατός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τη Ρωσία, σε όποια κατάσταση και αν βρισκόταν».
Το πιο σημαντικό κομμάτι της ειδικής επιχείρησης πλησιάζει στο αποκορύφωμά της. Τα ρωσικά στρατεύματα μαζί με τη Λαϊκή Πολιτοφυλακή των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ έχουν περικυκλώσει μονάδες του ουκρανικού στρατού που αριθμούν 100.000 στρατιώτες στο Ντονμπάς.
Επομένως, η Ουκρανία έχει δημιουργήσει μονάδες στο Ντονμπάς με περίπου 100.000 στρατιώτες που είναι εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι από τους Αμερικανούς.
Άρα λοιπόν, η πρόθεση των ΗΠΑ γίνεται προφανής ακόμη και σε κάποιον που δεν είναι εξιδεικευμένος σε στρατιωτικά ζητήματα.
Μέσα σε οκτώ χρόνια, οι Αμερικανοί βελτίωσαν σημαντικά τον ουκρανικό στρατό και αύξησαν τη μαχητική του ικανότητα. Στο Ντονμπάς δημιουργήθηκαν τεράστιες μονάδες, οι οποίες θα είχαν επιτεθεί στις Δημοκρατίες σε μια βολική για την Ουάσιγκτον στιγμή. Μάλιστα, το μέγεθος και η δύναμη αυτών των μονάδων ήταν τέτοια που δεν θα άφηναν στους υπερασπιστές των Δημοκρατιών το περιθώριο να αντισταθούν.
Και η Ρωσία θα αντιμετώπιζε μια μοιραία επιλογή: Είτε να παρατηρεί απ’ έξω την καταστροφή των Δημοκρατιών και στη συνέχεια τη γενοκτονία του πληθυσμού τους, σημαντικό μέρος των οποίων έγιναν ήδη πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είτε να παρέμβει.
Επιπλέον, όπως έδειξε η ίδια δημοσκόπηση του Πανρωσικού Κέντρου Μελέτης της Κοινής Γνώμης, για τη ρωσική κοινωνία, η προστασία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ αποτελεί το βασικό κίνητρο που δικαιολογεί τη διεξαγωγή της ειδικής επιχείρησης. Η προσπάθεια της Μόσχας να κάνει στην άκρη θα ήταν καταστροφικό χτύπημα για τη φήμη και την αξιοπιστία των Αρχών στο εσωτερικό της χώρας και γεωπολιτική ήττα στον διεθνή χώρο.
Ωστόσο, η παρέμβαση σε αυτή την κατάσταση θα είχε αυτόματα την ίδια ακριβώς αντίδραση από τη Δύση που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες. Αλλά έτσι η Ρωσία θα έπρεπε να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις από μειονεκτική θέση και με τεράστιες απώλειες από πλευρά των Ρώσων στρατιωτών. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τι θα γινόταν με τη λαϊκή πολιτοφυλακή και τον άμαχο πληθυσμό.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοίμασαν για τη Ρωσία μια παγίδα με τη μορφή επιλογής μεταξύ γεωπολιτικής συνθηκολόγησης και πολέμου στην Ουκρανία σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες από μειονεκτική θέση και με καταστροφικές απώλειες.
Οπότε πραγματικά η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή. Η ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία ήταν αναπόφευκτη, όμως διεξάγεται όχι ενάντια του Κιέβου αλλά -όπως ειλικρινά παραδέχτηκε η Τζεν Ψάκι- ενάντια της Ουάσιγκτον.
Το κυριότερο που έκανε η ηγεσία του ρωσικού κράτους σε αυτό το αδιέξοδο ήταν ότι, μην έχοντας τη δυνατότητα να ακυρώσει τελείως το αμερικανικό σενάριο, βρήκε τον τρόπο να το σπάσει: Να ξεκινήσει πρώτη και στον χρόνο που επέλεξε. Και κρίνοντας από την ταραχή της Δύσης τις πρώτες δύο μέρες, αποδείχθηκε ότι γι’ αυτούς δεν έγινε μόνο ξαφνικά, αλλά σε μια εξαιρετικά ατυχή στιγμή.
Το μάθημα του Πούτιν στους δρόμους του Λένινγκραντ
Στα μέσα της δεκαετίας του 2010, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, ανέφερε ένα μάθημα που πήρε στους δρόμους του Λένινγκραντ όταν ήταν ακόμη παιδί: Εάν ένας καυγάς είναι αναπόφευκτος, πρέπει να χτυπήσεις πρώτος.
Το πώς αυτή η αρχή λειτουργεί στη μεγάλη πολιτική σκηνή, το βλέπουμε αυτή τη στιγμή.
Το πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα, εξαρτάται από όλους μας.
Το χρονικό της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία
Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/02 η Ρωσία ξεκίνησε στρατιωτική επιχείρηση αφού οι Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ ζήτησαν βοήθεια για την αντιμετώπιση των ουκρανικών κυβερνητικών δυνάμεων.
Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας τόνισε ότι η επιχείρηση στοχεύει τις στρατιωτικές υποδομές της Ουκρανίας και πως ο άμαχος πληθυσμός δεν κινδυνεύει.
Επιπλέον, η Μόσχα ξεκαθάρισε ότι δεν έχει σχέδια να καταλάβει την Ουκρανία.
