Του Γιάννη Τεκίδη
«Η πολιτεία ξέρει, μπορεί και θα ξαναχτίσει όσα γκρέμισε η πρόσφατη καταστροφή» απεφάνθη ο κ. πρωθυπουργός και αντί για αισθήματα ικανοποίησης, ασφάλειας και ελπιδοφόρας προσμονής, να κατακλύσουν ιδιαίτερα τους πληγέντες, αντιθέτως τους έζωσαν τα μαύρα φίδια και οι βάσιμες αμφιβολίες για το τι μέλλει γενέσθαι. Προπάντων εκείνο το θα «ξαναχτίσουμε» ζωντάνεψε στη λαϊκή μνήμη τα «ξαναχτισίματα» των κυβερνήσεων της παράταξης του και εκείνα του πάλε-ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, μετά από από καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες.
Τότε που στις πανέμορφες δασικές πλαγιές, τους λόφους και τα βουνά ακόμη, μετά τον αφανισμό τους από την φωτιά, εμφανίζονταν βίλες και μονοκατοικίες με περίφραξη αρκετών στρεμμάτων, όλως τυχαία. Τότε που οι υπερευαίσθητες και οι αναφανδόν στο πλευρό των λαϊκών αναγκών κυβερνήσεις υπόσχονταν άμεση και ικανή βοήθεια σε όσους έχασαν βιός, σπίτι και μέλλον, για να το γυρίσουν λίγο αργότερα στο είπα- ξείπα και στο «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».
Όσο για τις κατ επανάληψη κηρυχθείσες αναδασωτέες καμένες εκτάσεις, αυτές σύντομα όπως είπαμε και παραπάνω έγιναν κατάφυτες από βίλες και ακριβές μονοκατοικίες. Να έχουμε την αυταπάτη ότι τώρα κάτι θα αλλάξει τόσο για τα καμένα, όσο και για τις υποσχέσεις άμεσης βοήθειας αυτών που έζησαν και υπεστήκανε τις συνέπειες της πύρινης κόλασης; Παρακινδυνευμένο έως και όνειρο όχι θερινής, μα πύρινης νύχτας, κάτι ανάλογο μιας τέτοιας προσδοκίας.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που ακόμη μπερδεύει τον κόσμο, τους ειδικούς και μη, για το τι θεωρεί σοβαρό και τι όχι. Μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που στερούνται αισθημάτων ευθύνης, ευαισθησίας, κατανόησης του τι ακριβώς συμβαίνει την συγκεκριμένη στιγμή και πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα για τους πάσχοντες, αλλά και για την ίδια τη χώρα. Πώς να ερμηνευτεί η στάση, η περιαυτολογία, η…χαρά και η έκφραση ικανοποίησης του πρωθυπουργού στα διαγγέλματα και τις συνεντεύξεις μετά από συμβάντα και καταστάσεις που ταλανίζουν και αγωνιούν σύμπασα την κοινωνία; Ακόμη και η συγνώμη που ζήτησε χαμογελαστός στην τελευταία δημόσια εμφάνιση του, έμοιαζε να αφορά κάποιον άλλο, κάποιον που αδυνατεί να αναλάβει την ευθύνη και την επωμίζεται αδίκως ο ίδιος.
Έτσι ανέμελα και χαρωπά, η ελαφρά μας κυβέρνηση υπόσχεται σιωπηρά ότι θα χειριστεί και την τελευταία καταστροφή που έπληξε την χώρα. Ίσως αυτή τη φορά να μην αντικρίσουμε σε εύθετο χρονικό διάστημα στα καμένα δάση κάποιο οικοδομικό οργασμό, αλλά άλλου είδους παρεμβάσεις χρήσεις της δημόσιας γης από την ιδιωτική πρωτοβουλία και άλλους επιφανείς ιδιώτες κερδοσκόπους. Άλλωστε είναι γνωστό και εφαρμοστέο το γνωστό δόγμα της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής και όχι μόνο, φιλοσοφίας, ότι οι μεγαλύτερες μπίζνες της ιδιωτικής ασύδοτης πρωτοβουλίας, προσφέρονται και γίνονται πράξη μετά από μια μεγάλη καταστροφή. Μια καταστροφή που ακουμπά ευθέως το δημόσιο πλούτο και καθηλώνει άνευρο το κοινωνικό σύνολο.
Αυτά τα γνωρίζει η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Κυριάκος πολύ καλά. Όπως ξέρει πολύ καλά ο πρωθυπουργός ότι πάνω στην καταστροφή και τα καμένα δεν θα αργήσει να εμφανιστεί η οργιώδης κερδοσκοπία της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας υπό την μορφή ποικίλων… επενδύσεων. Είναι όλοι αυτοί που έχουν λαμβάνειν από την παρούσα κυβέρνηση και τον αρχηγό της, για την αμείωτη στήριξη που τούς πρόσφεραν και τους προσφέρουν ακόμη. Εκείνο που δεν ξέρει ο κ. Μητσοτάκης ακόμη και το υποτιμά μάλιστα, είναι ότι η λαϊκή αντίδραση πιθανότατα να μην βρίσκεται μακριά. Η υπερτίμηση της δημοσιογραφικής ασυλίας που χαίρει σε δικτατορικό βαθμό ίσως σύντομα αποδειχθεί πως δεν είναι ασπίδα άτρωτη και ανεξάντλητη της αντιλαϊκής του πολιτικής.
Αυτή η λαϊκή αντίδραση που μπορεί να λάβει χαρακτηριστικά ανένδοτου αντιδεξιού αγώνα, μπορεί και πρέπει να βρει άμεσο σύμμαχο και καταφύγιο στην αφύπνιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων προοδευτικών δυνάμεων σύντομα. Με εφόδια την αγωνιστική διάθεση, τον παραμερισμό μικροκομματικών και άλλων μίζερων προσωπικών επιδιώξεων, μα προπάντων με σημαία ένα ριζοσπαστικό, κατανοητό και άμεσο πραγματοποιήσιμο πολιτικό σχέδιο και πρόγραμμα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, η αριστερά και ο προοδευτικός πολιτικά κόσμος, γρήγορα μπορούν να κάνουν τις προσδοκίες τους πραγματικότητα.
