Του Γιώργου Καρελιά
Το Κίνημα Αλλαγής (ΚΙΝΑΛ), διάδοχος του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, είναι ένα μικρό κόμμα εδώ και μια δεκαετία. Όμως, φαίνεται ότι αποτελεί πολύφερνη νύφη, καθώς μπορεί να αποτελέσει… τον κρίσιμο κυβερνητικό εταίρο μετά τις επόμενες εκλογές, αν δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία. Γι’ αυτό οι προσεχείς εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού προκαλούν από τώρα ενδιαφέρον δυσανάλογο του μεγέθους του.
Νέα διάσταση στην εκλογή αρχηγού έχει δώσει η υποψηφιότητα του Ανδρέα Λοβέρδου. Διότι ενδεχόμενη εκλογή του θεωρείται ότι διασφαλίζει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι θα έχει κυβερνητικό εταίρο, αν η ΝΔ δεν εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Γι’ αυτό φιλικές προς τη ΝΔ δημοσκοπήσεις «πουσάρουν» την υποψηφιότητά του. Προϋπόθεση, βεβαίως, είναι το ΚΙΝΑΛ να καταφέρει να εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή. Ο κίνδυνος αυτός δεν είναι αμελητέος. Είχε εμφανιστεί και τον Ιανουάριο του 2015, όταν πήρε μόλις 4,68%. Είχε προηγηθεί η κυβερνητική συνεργασία του(αρχηγός ο Ευάγγελος Βενιζέλος) με τη ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά.
Ο κ. Λοβέρδος, μετά τη ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του, έθεσε ως στόχο τον διπλασιασμό της εκλογικής δύναμης του κόμματος(ήταν 8% στις εκλογές του Ιουλίου του 2019). Βεβαίως, πριν από τις εκλογές αυτές, ο ίδιος άνθρωπος έλεγε ότι στόχος του κόμματος ήταν η δεύτερη θέση, από την οποία θα εκτόπιζε τον ΣΥΡΙΖΑ(πήρε 32%).
Τις τελευταίες ημέρες παρενέβη στα εσωκομματικά του ΚΙΝΑΛ ο Αλέξης Τσίπρας, λέγοντας ότι, αν γίνει αρχηγός ο κ. Λοβέρδος , το κόμμα θα γίνει «δορυφόρος της ΝΔ». Ο κ. Λοβέρδος απάντησε ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ «φοβάται την εκλογή του, βρίσκεται σε πανικό».
Ανεξάρτητα από τις επιδιώξεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων για τις εξελίξεις στο τρίτο, ας δούμε τα πιθανά ενδεχόμενα στην περίπτωση που εκλεγεί αρχηγός ο κ. Λοβέρδος.
Ο στόχος που ο ίδιος έχει θέσει για διπλασιασμό του ποσοστού του κόμματος είναι ανέφικτος. Για να τον πετύχει, πρέπει να αποσπάσει σημαντικό κομμάτι παλιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που έχουν μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Με δεδομένο ότι οι ψηφοφόροι αυτοί είναι αντιδεξιοί(δεν εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε στην ήττα του 2019) και ο κ. Λοβέρδος δεξιόστροφος, η επιδίωξη αυτή είναι περισσότερο ευχή παρά ρεαλιστική προοπτική. Εκτός αν ο κ. Λοβέρδος εννοεί ότι θα επαναπατρίσει στο ΚΙΝΑΛ τους δεξιόστροφους ψηφοφόρους, οι οποίοι στις τελευταίες εκλογές προτίμησαν τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο σε μία περίπτωση: αν διαφανεί ότι η ΝΔ θα ηττηθεί εκλογικά, οπότε οι ψηφοφόροι αυτοί θα μπορούσαν, θεωρητικά, να επιστρέψουν στο(παλιό) κόμμα τους. Επειδή, όμως, αυτή η προοπτική δεν είναι ορατή επί του παρόντος, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι το ΚΙΝΑΛ με αρχηγό τον κ. Λοβέρδο να έχει κι άλλες απώλειες προς τη ΝΔ.
Ετσι, παρά τα επιφαινόμενα, η υποψηφιότητα Λοβέρδου δεν ανησυχεί τον κ. Τσίπρα, καθώς ενδεχόμενη εκλογή του θα παγιώσει οριστικά τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του μεγάλου κόμματος της αντιπολίτευσης. Το ενδεχόμενο συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, με οποιαδήποτε ηγεσία, έχει μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον. Πρακτικό θα είχε μόνο αν διαφαινόταν η προοπτική ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα μετά τις εκλογές με απλή αναλογική. Αλλά τότε ο πειρασμός για νέες εκλογές και αυτοδυναμία θα ήταν μεγάλος. Αντιστοίχως το ίδιο ισχύει και για τον κ. Μητσοτάκη. Μετά τις πρώτες εκλογές με αναλογική, θα επιδιώξει να πάρει αυτοδυναμία στις δεύτερες.
Ετσι, ενδεχόμενη εκλογή του κ. Λοβέρδου στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ μπορεί να βολεύει και τον κ.Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα, για διαφορετικούς λόγους. Το μόνο που μπορεί να μη βολεύει είναι το ίδιο το ΚΙΝΑΛ. Το οποίο, ό,τι δεν έπαθε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015(κινδύνεψε να μείνει εκτός Βουλής), μπορεί να το πάθει στις προσεχείς εκλογές, όποτε κι αν γίνουν.
Ετσι, όσοι θα πάνε να ψηφίσουν για να αναδείξουν πρόεδρο στο κόμμα- φαινόμενο της Μεταπολίτευσης, που εδώ και μια δεκαετία βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πρέπει να ξορκίσουν αυτό που έχει πει ο Ταλεϊράνδος: « Η τέχνη της πολιτικής είναι να προβλέπεις το αναπόφευκτο και να επισπεύδεις την εμφάνισή του»
