Του Γιώργου Λακόπουλου
Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα είπε στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας– ως πρώτη αξιολόγηση του εκλογικού αποτελέσματος- οι τρεις βασικές αιτίες της εκλογικής συντριβής του είναι οι εξής κατά σειρά:
-Πρώτο, η ατζέντα φόβουτου Μητσοτάκη, δεύτερο ότι δεν στήριξαν τη στρατηγική της απλής αναλογικής τα όμορα κόμματα και τρίτο ότι οι Συριζαίοι δεν είχαν επαρκή αλληλεγγύη και ορισμένοι πέταξαν καιμερικές μπαρούφες πριν τις κάλπες.
Έτσι είναι, αν έτσι νομίζει. Αλλά, αν στην ουσία φταίνε οι άλλοι, προς τι η ανάληψη της ευθύνης εκ μέρους του;
Αν το μήνυμα που πήρε, όπως είπε, είναι να πάει στις εκλογές της 25η Ιουνίου με αυτούς που έπαθε πανωλεθρία στις 21 Μαΐου – επειδή ήταν οι ίδιοι με τους οποίους είχε ηττηθεί το 2019,-μάλλον δεν βοηθήσει πολύ το κόμμα του να ανακάμψει.
Χώρια που, όπως έχει ήδη αναδειχθεί, δεν πήραν όλοι το ίδιο μήνυμα. Ορισμένοι κατάλαβαν ότι πρέπει να αλλάξουν ηγεσία. Ότι τον χειροκροτούσαν μανιωδώς στη συνεδρίαση δεν αλλάξει την πρόθεσή τους – απλώς την αναβάλλει.
Έχει ενδιαφέρον ότι ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απέδωσε την ήττα στην εικόνα του κόμματος, δεν ανακοίνωσε το παραμικρό που την αλλάζει. Οι ίδιοι άνθρωποι θα λένε τα ίδια πράγματα. Προφανώς θα εισπράξουν την ίδια απαξία και το κόμμα θα έχει χειρότερη τύχη.
Από αυτή την αποψη που βασίζει την εξαγγελία του «πάμε για να κερδίσουμε»; Με ποιους; Και γιατί να κερδίσει , μόλις σε ένα μήνα από τότε που έχασε, αν εν τω μεταξύ δεν έχει αλλάξει τίποτε;
Με ποια έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ που έχασε το 35% της επιρροής του από το 2019 και το 45% από το 2015 παραμένει κόμμα εξουσίας; Σαν παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγει η ψυχή του, ακούγεται.
Η κατάσταση επιδεινώνεται
Όταν μιλάς σε αίθουσες που σε χειροκροτούν – είτε σε πιστεύουν, είτε όχι- αντί να καθίσουν να συλλογιστούν μαζί σου, κάτι δεν πάει καλά.
Αλλά έξω από την αίθουσα η κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ επιδεινώνεται. Και σ’ αυτή την επιδείνωση ο Αλέξης Τσίπρας προσθέτει και τον εαυτό του. Ενώ θα έπρεπε να κανει το αντίθετο:
-Να τη διαφυλάξει στο όνομα της εκπροσώπησης της δημοκρατικής παράταξης και ως ηγέτης να πάρει δραστικές αποφάσεις και το κάνει Κούγκι.
Προφανώς στην Κουμουνδούρου δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ψυχολογία του 3% του παλαιού «κομματικού ΣΥΡΙΖΑ » από τις ευαισθησίες και τις προτεραιότητες του εκλογικού 35% που ακολούθησε τον Τσίπρα- και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ ή καμία «Αριστερά»- , όταν το προδώσαν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ.
Δεν φταίει η απλή αναλογική, αλλά η διαχείρισή της από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν προτείνεις στον Ανδρουλάκη συγκυβέρνηση, τον λυτρώνεις από τον εφιάλτη της χαμένης ψήφου.
Χωρίς κάθαρση από τα βαρίδια του ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορούσε να κερδίσει ούτε θα το κάνει στις 25 Ιουνίου. Το αντίθετο: η έλλειψη κυβερνώσας ομάδας και επαρκούς πολιτικού προσωπικού στο προσκήνιο, θα τον αποδυναμώσει περισσότερο.
Η θηλειά και η κλοτσιά στην καρέκλα
Η στελέχωση του ΣΥΡΙΖΑ κινείται στη μετριότητα από πολιτική αποψη. Τα στελέχη που προβλήθηκαν ως τομεάρχες και μέλλοντες υπουργοί είναι ακατάλληλοι για κυβέρνηση κοινοτικής χώρας, στην τρίτη δεκαετία του 21 ου αιώνα.
Η δημόσια παρουσία του Τσίπρα, ήταν η μόνη πολιτική προίκα του. Αλλά αφού δεν έδειχνε με ποιους θα κυβερνήσει, δεν μπορούσε να έχει τύχη. Ειδικά όταν αυτοί που το διεκδικούσαν έχουν απορριφθεί προ πολλού.
Κανείς δεν θα δώσει την ψήφο του για να κυβερνήσουν οι -συμπαθείς κατά τα λοιπά- Τζανακόπουλος, Παππάς, Δούρου, Σκουρλέτης , Φίλης , ο Πολάκης, είτε μπήκαν και στη νέα Βουλή είτε όχι.
Ειδικά όταν στις γραμμές του κόμματος υπάρχουν νέα και άφθαρτα στελέχη, αλλά δεν αξιοποιούνται. Φέρνεις τον Ηλιόπουλο από Χάρβαρντ και τον Γεροτζιάφα από τη Σορβόννη και τους κρατάς μακριά από τη δημοσιότητα για να αλωνίσουν στα κανάλια οι ανθρωποδιώχτες της κομματικής ελίτ.
Στην κοινωνία πρόσωπα με ισχυρά βιογραφικά και δημοκρατική κουλτούρα περιμέναν το κάλεσμα για τα ψηφοδέλτια και δεν ήλθε ποτέ , για να μην ξε-βουλευτούν, οι σκληροί του «αριστερού ΣΥΡΙΖΑ».
Κακά τα ψέματα. Στις 21 Μαΐου δεν πήγε κάτι λάθος. Απλώς λειτούργησε ο νόμος της πολιτικής: όσοι δεν κάνουν, δεν εγκρίνονται. Η λανθασμένη ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ – εκλαμβάνεται ως λανθασμένη πολιτική και κόβει το δρόμο των φιλικών ψηφοφόρων προς την κάλπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμάει να πάει ίδιος και απαράλλαχτος και στις επόμενες εκλογές. Έτσι όμως δεν μπορεί να περιμένει τίποτε καλύτερο. Αντίθετα. Αν μέχρι τώρα με τα λάθη του και τις συμπεριφορές στελεχών του έκανε νοικοκύρη τον Μητσοτάκη, τώρα ελλοχεύει ο κίνδυνος να κάνει και τον Ανδρουλάκη, περισσότερο από όσο τον έκανε ήδη.
Ως τις 21 Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ περνούσε τη θηλειά στο λαιμό του. Με όσα ακούσθηκαν στην Κ.Ε. για την 25η Ιουνίου, κλωτσάει και την καρέκλα.
