Παρέμβαση Καρτερού μέσω της ιστοσελίδας Dnews: Ο Κασσελάκης, ο Τσίπρας και τα πηγάδια
Διαβάστε τι γράφει ο Θανάσης Καρτερός:
Είναι πια φανερή η στρατηγική Κασσελάκη.
Η καμπάνα δεν χτυπάει όμως μόνο για τον Τσίπρα, που ελάχιστα τον αγγίζουν τέτοιες απόπειρες. Χτυπάει για όλους όσοι πήραν μέρος στο ωραίο ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Και κυρίως χτυπάει για αξίες που απέκτησαν σφυγμό με αγώνες και θυσίες.
Εντάξει, το εμπεδώσαμε από καιρό και οι τελευταίες συνεντεύξεις του το επιβεβαίωσαν: Ο Στέφανος Κασσελάκης, με τη συνδρομή συνεργατών του που ειδικεύονται στην… αποπαρασίτωση, έχει επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς του Τσίπρα.
Πόλεμο εντελώς μονόπλευρο, αφού ο «αντίπαλος» αρνείται να συμμετάσχει, χωρίς ωστόσο αυτό να πτοεί τον επιτιθέμενο. Και το «πόλεμος φθοράς» είναι στην περίπτωση μάλλον ευγενικό και μετριοπαθές. Γιατί, όταν αφήνεις να αιωρούνται «μαύρα ταμεία» πάνω από οποιονδήποτε πολιτικό, πολύ περισσότερο πάνω από τον επικεφαλής της πρώτης στην ιστορία αριστερής κυβέρνησης στη χώρα, μάλλον σε απόπειρα ηθικής δολοφονίας φέρνει η υπόθεση.
Με δεδομένο όμως ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έπεσε από τον ουρανό της Φλόριντα στην Κουμουνδούρου για να παίξει τρίλιζα, αλλά φιλοδοξεί -και το λέει από την πρώτη μέρα- να είναι ο άνθρωπος που θα αλλάξει εκ βάθρων την Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως τη χώρα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έχει το δίκιο του να θέλει να μικρύνει έως εξαφάνισης τον Τσίπρα.
Με μαύρα, άσπρα, κίτρινα, με γένια ή χωρίς, με την αριστεία ή την κρυπτεία, με κάθε τρόπο, δεν γίνεται να μην το επιχειρήσει, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με το χαρακτήρα και τις φιλοδοξίες του. Αλλά και με την αποστολή που ανέθεσε στον εαυτό του και ανακοίνωσε σε όλους μας. Με όρκο ότι δεν θα μας προδώσει.
Ως εκ τούτου, πρώτον, η «πατροκτονία» είναι αναγκαία για να μπορέσει να συναντηθεί ανεμπόδιστα με το πιστοποιημένο από την κολυμπήθρα ακόμα πεπρωμένο του. Ακόμα κι αν παραβλέψουμε το ψυχολογικό του πράγματος -father I want to kill you.. -μπορούμε να φανταστούμε πόσο ενοχλητικό έως καταθλιπτικό είναι να βρίσκει συνεχώς μπροστά του τον Τσίπρα.
Να πρέπει κάθε μέρα να υφίσταται την αναμέτρηση με όσα εκείνος έκανε και (υποψιάζεται ότι σκοπεύει να) κάνει. Να πολιορκείται από δημοσιεύματα, εχθρικά ή φιλικά, δεν έχει σημασία, για τον προκάτοχό του. Να αισθάνεται συνεχώς δεύτερος, δηλαδή τίποτε, μηδέν, nothing, στην πέραν του Ατλαντικού κλίμακα αξιών τουλάχιστον.
Δεύτερον, όποιος διαθέτει στοιχειώδη ενσυναίσθηση μπορεί να καταλάβει πόσο προβληματισμό προκαλεί στον κατά δήλωσή του de facto ηγέτη της κεντροαριστεράς η πιθανότητα να βρεθεί ο Τσίπρας αύριο -μεθαύριο πάλι στην πρώτη γραμμή. Να τον βρει μπροστά του -αν είναι δυνατόν! Πιθανότητα που δεν προκύπτει βέβαια από πουθενά ότι έχει να κάνει με προθέσεις ή σχέδια του Τσίπρα.
Αλλά που με σαδιστική επιμονή φέρνουν στο προσκήνιο δεκάδες δηλώσεις, δημοσκοπήσεις, εκτιμήσεις και σενάρια, που εμφανίζουν τον Τσίπρα ως αναμενόμενο. Και επερχόμενο! Πώς θα αναληφθεί στον ουρανό των σχεδίων του ο Στέφανος Κασσελάκης, αν δεν απαλλαγεί από αυτό το βαρίδι;
Πρέπει συνεπώς να μειώσει όσο γίνεται τον Τσίπρα. Κι αφού η πολιτική δεν είναι το προνομιακό του πεδίο, το επιχειρεί με όρους ποινικούς. Μαύρα ταμεία, ύποπτα έσοδα, υπέρογκες δαπάνες, θολές συμβάσεις, σκοτεινοί διάδρομοι, επιστρατεύονται για να πλήξουν το σκληρό πυρήνα της ηθικής του Τσίπρα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ίσως ο πρώτος στην ιστορία αρχηγός κόμματος που καταγγέλλει το κόμμα του για ποινικά αδικήματα!!
Που έχει βάλει στο στόχαστρο την ηθική του κόμματός του. Γιατί, αν όσα εκστομίζει ή αφήνει να αιωρούνται είχαν έστω και ένα ψήγμα αλήθειας, τότε δεν θα ήταν «ένοχος» μόνο ο Τσίπρας. Αλλά όλος ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα ηγετικά του κλιμάκια τουλάχιστον.
Είναι πια φανερή η στρατηγική Κασσελάκη. Η καμπάνα δεν χτυπάει όμως μόνο για τον Τσίπρα, που ελάχιστα τον αγγίζουν τέτοιες απόπειρες. Χτυπάει για όλους όσοι πήραν μέρος στο ωραίο ταξίδι του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.
Και κυρίως χτυπάει για αξίες που απέκτησαν σφυγμό με αγώνες και θυσίες. Μαύρα ταμεία και πράσινα άλογα δροσίζουν την τσουρουφλισμένη ΝΔ. Ξεδιψούν την ακραία αδελφή της. Το χειρότερο όμως είναι ότι η ξηρασία του «όλοι είναι ίδιοι», που ευνοείται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, λιγοστεύει το νερό στα πηγάδια της εντιμότητας, που για δεκαετίες αρδεύουν την Αριστερά. Και ο καθένας καταλαβαίνει τι θα σημαίνει για το αύριο αν επιτραπεί αυτά να στερέψουν…
