Σκληρή απάντηση στη «Ιθάκη» – «Ο Τσίπρας ζήτησε δικό του διευθυντή στο Βήμα, προσπάθησε να χειραγωγήσει τα ΜΜΕ και πέταξε το δημοψήφισμα στα σκουπίδια»
Η χήρα του Σταύρου Ψυχάρη ανατρέπει πλήρως τη διήγηση Τσίπρα για τη μυστική συνάντηση
Η Χριστίνα Τσούτσουρα-Ψυχάρη καταθέτει μέσω του iefimerida.gr την προσωπική μαρτυρία της για τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Σταύρο Ψυχάρη στο περίφημο σπίτι της «γάτας Ιμαλαΐων». Με αιχμηρή γλώσσα υποστηρίζει ότι ο πρώην πρωθυπουργός «προσπαθεί να εμφανίσει τον Ψυχάρη ως γυρολόγο της πολιτικής», τονίζοντας ότι «τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια». Σύμφωνα με όσα της μετέφερε ο σύζυγός της μετά το ραντεβού, ο Ψυχάρης είπε: «Ο Τσίπρας θέλει να τα βρούμε. Αλλά εγώ του είπα ότι πρέπει να τα βρούμε πολιτικά», απορρίπτοντας κάθε συναλλαγή για ανταλλάγματα ή διευκολύνσεις.
Η καταγγελία ότι ο Τσίπρας ζήτησε να επιβάλει διευθυντή στο “Βήμα”
Η κ. Ψυχάρη αποκαλύπτει ότι ο πρώην πρωθυπουργός «έφτασε να απαιτήσει να μπει διευθυντής της αρεσκείας και της εμπιστοσύνης του στο Βήμα», προκαλώντας την οργή του Σταύρου Ψυχάρη. Τονίζει πως εκείνος «έσπασε το off the record» της συζήτησης διότι πίστευε πως ο κόσμος έπρεπε να μάθει ότι «ο Τσίπρας επιχειρούσε να χειραγωγήσει τα ΜΜΕ». Παρά τη δημοσιοποίηση, όπως σημειώνει, «ο λαός ήταν τόσο θυμωμένος με τους προηγούμενους που πίστεψε τον Τσίπρα ως σωτήρα», κάτι που –όπως λέει– αποδείχθηκε λανθασμένη εκτίμηση.
Η πλήρης υπεράσπιση του Σταύρου Ψυχάρη και η κατάρριψη της εικόνας του «διαπλεκόμενου»
Η χήρα του εκδότη περιγράφει τον Σταύρο Ψυχάρη ως άνθρωπο που «υπέγραψε προσωπικές εγγυήσεις για τα δάνεια του ΔΟΛ, υποθήκευσε περιουσίες και αγωνίστηκε να σώσει τον δημοσιογραφικό οργανισμό». Επιμένει ότι ο Ψυχάρης «ήταν περήφανος για την πολυφωνία του ΔΟΛ» και πως όποιος δεν άντεχε τον χώρο «αποβαλλόταν ως ξένο σώμα». Καταγγέλλει ότι ο Τσίπρας παραποιεί την πραγματικότητα παρουσιάζοντας έναν εκδότη που «στήνει πάγκους όπου τον βολεύει», ενώ στην πραγματικότητα –όπως υποστηρίζει– ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωκε συμφωνίες με ανταλλάγματα.
Βαριά πολιτικά πλήγματα: δημοψήφισμα, μνημόνια, διάλυση κόμματος
Σε ένα από τα πιο αιχμηρά σημεία της δήλωσής της, η Χριστίνα Ψυχάρη στρέφει τα πυρά της κατά του Αλέξη Τσίπρα, με βαρύτατες κατηγορίες:
«Ο κ. Τσίπρας ήταν αυτός που κέρδισε ένα δημοψήφισμα για να το πετάξει την άλλη μέρα στον σκουπιδοτενεκέ, κάνοντας τα αντίθετα».
Επιπλέον τον κατηγορεί ότι «έχωσε τη χώρα πιο βαθιά στα μνημόνια ενώ υποσχόταν απαλλαγή» και ότι σήμερα επιχειρεί «να διαλύσει το κόμμα του ιδρύοντας νέο και υφαρπάζοντας τους βουλευτές του». Στο δραματικό ερώτημα της ίδιας: «Ποιος είναι ο γυρολόγος της πολιτικής, κύριε Τσίπρα;», αποδίδει καθαρά την ευθύνη στον πρώην πρωθυπουργό.
Το μήνυμα με τον «καθρέφτη» και ο υπαινιγμός περί αλαζονείας
Κλείνοντας τη σκληρή τοποθέτησή της, η κ. Ψυχάρη χρησιμοποιεί μια πολιτισμική αναφορά για να περιγράψει το πώς βλέπει σήμερα τη στάση του Τσίπρα: αναφέρεται στον Οιδίποδα που ανεβαίνει στη Στέγη, χαρακτηρίζοντάς τον ως παράδειγμα «αλαζονικού χαρακτήρα που νομίζει ότι είναι στο απυρόβλητο μέχρι να έρθει η στιγμή της αλήθειας». Και προσθέτει με νόημα:
«Μήπως ήρθε η ώρα και για σας, κύριε Τσίπρα, να έρθετε αντιμέτωπος με τον καθρέφτη σας;»
Η εκδοχή Τσίπρα στο βιβλίο: βιτρίνες, χρέη και διαπλοκή
Στο βιβλίο «Ιθάκη» που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει τη συνάντησή του με τον Ψυχάρη ως απόδειξη της «διαπλοκής» μεταξύ πολιτικής εξουσίας και εκδοτικών συμφερόντων. Αναφέρει ότι ο εκδότης του είπε πως «οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων» και ότι πρέπει να υπάρξει «λύση» για τα χρέη του ΔΟΛ, αντίστοιχη με τη «διαγραφή χρέους που ζητά η Ελλάδα από την Ευρώπη». Παρουσιάζει τη δική του στάση ως άρνηση «να γίνει καλό παιδί για λίγα ψίχουλα θετικής δημοσιότητας» και υποστηρίζει ότι δεν δέχτηκε ούτε πολιτικές ούτε οικονομικές συναλλαγές.
Τι γράφει ο Τσίπρας στο βιβλίο για τη συνάντηση με τον Σταύρο Ψυχάρη
Ο πρώην πρωθυπουργός υποστηρίζει στο βιβλίο του για το περιβόητο ραντεβού στο σπίτι της συνεργάτιδας του Τσίπρα, Ζωής Χαλιδιά, της «γάτας των Ιμαλαΐων» όπως ήταν η «κωδική» ονομασία της:
«Η αναμέτρηση με τη διαπλοκή είχε ένα ξεκάθαρο ηθικό, δημοκρατικό και οικονομικό υπόβαθρο. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, για την αναγκαιότητα της οποίας, παρά τους κινδύνους που αντιλαμβανόμουν, δεν είχα καμιά αμφιβολία. Κατανοούσα τη σύγκρουση αυτή, για να το πω με άλλα λόγια, ως στοιχείο της πολιτικής μου ταυτότητας και ως δήλωση αποφασιστικότητας. Δεν είχα καμία πρόθεση να συμβιβαστών με τις διεφθαρμένες ελίτ και το παρακράτος της διαπλοκής, που ποδηγετούσε τις εξελίξεις, ασκώντας ανεξέλεγκτη επιρροή τόσο στο πεδίο των κρατικών εξουσιών όσο και στην κοινωνία. Επιρροή ιδιοτελή και συχνά τοξική.
[…]
Δεν ήμασταν και δεν είχαμε σκοπό να γίνουμε «καλά παιδιά» για λίγα ψίχουλα θετικής δημοσιότητας. Κι αυτό σε μια εποχή που, για να αντιγράψω τον Μάο, «κολυμπούσαμε μέσα στον λαό όπως το ψάρι στο νερό», είχε τη σημασία του. […] Μέσα σε αυτό το ρεύμα αγανάκτησης, ελπίδας και διεκδίκησης, δεν ήμασταν εξωτερικοί παρατηρητές. Θέλαμε να είμαστε και ήμασταν κομμάτι του και έκφρασή του.
Έχει νόημα να αναφέρω εδώ, γιατί αποκαλύπτει σελίδες από το εγχειρίδιο λειτουργίας της διαπλοκής, ότι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησίαζε την εξουσία, τις επιθέσεις μεγάλων ΜΜΕ εναντίον μας συνόδευαν δελεαστικές προτάσεις στήριξής μας. Με ανταλλάγματα, φυσικά. Και θα υποκύψω στον πειρασμό να αναφερθώ σε μια συνάντηση, τον Ιούλιο του 2014, με τον Σταύρο Ψυχάρη, ιδιοκτήτη τότε του ΔΟΛ, του μιντιακού ομίλου που ήταν πρωταγωνιστής της διαπλοκής.
Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδάς μου, της Ζωής Χαλιδιά. Ήταν μια πολυκατοικία πάνω από το Ναυτικό Νοσοκομείο. Καθίσαμε στο σαλόνι. Εκεί, ανάμεσά μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων, ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα η Χαλιδιά αποχώρησε. Κι έτσι μείναμε μόνοι: εγώ, ο Ψυχάρης και εκείνη η γάτα.
Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε περίπου το εξής: «Έρχεσαι, θα γίνεις πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μας πρέπει να τελειώσει και με τα “Νέα” και με το “Βήμα” και με το Mega. Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε». «Τι σημαίνει το “βουλιάζουμε”;» τον ρώτησα. «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ». «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».
Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση. «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι» μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Όπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους. – «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;».
Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα: «Κοίταξε, Αλέξη… Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».
Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού. Και επιβεβαίωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς λειτουργούσε επί δεκαετίες το «μαγαζί». Για να αποδείξει μάλιστα ότι το εννοούσε, λίγο πριν από τις εκλογές άλλαξε τη βιτρίνα. Έβαλε τα «καλοκαιρινά». Θυμάμαι χαρακτηριστικά: την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου τα “Νέα” κυκλοφόρησαν με κόκκινο πρωτοσέλιδο. Πολύ γρήγορα ωστόσο επανήλθε στο μπλε, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ενδώσω σε οποιουδήποτε είδους συναλλαγή»
