Το σύστημα που διέλυσε την ελληνική άμυνα και υπέθαλψε την υποτέλεια, τώρα υποκρίνεται εθνική ανησυχία
Αργά θυμήθηκαν την εθνική άμυνα – Ο Παπαχελάς και οι πρωταγωνιστές της αποδυνάμωσης
Periodista
Η πρόσφατη παρέμβαση του Αλέξη Παπαχελά για την κατάρρευση της ελληνικής άμυνας και διπλωματίας μόνο ως προσχηματική και προκλητική μπορεί να εκληφθεί. Δεν μπορεί να συγκινήσει εκείνους που γνωρίζουν ποιοι και πώς υπονόμευσαν επί δεκαετίες την αμυντική αυτάρκεια της χώρας και προώθησαν μια εξωτερική πολιτική πλήρους ευθυγράμμισης και εθελοδουλίας.
Γράφει ο Παπαχελάς στο κύριο άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή με τίτλο “Επείγον”:
Όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας αποδεικνύουν ότι οι πλέον επείγουσες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα αφορούν την άμυνα της και την εξωτερική πολιτική. Αφήσαμε τις ένοπλες δυνάμεις να μεταλλαχθούν σε ΔΕΚΟ σε κάποιους τομείς και μείναμε πολύ πίσω σε αμυντική βιομηχανία. Η διπλωματία μας, δημόσια και μη, έχει δομές και μέσα του περασμένου αιώνα. Σοβαρές δεξαμενές σκέψης και κέντρα ανάλυσης απουσιάζουν. Γίνονται βήματα, και δη θαρραλέα στον τομέα της άμυνας. Πρέπει να συνεχιστούν χωρίς ζύγισμα του μικροπολιτικού κόστους, ενώ είναι ανάγκη ανάλογες τομές να γίνουν στους μηχανισμούς εξωτερικής πολιτικής.
Ο Παπαχελάς, εκ των βασικών εκφραστών του εκσυγχρονιστικού μπλοκ – όχι με τη στενή έννοια που περιορίζεται στον Κώστα Σημίτη, αλλά με την ευρύτερη έννοια που φτάνει ως τον Μητσοτακισμό και τη νεοταξίτικη αντίληψη για τη διεθνή κατάσταση – , εμφανίζεται σήμερα ως «κήρυκας εθνικής αφύπνισης», την ώρα που για χρόνια σιώπησε ή στήριξε την αποδόμηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, την παράδοση της στρατηγικής σκέψης στα κέντρα των Βρυξελλών και των ΗΠΑ, και τη ζητιανιά μεταχειρισμένου στρατιωτικού υλικού από συμμάχους.
Το θράσος της μεταμέλειας χωρίς αυτοκριτική – Η ελίτ απαιτεί λύσεις από τον εαυτό της
Η όψιμη «ανησυχία» όσων πρώτα διάβρωσαν το κράτος και μετά εμφανίζονται ως σωτήρες, δεν είναι τίποτα άλλο από απόπειρα συγκάλυψης ευθυνών. Όσοι σήμερα κουνάνε το δάχτυλο, όπως ο Παπαχελάς και τα γνωστά ευρωατλαντικά “think tanks” τύπου ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι οι ίδιοι που χαρακτήριζαν ως “λαϊκισμό” κάθε αναφορά σε εθνική κυριαρχία, απορρίπτοντας κάθε ιδέα στρατηγικής αυτάρκειας.
Τώρα, με το γεωπολιτικό σκηνικό να καταρρέει, οι ίδιοι κύκλοι καλούν σε «θαρραλέες τομές» και «εθνικό ρεαλισμό». Χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, χωρίς παραδοχή αποτυχίας, χωρίς αποχώρηση από την πρώτη γραμμή του δημόσιου διαλόγου.
Η πραγματική αφύπνιση προϋποθέτει πολιτική εντιμότητα – Ώρα για απολογισμό και αποχώρηση
Αν πράγματι το εθνικό συμφέρον είναι υπεράνω, τότε η αρχή της ανασύνταξης πρέπει να ξεκινήσει από την αναγνώριση των λαθών, την παραδοχή ενοχής και –κυρίως– την απόσυρση από το προσκήνιο εκείνων που έκλεισαν εργοστάσια, διέλυσαν υποδομές και ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με ξένες επιταγές.
Η επαναφορά του Παπαχελά και του ίδιου κατεστημένου στο προσκήνιο ως φορείς «νέας εθνικής γραμμής» δεν αποτελεί αναγέννηση, αλλά επαναφορά του προβλήματος. Η αληθινή εθνική αφύπνιση ξεκινά από τη ρήξη με την υποτέλεια, όχι από την υποκρισία των πρώην ηγετών και συνεργών της παρακμής.
