Του Νίκου Λακόπουλου
Με την επιλογή του Κώστα Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται πως κατάφερε να ενώσει την Δεξιά Παράταξη και ταυτόχρονα να οδηγήσει την αντιπολίτευση σε περιδίνηση, αλλά κυρίως έδειξε πως ελέγχει το γήπεδο και είναι αυτός που έχει την μπάλα.
Με το Νικήτα Κακλαμάνη Πρόεδρο της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξουδετερώνει την εσωκομματική αντιπολίτευση πριν αναπτυχθεί και πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια -περιθωριοπιώντας τον Αντώνη Σαμαρά που μόλις διέγραψε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Από αυτή την πλευρά ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας προέρχεται από την άλλη πλευρά, αλλά της… Νέας Δημοκρατίας και η επιλογή του επιβεβαιώνει αυτό που το καταλογίζει ο Νίκος Ανδρουλάκης πως συμπεριφέρεται σαν αυτοκράτορας.
Από τον περασμένο Ιούνιο που άρχισε η προεδρολογία και παρήλασαν διάφορα ονόματα υποψηφίων Προέδρων ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε καμμιά φάση δεν σκέφτηκε πως η επιλογή του θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης τουλάχιστο με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ο Πρωθυπουργός δεν καλείται καν να συζητήσει με κάποιον για το πρόσωπο του ανώτατου άρχοντα, αλλά να ανακοινώσει ποιον επέλεξε χωρίς να δώσει σε λογαριασμό σε κανένα.
Πρόεδρος, αλλά μονοκομματικής δημοκρατίας
Προφανώς το νόημα του Συντάγματος όταν απαιτεί πλειοψηφία 2/3 ή έστω 3/5 για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας δεν ήταν να μπορεί ο Πρωθυπουργός να ορίζει στο ανώτατο αξίωμα ένα υποχείριό του.
Τελικά επέλεξε κάποιον που διακρίθηκε ως Πρόεδρος της Βουλής ως κομματικός εκπρόσωπος κυρίως που ερμήνευε το Σύνταγμα με τον κανόνα πως η πλειοψηφία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, ορίζοντας όχι μόνο τη σύνθεση των Εξεταστικών Επιτροπών, αλλά και ποιους θα καλέσουν ως μάρτυρες και με ποια θέματα θα ασχοληθούν.
Όταν ο πρόεδρος της ΑΔΑΕ ζητά να ενημερώσει τη Βουλή για τα ευρήματα των ερευνών του, η πλειοψηφία της Ν.Δ. το αρνείται και ο Κωνσταντίνος Τασούλας είπε: «Δεν υπάρχουν αυτόκλητοι καλεσμένοι. Η επιτροπή καλεί, δεν αυτοπροτάσσεται κάποιος. Δεν είναι παραξενιά ή πείσμα, υπάρχει θεσμική διαδικασία».
Η συνέχεια ήρθε όταν η κυβέρνηση άλλαξε τη σύνθεση της Ανεξάρτητης Αρχής χωρίς την απαιτούμενη πλειοψηφία των 3/5 στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής και η νέα πλειοψηφία της ΑΔΑΕ αποφάσισε να μην εκτελέσει την εισαγγελική παραγγελία. Τελικά αντί να παραπεμθούν όσοι εμπλέκονται στο σκάνδαλο διώκονται δύο μέλη της ΑΔΑΕ.
Ο υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας με τις “συνθετικές αρετές” -κατά τον Μητσοτάκη- ως Πρόεδρος Βουλής έχει πει πως “έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της δημοκρατίας. Εάν είχε επικρατήσει η άλλη παράταξη στη χώρα μας δεν θα επιτρεπόταν, όχι απλώς να πω αυτά αλλά δεν θα επιτρεπόταν ούτε να τα σκεφτώ αυτά».
“Έχω πλήρη γνώση και συνείδηση των ορίων του αξιώματός μου”
Την ίδια ώρα κάπου αλλού η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος Δημοκρατίας, δέχεται την επίσκεψη του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ που βρέθηκε υπό παρακολούθηση και κάνει μια δήλωση που είναι αφολιστικά ειλικρινής για τον ρόλο της στην λειτουργία του πολιτεύματος:
“Στο τελευταίο θέμα, άκουσα την τοποθέτησή σας με μεγάλο ενδιαφέρον. Μόλις ανέκυψε το ζήτημα της παρακολούθησης του τηλεφώνου σας, επεσήμανα την ανάγκη άμεσης και πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης. Δεδομένου ότι αυτή άπτεται της λειτουργίας του πολιτεύματος και του κύρους των δημοκρατικών θεσμών, τοποθετήθηκα επί της αρχής με σαφήνεια στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου.
Κύριε πρόεδρε, έχω πλήρη γνώση και συνείδηση των ορίων του αξιώματός μου, σύμφωνα και με την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Για το θέμα αρμόδια όργανα εν προκειμένου είναι η Βουλή και η εξεταστική της Επιτροπή, καθώς και η δικαιοσύνη, στην οποία έχετε προσφύγει”.
Με την Κατερίνα Σακκελαροπούλου Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Κωνσταντίνο Τασούλα Πρόεδρο της Βουλής ο Μητσοτάκης Κυριάκος κατάφερε να εξευτελίσει το Σύνταγμα και την Δικαιοσύνη, αλλά και τη Βουλή ως κηδεμόνας του πολιτεύματος που είναι πλέον πρωθυπουργική δημοκρατία.
Θεωρητικά στο αξίωμα του Πρωθυπουργού διορίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο/η αρχηγός του κόμματος που συγκεντρώνει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών ή αυτός/-ή που ορίζεται από συμμαχία κοινοβουλευτικών κομμάτων με διαμορφωμένη πλειοψηφία στη Βουλή των Ελλήνων.
Πρακτικά ο Πρωθυπουργός διορίζει τον Πρόεδρο Δημοκρατίας που μπορεί να είναι και ο “κηπουρός” του με κριτήριο όχι μόνο να είναι υπάκουος, πειθήνιος και κομματικός, αλλά να έχει και πιο χαμηλή δημοτικότητα από τον ίδιο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι πολίτευμα έχει η Ελλάδα που παραμένει -σύμφωνα με παλιότερη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη- ‘συνταγματική δημοκρατία”. Με τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο Δημοκρατίας να ανήκουν στο ίδιο κόμμα. Δηλαδή Πρωθυπουργική Μονοκομματική Δημοκρατία.
