Στοιχεία EFFIS–Copernicus EU αποκαλύπτουν: Επί Μητσοτάκη καίγονται 850.829 στρέμματα τον χρόνο – το μεγαλύτερο νούμερο στην ιστορία. Ρεκόρ περιβαλλοντικής καταστροφής
Αποκαλυπτικά και αμείλικτα είναι τα στοιχεία του EFFIS – Copernicus EU για τις καταστροφές από πυρκαγιές στην Ελλάδα ανά περίοδο διακυβέρνησης. Σύμφωνα με τον ετήσιο μέσο όρο, η τετραετία Κυριάκου Μητσοτάκη καταγράφει το μεγαλύτερο νούμερο καμένων εκτάσεων όλων των εποχών: 850.829 στρέμματα κάθε χρόνο. Η διαφορά από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είναι χαώδης και αναδεικνύει μια πρωτοφανή αποτυχία στη διαχείριση των δασικών πυρκαγιών.
Ιστορικό ρεκόρ καταστροφής δασών
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η δεύτερη χειρότερη περίοδος ήταν επί Κώστα Σημίτη με 616.007 στρέμματα τον χρόνο, ακολουθούμενη από τον Κώστα Καραμανλή με 315.860 στρέμματα και τον Αντώνη Σαμαρά με 289.827 στρέμματα. Πολύ χαμηλότεροι αριθμοί καταγράφονται επί Γιώργου Παπανδρέου (209.535 στρέμματα) και Αλέξη Τσίπρα (187.930 στρέμματα).
Η θητεία Μητσοτάκη όχι μόνο σπάει κάθε αρνητικό ρεκόρ, αλλά το ξεπερνά κατά εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, με τις εικόνες των ανεξέλεγκτων πυρκαγιών και των καμένων τοπίων να έχουν γίνει πλέον σύμβολο της κυβερνητικής ανεπάρκειας.
Πολιτικές ευθύνες και διαχείριση κρίσεων
Η κλιματική κρίση είναι παγκόσμιο φαινόμενο, όμως τα συγκριτικά στοιχεία δείχνουν ότι η ανικανότητα πρόληψης και καταστολής των πυρκαγιών στην Ελλάδα επί Μητσοτάκη βρίσκεται σε άλλο επίπεδο. Παρά τις εξαγγελίες για ενίσχυση της Πολιτικής Προστασίας, η πραγματικότητα φανερώνει ελλείψεις στον συντονισμό, καθυστερήσεις στην παρέμβαση και ανεπάρκεια σε μέσα και προσωπικό.
Η κυβέρνηση, αντί να παραδέχεται την αποτυχία της, συχνά επιρρίπτει ευθύνες σε «ακραία καιρικά φαινόμενα» ή σε «ασύμμετρες απειλές», αποφεύγοντας να απαντήσει γιατί η Ελλάδα καίγεται πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περίοδο.
Η εικόνα που δεν χωρά αμφισβήτηση
Τα επίσημα νούμερα είναι καταπέλτης: ποτέ άλλοτε δεν καταγράφηκε τόσο μεγάλος ετήσιος μέσος όρος καμένων εκτάσεων. Με 850.829 στρέμματα τον χρόνο, η διακυβέρνηση Μητσοτάκη μένει στην ιστορία για το εύρος της περιβαλλοντικής καταστροφής και την ανυπαρξία ουσιαστικής στρατηγικής.
Αντί για προστασία των δασών και της υπαίθρου, οι πολίτες βλέπουν κάθε καλοκαίρι τα ίδια τραγικά σενάρια: εκκενώσεις, καμένα χωριά, καταστροφή τουριστικών περιοχών, απώλεια βιοποικιλότητας και οικονομική ασφυξία για τις τοπικές κοινωνίες.
