Του Νίκου Τσαγκρή
«Ο αποκεφαλισμός δεν περιλαμβάνεται στην κουλτούρα της Αριστεράς», δήλωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, σχολιάζοντας τη «διαγραφή» των Φίλη – Σκουρλέτη – Βίτσα από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Στέφανο Κασσελάκη. Είναι προφανές ότι ο συμπαθής εκπρόσωπος της εσωκομματικής τάσης – ή ομάδας, ή συνιστώσας, ή φράξιας – του ΣΥΡΙΖΑ με τον κωδικό «53+», αφαιρεί από την «κουλτούρα της Αριστεράς» το ΚΚΕ, την ΕΔΑ, το ΠΑΣΟΚ και, σε κάποιες εκδοχές του, τον «Συνασπισμό της Αριστεράς», κόμματα στα οποία οι διαγραφές ήσαν, αν όχι σε ημερήσια, σε… ετήσια διάταξη.
Συρρικνώνοντας έτσι την κουλτούρα της Αριστεράς στην τάση με το ξεθωριασμένο ιδεολογικό χρωματολόγιο των «ριζοσπαστικών» μετεξελίξεών του ΚΚΕ εσωτερικού, που ο ίδιος εκπροσωπεί: την τάση ( ή ομάδα, ή συνιστώσα, ή φράξια) με τον κωδικό «53+». Κάνοντας το… Ευκλείδειο θεώρημα για τις διαγραφές και την κουλτούρα της Αριστεράς να μπάζει από παντού… Και κάνοντας κατανοητό εκείνο το, αλήστου μνήμης, Ευκλείδειο ακατανόητο SOS, περί κινδύνου επιμολύνσεων του ΣΥΡΙΖΑ απ’ τον ιό… Pasokification που, μετά την εκλογική ήττα (32%) του 2019, δημοσίως απηύθυνε…
Τότε που ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε την εμπιστοσύνη του ηγετικού πυρήνα και των μελών του ΣΥΡΙΖΑ για τον σοσιαλδημοκρατικό μετασχηματισμό του κόμματος: «Να μη φοβηθούμε να ανοίξουμε, να μεγαλώσουμε, να αλλάξουμε… Να εμπιστευτούμε τον κόσμο που τόσες φορές εμπιστεύτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ…. Να εργαστούμε, χωρίς καχυποψίες και με ανοιχτή καρδιά, ώστε το 3ο Συνέδριο να είναι ιστορικό για την Αριστερά, στην Ελλάδα και την Ευρώπη»…
*******
Τώρα, ο… συμπαθής ηττημένος των εσωκομματικών εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, μεταβάλλοντας το αίτημα διαγραφής των κατά συρροή χυδαίων τηλε – υβριστών (Φίλη – Σκουρλέτη – Βίτσα) του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου τους σε «αποκεφαλισμό»(!) ζητάει από τον κ. Κασσελάκη την άρση του αιτήματος διαγραφών. Μεθοδεύοντας στο παρασκήνιο τον… αποκεφαλισμό του!.. Παρέα με τους… «αποκεφαλισθέντες» (Φίλη – Σκουρλέτη – Βίτσα) και τις τάσεις ή ομάδες, ή φράξιες των οποίων ηγούνται…
Ως εδώ: Η πολιτική και δημοσιογραφική αισθηματική μου αγωγή δεν μου επιτρέπει να μιλήσω εντελώς ανοιχτά, να δώσω την κατάθεσή μου, να διατυπώσω τους υποκειμενικούς αφορισμούς μου για τους «διαγραφέντες» από τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και τις ασυνεπείς μειοψηφίες πίσω τους,πρόσωπα (και πράγματα) που γνωρίζω άπταιστα, από πρώτο και… δεύτερο χέρι, πρόσωπα (και πράγματα) που αμφισβητούσαν διαχρονικά «το γελαστό παιδί», όπως ωραία το διατύπωνε, στη φάση της διάσπασης του 2015, ο παιδικός μου φίλος και συναγωνιστής από τον καιρό των Λαμπράκηδων, Στέλιος Παππάς: τώρα, σε ρόλους πρωταγωνιστών της… διαχρονικής (2015 – 2023) συστημικής τηλεοπτικής υπερπαραγωγής «Όλοι εναντίον Τσίπρα» (που, απόντος του Αλέξη Τσίπρα, αναγεννήθηκε υπό τον τίτλο «Όλοι εναντίον Κασσελάκη») ξημεροβραδιάζονται στα πλατό των διαπλεκομένων ή μη καναλιών, κουρσεύοντας φρούδες προσδοκίες ανανέωσης των χαμένων κομματικών, βουλευτικών και υπουργικών μισθών και επιμισθίων τους…
*******
Ούτε κουβέντα παραπάνω. Ενδύομαι μόνο, με σεβασμό, κάποια σπαράγματα εκφρασμένων αισθημάτων (σ σ: για την τραγωδία ΣΥΡΙΖΑ) του εξέχοντος καθηγητή Πολιτικών Επιστημών και πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά:
● Υπάρχει σαράκι στον ΣΥΡΙΖΑ που τον τρώει, δημοσιογράφοι και Μέσα παίζουν τον ρόλο που θέλουν οι φράξιες ● Στην ζωή μου δεν έχω ξαναγνωρίσει κανάλι που δεν είναι στρατευμένο για μια παράταξη, όπως την δημοκρατική, ούτε καν υποστηρικτικό σε ένα κόμμα, να στηρίζει μια φράξια ενός κόμματος με πάθος και ειρωνεία σε βάρος εκείνων που δεν γουστάρουν ● Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία, είναι φορέας των απόψεων μιας ομάδας και λειτουργεί προς όφελος της στρατηγικής της διάσπασης ● Προσπαθεί αυτό το κανάλι συστηματικά να παρέμβει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και να υπηρετεί την μειοψηφία του
● Λένε κάποιοι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ “εγώ που έκανα μεγάλους αγώνες” … Ποιούς αγώνες; Έχεις γίνει από φοιτητής υπουργός, και κοκορεύεσαι για μεγάλους αγώνες στην Αριστερά που έχει ματώσει; Λίγη σεμνότητα… ● Λες «δεν ξέρεις εσύ από εξωτερική πολιτική, εγώ ξέρω»… Πού την έμαθες εσύ, δηλαδή, την εξωτερική πολιτική; Ποιος σου την δίδαξε…».
Κλείνω με ένα απόσπασμα σχολίου ενός αποστασιοποιημένου παρατηρητή του συριζέϊκου εμφυλίου, διαδικτυακού φίλου, που αφορά στην αλαζονεία των στελεχών των «53+» και της «Ομπρέλας»:
«Η κριτική είναι πάντοτε πιο εύκολη από την αυτοκριτική. Παρά την εντυπωσιακή ήττα της, η εσωκομματική αντιπολίτευση πολιτεύεται με την ίδια αλαζονεία, ωσάν να της χρωστάει η ιστορία… Και με την ίδια ουσιοκρατία που χαρακτηρίζει την πλειονότητα της αριστεράς – περιφέρει την αριστερή της ταυτότητα σαν λείψανο αγίου, απαιτώντας από τους πιστούς να της αποτίσουν φόρο τιμής».
