Σε παρέμβασή του ο γνωστός στιχουργός και θερμός υποστηρικτής του Στέφανου Κασσελάκη, Νίκος Μωραΐτης, αναφέρει τα ακόλουθα:
Διαβάστε το ΥΓ2 για να δείτε πού μπορεί να φτάσει ένας τηλεοπτικός serial killer χαρακτήρων, που τον απέσυραν οι ψηφοφόροι αλλά όχι οι καρεκλάνθρωποι του κόμματός του.
Οι στίχοι του λεγόμενου «τραγουδιού» είναι αρκετά ερασιτεχνικοί για να καταλάβει ο καθένας ότι δε θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί για καμία επαγγελματική καμπάνια από κανέναν (ταλαντούχο ή ατάλαντο, επιτυχημένο ή αποτυχημένο) επαγγελματία στιχουργό. Τι κάνει όμως ο κ. Σπίρτζης απόλυτα συνειδητά; Παίρνει μία κατασκευή κάποιου fan, την ανακατεύει στη λάσπη του ανεμιστήρα του και την πετάει απέναντι!
Τον λεκτικό εμετό του να τον επιδεικνύει στους «συντρόφους» του, που κλείνουν τη μύτη τους και ανέχονται να τον λούζονται χάριν του κοινού τους μίσους προς εκλεγμένο πρόεδρο.
Τον λεκτικό εμετό του να τον επιδεικνύει σε εκείνους που έχουν αναγάγει τον αρμόδιο για τη σύμβαση 717 υπουργό σε άτυπο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας, ο οποίος αντί να διαγράφεται διαγράφει, αντί να λογοδοτεί στους συγγενείς των ανθρώπων θέτει όρους εκλογής του επόμενου Προέδρου.
Θα μπορούσα να πω προς τους 87 «ιδού ο καθρέφτης σας», όμως θα ήταν άδικο.
Ο κ. Σπίρτζης αποτελεί πρωτοφανώς διεσταλμένο υπο-τραμπικό παρα-σημιτικό φαινόμενο, που δεν έχει ξαναϋπάρξει στη νεότερη πολιτική Ιστορία του τόπου.
Κύριε άτυπε αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ:
Έχετε τα κλειδιά του κόμματος.
Βρήκατε το όνομά μου στη μισθοδοσία του ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, όπως ισχυριζόσασταν; Δεν το βρήκατε, κύριε Σπίρτζη, και παρόλα αυτά δεν σκύβετε το κεφάλι να πείτε μέσα σας μια συγγνώμη.
Ξέρετε όμως γιατί δε βρήκατε το όνομά μου;
Γιατί η δική μου αποστροφή προς το είδος που εκπροσωπείτε δεν αγοράζεται, δεν πληρώνεται, δεν αμείβεται. Είναι ηθική μου υποχρέωση.
Δείτε την ανάρτηση του Νίκου Μωραΐτη: