Ακόμη και το iefimerida.gr που μέχρι χθες υποστήριζε την Έφη Αχτσιόγλου, την εγκαταλείπει, λίγο πριν περάσει στην πολιτική έρημο που την περιμένει.
Διαβάστε το άρθρο της Ευτυχίας Παπαΐωάνου που ακολουθεί:
H αγέρωχη, πάντα συγκροτημένη Εφη Αχτσιόγλου που ως τις 27 Αυγούστου ήταν το φαβορί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, από το βράδυ της Κυριακής έριξε όλες τις ασπίδες της και επιδίδεται σε μια στρατηγική που ξενίζει, αποξενώνει, διχάζει όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν sur mesure αναγνώσεις για την ήττα της στον πρώτο γύρο.
Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών, θα μπορούσε να είναι μια προβολή σε ένα μέλλον όπου τελικά, ηγέτιδα του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν η Εφη Αχτσιόγλου. Ας πούμε ότι η Αχτσιόγλου ανατρέπει το κλίμα και τα προγνωστικά και κατορθώνει να πάρει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ από τον Κασσελάκη. Μέχρι και το βράδυ της Κυριακής υπήρχε η απολύτως παγιωμένη, χωρίς την παραμικρή ρωγμή εικόνα της Έφης Αχτσιόγλου ως πολιτικού συγκροτημένης, πάντα συγκρατημένης, με μοναδικό μέτρο, που δεν εκνευρίζεται εύκολα, δεν χάνει τον έλεγχο, δεν χάνει την στόχευση της. Πάντα η ίδια έκφραση, η ίδια ένταση της φωνής, ο ίδιος ρυθμός ομιλίας, σύνταξης. Το ίδιο μειδίαμα.
Όπως όμως κατόρθωσε να φανερώσει άθελά του ο Κασσελάκης δεν είναι αυτή η πραγματική εικόνα. Πώς θα αντιδρά λοιπόν ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ η Έφη Αχτσιόγλου όταν οι βεβαιότητές της καταρρέουν, όταν τα προγνωστικά δεν βγαίνουν, όταν τα σχέδιά της πάνε στραβά; Ακριβώς όπως το βράδυ της Κυριακής που μπροστά από ένα τοίχο ανδρών συνεργατών, χωρίς το γνωστό μειδίαμα, κοίταξε τις κάμερες και μίλησε για θολά νερά.
Ο Βασίλης Λεβέντης και τα θολά νερά
Το 45% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ για την υποψήφια ηγέτιδα, κολυμπούν σε έναν βούρκο, δεν καταλαβαίνουν από πολιτική, αλλά παρασύρονται από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα. Τόση αλαζονεία, τόσο άσχημος τρόπος να χάνεις και να μην βλέπεις τις ευθύνες σου. Τηρουμένων των αναλογιών θυμήθηκα τον Βασίλη Λεβέντη να σκυλοβρίζει τους ψηφοφόρους που δεν τον ψήφισαν και έβγαλαν κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να τους αποκαλεί ζώα. Τηρουμένων…
Ηταν η στιγμή που η εικόνα δάκρυσε. Που η σούπα δεν βγήκε σύμφωνα με την συνταγή. Αντί να ενώσει, να συσπειρώσει, να εμπνεύσει, έβαλε ένα τεράστιο φράγμα που αυτομάτως διχοτόμησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχε συνείδηση άραγε αυτού που κάνει; Του γεγονότος ότι όσο και αν εγγυάται την ενότητα του κόμματος στις ομιλίες της, η δήλωσή της το βράδυ της Κυριακής ήταν ο θεμέλιος λίθος του τοίχους που μπορεί να χωρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στα δύο σαν το Βερολίνο;
Γιατί ζητά από τον Κασσελάκη και όχι από τον Τσίπρα να πάρει θέση για το sms;
Και μετά ήρθε το περιβόητο βίντεο της Τρίτης. Η συνταγή του Κασσελάκη που τόσο κατηγόρησε η Αχτσιόγλου, έγινε το μέσο επαναφοράς της και αλλαγής ύφους. Μόνη, κοιτάζει τον φακό, εμφανώς καταβεβλημένη και εξαπολύει επίθεση για το υποτιθέμενο sms που έστειλε στον Τσίπρα. Το έκανε κάπως αργά, αφού ήδη ηττήθηκε στον πρώτο γύρο, και όχι την στιγμή που βγήκε στον αέρα η είδηση και έπρεπε να κόψει τον βήχα στους υπονομευτές της.
Μετέτρεψε σε αρένα τον δεύτερο γύρο και επιχείρησε να σύρει σε αυτήν τον Κασσελάκη με έναν τρόπο που δείχνει την αγωνία ή και την απόγνωσή της. Απαίτησε να πάρει θέση ο Κασσελάκης όπως έκανε και αυτή όταν τον συκοφάντησαν. Γιατί άραγε δεν το απαίτησε από τον ίδιο τον Τσίπρα, που είναι και ο πλέον αρμόδιος να μιλήσει;
Η κοντή στρατηγική και η πολυμορφική τοξικότητα
Άλλο ένα δείγμα ηγεσίας; Κάνω κάτι γιατί περιμένω να κάνεις το ίδιο. Να μου ανταποδώσεις. Αμήχανο, αφελές, στρατηγικά κοντό, αστείο. Μέσα σε λίγα 24ωρα όλα τα λάθη μαζεμένα για την Αχτσιόγλου που καλλιέργησε όλα αυτά τα χρόνια την εικόνα της άμεμπτης, αλάνθαστης, στιβαρής πολιτικού. Με την Εφημερίδα των Συντακτών να χάνει και αυτή τα λογικά της και να επιδίδεται από τη Δευτέρα σε μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στον Κασσελάκη, παρά σε μια άνευ προηγουμένου προβολή και ανάδειξη των ικανοτήτων της Αχτσιόγλου.
Έπεσε στην παγίδα. Έριξε ασπίδες, σε κάνει να φοβάσαι για το πώς θα μπορούσε να πορευθεί κάποιες στιγμές της προεδρίας της: με τελεσίγραφα, ταπεινωτική απεύθυνση σε όσους έχουν αντίθετη άποψη, απαιτήσεις που δεν δικαιούται να έχει. Διχαστική: ζήτησε debate με τον Κασσελάκη. Ο ίδιος ανταπάντησε εύστοχα ότι κάτι τέτοιο θα δίχαζε τον ΣΥΡΙΖΑ. Debate να κάνουμε με τον Μητσοτάκη, απάντησε. Δεν χρειάζεται καν να συγκληθεί το συμβούλιο των επικοινωνιολόγων, η Αχτσιόγλου το κάνει τόσο εύκολο στον Κασσελάκη να απαντήσει με τρόπο που θα την δείξει ακόμα πιο αδύναμη για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΕΦ ΣΥΝ ανακαλύπτει την τοξικότητα
Γράφει η Εφημερίδα Συντακτών ότι «τα “θολά νερά”, στα οποία αναφέρθηκε η ίδια στη δήλωσή της την Κυριακή, αποτελούν ήπιο χαρακτηρισμό σε σχέση με την τοξικότητα που επικρατεί». Ποια είναι η νεοανακαλυφθείσα για την εφημερίδα «τοξικότητα» του ΣΥΡΙΖΑ; Ανιχνεύεται στα θολά και τα άλλα τα διαυγή νερά του κόμματος μόνο ανάλογα με τον σε ποιον αφορά; Σπασμωδικές κινήσεις και στρατηγικές, χωρίς ανάσα, χωρίς σχεδιασμό.
Πιστεύουν άραγε η Εφη Αχτσιόγλου και η ομάδα της ότι με αυτό τον τρόπο θα κάνουν τους ψηφοφόρους του πρώτου γύρου να αλλάξουν γνώμη και να την στηρίξουν; Ή ότι θα σηκώσει από τους καναπέδες, τα καφέ ή τις παραλίες τα 70.000 μέλη που δεν πήγαν καν να ψηφίσουν; Αυτό που ζητά ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ξανά την εξουσία, τον αέρα του πρώτου, του δυνατού, του απρόσβλητου. Συμπεριφορά που δεν εκπέμπει η Αχτσιόγλου, κυρίως από την Κυριακή και μετά.
Κωλοτούμπες και αλήθειες
Ναι, το τελευταίο της στοίχημα θα ήταν να κάνει τον Κασσελάκη να μιλήσει πολιτικά. Να μιλήσει χωρίς αναφορές σε γενικές ιδέες και διαπιστώσεις από αυτές που εκφράζει ο λαός στα μικρόφωνα των τηλεοράσεων και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και όταν δεν το παίρνει αυτό, αντί να στραφεί σε άλλη κατεύθυνση χτυπά πεισματικά τα πόδια στο πάτωμα. Και χάνει ακόμα και όσους την στήριξαν. Η ανακοίνωση της Έλενας Ακρίτα να ξεκαθαρίσει ότι δεν στηρίζει πλέον την Αχτσιόγλου αλλά τον Κασσελάκη χαρακτηρίστηκε κωλοτούμπα. Ναι, όμως τουλάχιστον είχε φροντίσει η ίδια η υποψήφια να της δώσει ένα πιστευτό επιχείρημα για να το κάνει.
Δεν είναι η καταγωγή, δεν είναι το γεγονός ότι είναι γυναίκα όπως πολλοί έσπευσαν να πουν -κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι οι Ελληνες προτιμούν ακόμα και ομοφυλόφιλο ηγέτη αντί για γυναίκα, πόσο κοντή και άδικη ανάγνωση. Sur mesure ανάγνωση. Είναι όσα έχτισε όλα αυτά τα χρόνια ως εικόνα, και πως αυτή αναδύθηκε πάνω από τα θολά νερά όταν ο Τσίπρας δεν ήταν πια στο προσκήνιο και όταν άρχισε να βλέπει την πλάτη του Κασσελάκη.
