Γράφει ο Farley
2025! Πότε θα αποκτήσει κοινοβουλευτική ομάδα (Κ.Ο.) το Κίνημα Δημοκρατίας;
Οι ‘διστακτικοί εκπρόσωποι’ από τους οποίους εξαρτάται η απάντηση, ισχυρίζονται ότι μεταφέρουν λίγο-πολύ ό,τι τους επιτάσει ο λαός τους, ιδιαιτέρως όσοι εξ αυτών δεν είναι οι πιο παλιές καραβάνες.
Τι τους λέει άραγε ο λαός τους;
Μα, το να φύγει το ταχύτερο δυνατόν η ακρίδα του μητσοτακέικου! Άρα τους υποδεικνύει το να πάνε στο ΠΑΣΟΚ που παραμένει δυνητικά “κυβερνητικό” ή τουλάχιστον έτσι το διαβάζει κάποιος βιαστικός.
ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Γιατί αναζωογοννήθηκε το ΠΑΣΟΚ ενόσω συνεχίζει να πάσχει από δεξιό στραβισμό;
I.Καταλαμβάνει έτσι κι αλλιώς, ένα κρίσιμο χώρο στο επίκεντρο των εξελίξεων. Παρά την άνετη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, χωρίς την προσθήκη του ΠΑΣΟΚ ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά συγκροτούν μια πολιτικά πλειοψηφική δύναμη.
II.Ανανεώθηκε, έστω και με την σέχτα της Θράκης, και έδιωξε κραυγαλαίες περιπτώσεις. Εμπεδώθηκε η ηγετική εικόνα του επικεφαλής από την επιτυχή προσφυγή σε νέα κάλπη.
III.Τα πρόσφατα γεγονότα (Gazi live), απέδειξαν και τον θνησιγενή χαρακτήρα της προεκλογικής ερωτοτροπίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα παρακμιακό τριτο-διεθνιστικό σχήμα με ‘φύλακες του ναού’, δίκην Κέρβερου, κι αφελείς πιστούς της κεντροαριστεράς, έτεινε καθυστερημένα μια ‘χείρα φιλίας’ (2023) Καμία εξουσία δεν διεκδικούσε με την απέλπιδα εκείνη προσπάθεια διάσωσης του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικό αφήγημα. Θα συμπαρέσυρε δε τους τυχόν συνοδοιπόρους του στην περιδίνηση και στον διασυρμό.
Προφανώς η ευημερία του ΠΑΣΟΚ δεν προέκυψε απο διακρίσεις στην βασική μάχη αλλά σε μια δευτερεύουσα. Είναι σαν μια μικρομεσαία ομάδα που οι εξελίξεις την ευνόησαν κι έφτασε στον τελικό κυπέλλου ενώ στο Πρωτάθλημα κινδυνεύει ακόμη να υποβιβαστεί …
ΤΟ ΧΘΕΣ
Παρακάμπτοντας το συχνά αποσιωπούμενο κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, βλέπει κανείς την κ Διαμαντοπούλου σε καθήκοντα επιτελάρχη, τον Μητσοτάκη να δρέπει στις κηδείες δάφνες εκσυγχρονιστή ή τον Βενιζέλο να προβάρει φράκο κι αντιλαμβάνεται πως στην μεθόριο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ πολλά πράγματα παραμένουν μπερδεμένα.
Παρά τις υποκλοπές και την επανεκλογή Ανδρουλάκη το ΠΑΣΟΚ παραμένει αρκετά ευάλωτο στον «κεντρώο», βενιζελογενή και «φιλελεύθερο» Κυριάκο! Η απατηλή αυτή εικόνα για τον Όρμπαν της Μεσογείου δεν καλλιεργήθηκε μόνον από τα αγιογραφικά ΜΜΕ αλλά κι από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον παλιότερα.
Έτσι σήμερα, οι εφαψίες του “νοσταλγού” Αδώνιδος περιλαμβάνουν πολλούς διαπρεπείς αλλά το χειρότερο είναι ότι και στα μεσαία στελέχη (συνδικαλιστές, αυτοδιοικητικοί, άνθρωποι της κρατικής γραφειοκρατίας κλπ.) οι δεσμοί συνάφειας πια με την δεξιά είναι ισχυρότατοι. Ακόμη κι αν, θεωρητικώς, ο κ Ανδρουλάκης κήρυττε έναν ‘ανένδοτο’, πόσοι θα τον ακολουθούσαν;
Ο ισαποστακισμός του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της απλής αναλογικής (2023) υπήρξε το κλειδί του σόλ για το 41% του κ Μητσοτάκη κι ας είχε τότε μόνο 8%! Ο μικρομεγαλισμός του συνεχίζεται και σήμερα που ο “πανίσχυρος” κ Ανδρουλάκης παραμένει μονοψήφιος στην κρίσιμη ερώτηση περί καταλληλόλητας του ωως πρωθυπουργού …
Για τους λόγους αυτούς, ενδεχομένως με την προσχηματική επίκληση της ακροδεξιάς, η ιδέα του μεγάλου συνασπισμού (τύπου CDU/SPD) επανέρχεται ως το πιθανότερο ενδεχόμενο. Γιατί το ΠΑΣΟΚ να μεταστραφεί και να πλεύσει αίφνης κόντρα στο ρεύμα; Τι θα μπορούσε να το ρυμουλκήσει μακριά από τον εύκολο δρόμο της βακτηρίας του κλονιζόμενου Μητσοτάκη;
Σίγουρα όχι η απλή μεγέθυνση του επί της σημερινής θολής του ταυτότητας και δη η προσθήκη σε αυτό κάποιων εξ όσων τα βρόντηξαν στο GAZI live. Ένας κάποιος κυβερνητισμός μπορεί να διαφαίνεται αχνά για το ΠΑΣΟΚ αλλά επ’ ουδενί αυτό δεν εμπεριέχει την ανατροπή Μητσοτάκη. Υποτίθεται όμως πως ο λαός ζητά απο τους ανέστιους εκπροσώπους του να διώξουν την ακρίδα ή μήπως τελικώς τους ζητά απλώς να μετάσχουν σε ένα οιοδήποτε κυβερνητικό αφήγημα;
ΤΟ ΑΥΡΙΟ
Στο βασικό πολιτικό στοίχημα, παρά την κόπωση και την αποτυχία της ΝΔ σ’ αρκετούς τομείς, ουδόλως μορφοποιείται εναλλακτική. Η πανσπερμία μιας δεκάδας κομμάτων και το >20% της γκρίζας ζώνης το μαρτυρούν. Ενα άλλο 20% εκτρέπεται τυφλά προς την δεξιά διαμαρτυρία και περίπου άλλο τόσο προς την αριστερή. Παραμένει δε πάντα, παρούσα-απούσα, κι η μεγάλη αποχή.
Δεν υπάρχει όμως καμία πιθανότητα να προσπεράσει την ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, όσο δεν εισπράττει τίποτε από τέτοιες ‘δεξαμενές’ διαμαρτυρίας κι αποχής. Ο φόβος του μην διαφοροποιηθεί υπερβολικά από το κυβερνητικό προϊόν το περιορίζει στον έωλο ισχυρισμό του ότι υπερέχει διαχειριστικά ή στελεχιακά, από κάτι εξίσου συστημικού αλλά σαφώς ισχυρότερου, στο οποίο επιλέγει οικειοθελώς να προσομοιάζει (ΝΔ). Εξάλλου η προσκόλληση του Μητσοτάκη στην εξουσία είναι παροιμιώδης κι η ασταθής διεθνής συγκυρία αναμένεται να δράσει, εσωτερικά, υπέρ αυτού.
Αυτό που θα ανέτρεπε ριζικά τα δεδομένα θα ήταν η προσθήκη ενός άλλου (αριστερού;) εταίρου που θα μετάγγιζε στην πολιτική σκηνή νέο αίμα, προσκαλώντας στο γήπεδο τους πολυπληθείς της κερκίδας (ψήφους διαμαρτυρίας, “απολιτίκ” νέους, απέχοντες κλπ).
Ένας τέτοιος ανανεωτικός πόλος, με συμβατές ιδέες και profile προς την κεντροαριστερά, θα ήταν ιδανικά διψήφιος, έτσι ώστε να μπορεί να κοιτάξει το μικρομέγαλο ΠΑΣΟΚ στα μάτια και να συναποτελέσουν αναγκαστικά ένα δίδυμο αντί του να κανιβαλλιστεί εκλογικά από αυτό. Αυτή θα ήταν μια λύση με δυναμική και θα συνιστούσε πράγματι μια εναλλακτική -άνευ Μητσοτάκη. Προς το παρόν όμως αυτή δεν είναι διαθέσιμη!
ΜΕ ΠΟΙΟΝ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Φάμελου, με καθυστέρηση ενός έτους, έχει προσχωρήσει ολοψύχως στην Νέα Αριστερά μιας κι αναγνωρίζει ότι σχεδόν σε όλα όσα είχε πει πέρσι, αυτή δικαιώθηκε. Παραδόξως αντί να δηλώσουν αυτοί πίστη στον πρόεδρο Χαρίτση καλούν τους ‘δικαιωθέντες’ να προσχωρήσουν υπό τον πρόεδρο Σωκράτη/Gazi live! Σε κάθε περίπτωση κανεις απο τους δύο τους δεν σοβαρολογεί στα λεγόμενα του περί κεντροαριστεράς ούτε ενδιαφέρεται αληθώς να μετάσχει σε συγκρότηση κυβερνητικής εναλλακτικής.
Το Κίνημα Δημοκρατίας κι η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, λόγω διακηρυγμένης πολιτικής συνάφειας, είναι πιο κατάλληλοι, αν όχι και πρόθυμοι σχηματισμοί για έναν τέτοιο ρόλο. Αθροιστικά, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, υπερβαίνουν ήδη δημοσκοπικά την ΝΔ! Η εντολή της ταχύτερης δυνατής σύμπηξης αντιδεξιάς πλειοψηφίας ακόμη κι αν δεν περιείχε ακόμη τέτοια κόμματα, θα έσπευδε να τα δημιουργήσει.
Αυτό παραδόξως δεν το διακρίνουν τινές προνομιακοί πρωταγωνιστές τους. Αναφέρομαι σε ευάριθμους “διστακτικούς εκπροσώπους” που παραμένουν είτε αμήχανα ανεξάρτητοι είτε φωλεάζουν ακόμη στην φωλιά του λύκου και πρακτικώς ακυρώνονται οριστικά.
Σ’ ‘ενα παλιό σύνθημα μεταξύ των αριστερών νεολαιών, αφού προηγείτο το πεντασύλλαβο όνομα της εν λόγω οργάνωσης, το σύνθημα συμπλήρωνε ειρωνικά “… πρωτοπορία, πίσω απ’ τους άλλους δεν έχει φασαρία!” Ο ρόλος της πολιτικής καινοτομίας απαιτεί τόλμη, δημιουργικότητα, φαντασία σίγουρα πολύ περισσότερη από ότι απαιτεί το να ενταχθείς σε κάτι έτοιμο, πράγμα που είναι όμως λιγότερο απαιτητικό ψυχολογικά.
Πιθανώς όποιος λέει ότι “ακούει” στον λαό του, που του ζητά άμεση κυβερνητική εναλλακτική κι άρα τάχα τον προτρέπει να γίνει ο 33ος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, απλώς ακούει την εσωτερική φωνή του δικού του δισταγμού κι όχι κάποια αδήριτη αντικειμενική πραγματικότητα. Γιατί μάλλον το αντίθετο του υποδεικνύει η άβολη πραγματικότητα.
