Του Γιώργου Λακόπουλου
Ο Σωκράτης Φάμελλος ξέρει ότι είναι η πρώτη περίπτωση αρχηγού κόμματος που εκλέγεται για να αντικατασταθεί, αν τα πράγματα πάνε καλά στον ΣΥΡΙΖΑ;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε την εκλογική πορεία του μεταξύ 2019 και 2023 με ποσοστό 18% – ήτοι με απώλεια 13 μονάδων. Για αντιπολιτευόμενο κόμμα, χειρότερα δεν γίνεται.
Το επιδείνωσε όταν μετά την, εικονική εν τέλει, αποχώρηση Αλέξη Τσίπρα – που είχε δημιουργήσει τον θρίαμβο του 2015 – διάλεξε για διάδοχό του έναν… εξωκοινοβουλευτικό!
Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση, υπό τον Στέφανο Κασσελάκη – τον οποίο ο «σκληρός» κομματικός πυρήνας πλαισίωσε και του έδωσε την ηγεσία – κρατήθηκε στο 15% και στη δεύτερη θέση.
Όχι άσχημα, αν ληφθεί υπόψη η προσωπικότητά του, η διάσπαση και πολλές επιμέρους αποχωρήσεις – αλλά και μια απόπειρα χονδροειδούς ανατροπής του νέου αρχηγού από τον προκάτοχό του.
Ακολούθησε η – εν πολλοίς σκοτεινή – επιχείρηση της κομματικής γραφειοκρατίας για νέα αλλαγή ηγεσίας με… διατάγματα – δια των οποίων νομίζει ότι «έφαγε» τον Κασσελάκη. Τα πραγματικά επιτεύγματά της είναι άλλα.
-Πρώτο: απώλεσε τη μισή κοινοβουλευτική του δύναμη του κόμματος και τελικά του στέρησε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης – για την άσκηση του οποίου είχε ήδη επιλέξει το πιο ακατάλληλο πρόσωπο.
-Δεύτερο: έκανε τον Κασσελάκη αρχηγό δικού του κόμματος. Θέλει προσπάθεια για να τα καταφέρεις…
Ό,τι… περίσσεψε από τον ΣΥΡΙΖΑ της εποχής Τσίπρα, με τον Τσίπρα «εντός, εκτός και επί αυτά» – και μέσα στο κόμμα και έξω με το ομώνυμο «Ινστιτούτο» – αφού αντικατέστησε την Όλγα Γεροβασίλη – που είχε προκρίνει ως υποψήφια αν δεν αποτύγχανε το χονδροειδές «προνουτσιαμέντο» του παρελθόντος Φεβρουάριου -, με τον Σωκράτη Φάκελο, τον ανέδειξε νέο πρόεδρο .
Αλλά… όχι και τόσο πολύ: ότι το κόμμα διατείνεται ότι διατηρεί κυβερνητικές βλέψεις, αλλά δεν συνδέει με τον επικεφαλής του! Προφανώς δεν τον θεωρεί… πρωθυπουργήσιμο και, μεταξύ μας, δεν είναι.
Αυτό όμως, δεν απασχολεί όσους συνέργησαν στην εκλογή του. Επειδή έχουν κατά νου ένα σχέδιο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και σατανικό, αν δεν ήταν απλώς παιδαριώδες: να ξαναφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ όσοι συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά. Για την ακρίβεια να συνενωθούν οι δυο Κοινοβουλευτικές Ομάδες.
Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η κοινοβουλευτική αριθμητική. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναγίνει πολυπληθέστερος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και εκ νέου κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης – οπότε θα ξανασηκώσει ψηλά τις κυβερνητικές σημαίες του. Άπαιχτο;
Βεβαίως δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όσοι έφυγαν από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για να μην κάθονται στα ίδια έδρανα με τον Παππά, τον Πολάκη και τη Δούρου, τους νοστάλγησαν. Ούτε ότι «κουκιά θα βγαίνουν, αφού μπορεί και η δύναμη του ΠΑΣΟΚ να αυξηθεί – πέραν του ΣΥΡΙΖΑϊκού αθροίσματος – και ήδη ακούγονται κάποια ονόματα. Αυτά τα παρακάμπτουν οι σχεδιαστές.
Το θέμα όμως είναι άλλο: η «ανάκαμψη» που μηχανεύονται για το κόμμα τους δεν συμπεριλαμβάνει τον… αρχηγό του! Δηλαδή δεν το κάνουν για τον Σωκράτη Φάμελλο! Αν πετύχει το σχέδιο, προεξοφλούν ότι δεν θα είναι αυτός ο επικεφαλής του «ενωμένου» ΣΥΡΙΖΑ, που θα τραβήξει ξανά προς τη δόξα. Ο ρόλος προορίζεται για τον Αλέξη Τσίπρα.
Δεν ξέρουμε αν ο πρώην Πρωθυπουργός θέλει πράγματι να ηγηθεί εκ νέου στη Βουλή – ή και στην Κουμουνδούρου – αυτών που τον οδήγησαν στην εκλογική συντριβή και την πολιτική απαξίωση – τουλάχιστον ως φυσικού επικεφαλής της Δημοκρατικής παράταξης.
Πριν από αυτό υπάρχει μια άλλη απορία: ο αξιοπρεπής Φάμελλος – που δεν έχει τοποθετηθεί από κάποιο διευθυντήριο προσωρινός πρόεδρος, αλλά έχει εκλεγεί από τη βάση, στο αξίωμα – ρωτήθηκε; Ξέρει ότι είναι η πρώτη περίπτωση αρχηγού κόμματος που εκλέγεται για να αντικατασταθεί, αν τα πράγματα του πάνε καλά;
Αν το δέχεται, μιλάμε για κάτι περισσότερο από την αντικατάσταση του Σιάντου με τον Ζαχαριάδη: για πρώτη φορά, κόμμα αντί να κάνει πολιτική, ασκείται στον μαζοχισμό…
