Πολιτικός σεισμός: Παραιτήθηκε ο Αλέξης Τσίπρας – Ανοίγει ο δρόμος για το κόμμα της διαπλοκής – Όλη η επιστολή

“Αποχωρώ από τη Βουλή, όχι από την πολιτική” – Ο πρώην πρωθυπουργός με επιστολή του στον Πρόεδρο της Βουλής κλείνει έναν κύκλο 16 ετών


Ο Αλέξης Τσίπρας, πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωσε την παραίτησή του από το βουλευτικό του αξίωμα, βάζοντας τέλος σε μια κοινοβουλευτική διαδρομή δεκαέξι ετών.

Η απόφαση, που γνωστοποιήθηκε μέσω επιστολής του προς τον Πρόεδρο της Βουλής, συνοδεύτηκε από δήλωση, η οποία αναρτήθηκε στα κοινωνικά δίκτυα και ήδη προκαλεί πολιτικό ντόμινο.

Ο Τσίπρας τόνισε ότι «δεν μπορεί και δεν θέλει να διατηρεί το αξίωμα του βουλευτή με τα προνόμιά του, όταν η συμμετοχή του δεν προσφέρει τίποτα ουσιαστικό σε όσους τον εμπιστεύτηκαν».


“Παραιτούμαι γιατί η Βουλή είναι δημοκρατικά απογυμνωμένη” – Η επιστολή που συντάραξε το πολιτικό σκηνικό

Στην επιστολή του, ο πρώην πρωθυπουργός εμφανίζεται βαθιά απογοητευμένος από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και κατακεραυνώνει τη σημερινή Βουλή, επιρρίπτοντας ευθύνες στην κυβερνητική πλειοψηφία για τη διάβρωση της δημοκρατίας:
«Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».

Παράλληλα, ο Τσίπρας ξεκαθαρίζει πως η παραίτησή του δεν σημαίνει αποχώρηση από την πολιτική ζωή, αλλά επιστροφή στην κοινωνία:
«Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση. Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων και επιστρέφω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης».


“Ζητείται ελπίς” – Ο Τσίπρας καταγγέλλει τη λεηλασία της πατρίδας και καλεί σε αφύπνιση

Ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει το σκοτεινό αδιέξοδο της χώρας, κατηγορώντας ευθέως το καθεστώς Μητσοτάκη για γενικευμένη διαφθορά, ανισότητες και ηθική κατάρρευση:
«Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο».

Ο πρώην πρωθυπουργός καλεί τους πολίτες να πάρουν το μέλλον στα χέρια τους, τονίζοντας:
«Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε».


“Δεν θα είμαστε αντίπαλοι” – Το μήνυμα προς τους συντρόφους του και η πολιτική επόμενη μέρα

Ο Τσίπρας απευθύνθηκε στους συντρόφους και τους αγωνιστές που στάθηκαν δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια:
«Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες».

Σε ανάρτησή του στα social media ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει:

Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή, ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης: Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα. Λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής Συνόδου, κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου. Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη.

Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν. Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν. Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση.

Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων. Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της. Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν. Σε μια περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο. Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό. Ζητείται ελπίς. Μέσα από τις πράξεις και όχι μόνο με λόγια. Τις πράξεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Τις πράξεις, που μόνο μ’ αυτές μπορούμε να υπερβούμε τα σημερινά αδιέξοδα. Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου.

Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών. Με αυτούς, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους, είμαι αποφασισμένος να συναντηθώ. Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα. Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες. Κυρίως όμως, θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά: Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε. Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας. Αυτό αξίζει κάθε κόπο και κάθε αγώνα.

Διαβάστε οπωσδήποτε

google news svg icon

Ακουλούθησε το Periodista.gr στο Google News για να μαθαίνεις όσα δεν τολμούν ή δεν θέλουν να γράψουν οι άλλοι.

Περισσότερα

Άρθρα
ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Μυστική δημοσκόπηση – «καμπανάκι πολιτικού θανάτου» για τον Μητσοτάκη: Κατρακυλά η ΝΔ – Κάτω από το 25% η πραγματική απήχηση λίγο πριν τη...

Μυστική δημοσκόπηση-σοκ μετά το καλοκαίρι δείχνει κατάρρευση της ΝΔ κάτω από το 25%. Πτώση άνω των 5 μονάδων στην πρόθεση ψήφου και πανικός στο Μαξίμου λίγο πριν τη ΔΕΘ

Η ηχηρή απουσία από την ομιλία Τσίπρα – Το μήνυμα που ανησύχησε τους επιτελείς

Η απουσία της Όλγας Γεροβασίλη από την ομιλία Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη προκαλεί ερμηνείες και σενάρια για την επόμενη μέρα του πρώην πρωθυπουργού

Προβληματισμός και μεγάλη αγωνία των ολιγαρχών για τον Τσίπρα – Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Μαρινάκη

Σκεπτικισμός στους επιχειρηματικούς κύκλους που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα, καθώς η εμφάνισή του στο συνέδριο του Economist θεωρήθηκε «άχρωμη» και χωρίς απήχηση