Ο Μαρίνος Σκανδάμης στρέφεται κατά του Παπαβασιλείου και του Νίκου Ανδρουλάκη, όμως το παρελθόν του δίπλα στη Νέα Δημοκρατία, η εμπλοκή του σε «προοδευτικές συνεργασίες» και η πικρία για την απομάκρυνσή του αποκαλύπτουν ένα πρόσωπο που κινείται εκτός γραμμής και εντός αντίφασης στο ΠΑΣΟΚ
Η Πυθία αποκαλύπτει
Μόλις ένα εικοσιτετράωρο άντεξε ο Γιώργος Παπαβασιλείου στη θέση του διευθυντή του γραφείου του Νίκου Ανδρουλάκη, πριν υποχρεωθεί σε αποχώρηση εξαιτίας παλαιών αναρτήσεών του υπέρ του Γρηγόρη Δημητριάδη.
Η υπόθεση άναψε φωτιές στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, με τον Μαρίνο Σκανδάμη, υποψήφιο βουλευτή Αχαΐας, να πρωτοστατεί σε μια δημόσια επίθεση που προκάλεσε έκπληξη ακόμη και σε στελέχη του κόμματος.
Το ενδιαφέρον δεν ήταν η ένταση της κριτικής του, αλλά η επιλεκτική ευαισθησία ενός ανθρώπου που υπηρέτησε με προθυμία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Ο “αντιδεξιός” που υπηρέτησε τη δεξιά εξουσία
Ο ίδιος διορίστηκε Γενικός Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής επί υπουργίας Χαράλαμπου Αθανασίου και πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά. Τότε, δεν είχε καμία «ιδεολογική ενόχληση».
Αντιθέτως, αποχώρησε ευχαριστώντας θερμά τους «συναγωνιστές» του, δηλαδή τον Σαμαρά και τον Αθανασίου, σε επιστολή που μιλούσε για «τιμή και συνεργασία».
Η υποκρισία αναδύεται με σαφήνεια: σήμερα εμφανίζεται ως σθεναρός αντίπαλος της Δεξιάς, την ίδια στιγμή που χθες έπαιρνε θέση δίπλα της χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εκτός κομματικής γραμμής και σε “ξένα τραπέζια”
Οι κινήσεις του δεν περιορίζονται σε μια παροδική πολιτική ασυνέπεια. Ο Σκανδάμης παραβιάζει ανοιχτά τη γραμμή περί αυτονομίας που έχει χαράξει ο Ανδρουλάκης.
Έχει συμμετάσχει σε εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες υπέρ της λεγόμενης “προοδευτικής συνεργασίας” μαζί με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – ανάμεσά τους ο Κώστας Ζαχαριάδης, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος και η Λούκα Κατσέλη.
Ενώ η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιμένει στην αυτοτελή πορεία, εκείνος ανοίγει πόρτες σε έναν χώρο που το κόμμα προσπαθεί να διαχωρίσει θεσμικά και ιδεολογικά.
Πικρία και εσωτερικός πόλεμος
Όπως αποκαλύπτουν πηγές της Χαριλάου Τρικούπη, ο Σκανδάμης δεν συγχώρησε ποτέ την απομάκρυνσή του από τη θέση του τομεάρχη Δικαιοσύνης, όταν τη θέση ανέλαβε ο Χρήστος Κακλαμάνης.
Από τότε, σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, χτυπάει σε κάθε ευκαιρία, μετατρέποντας την προσωπική του πικρία σε πολιτική αντιπολίτευση εντός του κόμματος.
Η περίπτωσή του δεν είναι απλώς ζήτημα τακτικής· είναι καθρέφτης μιας βαθύτερης σύγκρουσης στο ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα σε όσους στηρίζουν την αυτονομία του και σε όσους ονειρεύονται επιστροφή σε συμμαχίες περασμένων εποχών.
