Η Πυθία σχολιάζει
Μια νέα σελίδα στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη φαίνεται να γράφεται με το περιβόητο πόρισμα Καρώνη, που σε 132 σελίδες καταφέρνει να αποφύγει… όλα τα κρίσιμα ερωτήματα. Με επιστημονική επίφαση αλλά χωρίς επιστημονική ουσία, το πόρισμα επιχειρεί να ντύσει με κύρος αυτό που στην πράξη μοιάζει περισσότερο με πολιτική ασπίδα παρά με τεχνική ανάλυση.
Η πιο σοκαριστική λεπτομέρεια; Τα βασικά συμπεράσματα δεν στηρίζονται σε μετρήσεις, χημικές αναλύσεις ή πειραματικά δεδομένα, αλλά… σε πλάνα από κάμερες ασφαλείας. Ούτε δείγματα, ούτε αποδείξεις – μόνο εικόνες. Η πραγματικότητα παρακολουθεί εμβρόντητη την υποβάθμιση της επιστημονικής μεθοδολογίας σε ερμηνεία οπτικών εντυπώσεων.
Αν αυτή είναι η νέα κανονικότητα, τότε αύριο θα κάνουμε ιατρικές διαγνώσεις κοιτώντας selfies. Το “τεκμήριο καπνού” έχει αντικατασταθεί από το “τεκμήριο καρέ”. Έτσι εξηγούνται, δήθεν, φλόγες και πυροσφαίρες: όχι με δεδομένα, αλλά με… σκιές στον τοίχο.
Το χειρότερο όμως δεν είναι η προχειρότητα – είναι η πρόθεση. Όταν η επιστήμη παύει να αναζητά την αλήθεια και εργαλειοποιείται για να προσπεράσει την ευθύνη, τότε δεν πρόκειται για αστοχία. Είναι συνειδητή επιλογή.
Κανείς δεν ξεγελιέται. Η κοινωνία διψά για διαφάνεια και λογοδοσία. Όχι για φτιασιδωμένα πορίσματα που επιχειρούν να θάψουν, αντί να φωτίσουν, την αλήθεια.
Η μνήμη των θυμάτων απαιτεί δικαιοσύνη. Όχι μοντάζ.
Η επιστήμη επιστρατεύτηκε ξανά για να εξυπηρετήσει πολιτικά αφηγήματα. Το νέο πόρισμα Καρώνη για την πυρόσφαιρα στα Τέμπη, όπως και το προηγούμενο του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σαν ευαγγέλιο – μόνο για να πεταχτεί στην πυρά μόλις δεν βόλευε.
Τώρα, η ΝΔ επιχειρεί και πάλι την ίδια τακτική: αποσπασματική χρήση, επιλεκτικά αποσπάσματα, θριαμβολογίες χωρίς βάση, την ώρα που το ίδιο το πόρισμα δεν αποφαίνεται με σαφήνεια για τίποτα. Γιατί δεν μπορεί.
Η βασική αλήθεια επανέρχεται: ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα τι προκάλεσε την πυρόσφαιρα, λόγω της μεθοδικής καταστροφής κρίσιμων αποδείξεων στο σημείο – του μπαζώματος δηλαδή, που έγινε με την υπογραφή Μητσοτάκη και Τριαντόπουλου. Η συγκάλυψη ξεκίνησε από εκεί.
Ακόμα πιο αποκαλυπτικό: στη σελίδα 122 του πορίσματος, ο ίδιος ο καθηγητής Καρώνης υπογραμμίζει ότι «τα έλαια σιλικόνης δεν μπορούν να σχηματίσουν πύρινη σφαίρα». Παρ’ όλα αυτά, σε άλλο σημείο αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο – αυτό ακριβώς που υιοθετεί η κυβέρνηση. Η αντίφαση είναι εκκωφαντική.
Αν τελικά δεν ευθύνονται τα έλαια σιλικόνης, όπως σαφώς δηλώνεται, τότε ποιος είναι ο υπαρκτός κίνδυνος για τη σιδηροδρομική ασφάλεια; Κανείς δεν δίνει απαντήσεις. Κανείς δεν ζητά ευθύνες. Και το πόρισμα μοιάζει περισσότερο με πολιτικό άλλοθι, παρά με επιστημονικό εργαλείο αναζήτησης της αλήθειας.
Για άλλη μια φορά, αντί για δεδομένα έχουμε κάμερες. Αντί για χημικές αναλύσεις, εικασίες. Αντί για λογοδοσία, επικοινωνιακή εργαλειοποίηση.
Και κάπως έτσι, η κυβέρνηση εργαλειοποιεί ακόμη και την τραγωδία. Όχι για να δικαιώσει τα θύματα, αλλά για να διασώσει το πολιτικό της αφήγημα. Όμως είναι ήδη αργά: στη συνείδηση της κοινωνίας, η ΝΔ έχει καταδικαστεί για τα Τέμπη.
Η αλήθεια δεν βγαίνει με μοντάζ. Και η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με αποσπάσματα.
