Οργισμένη είναι η Μόσχα με την απαράδεκτη κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να μην προσκαλέσει την ρωσική πρεσβεία στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναυαρίνου με την εκπρόσωπο του ρωσικού ΥΠΕΞ Μ.Ζαχάροβα να επιτίθεται ευθέως στην ελληνική κυβέρνηση «καθώς προδώσατε τους εαυτούς σας».
Προσθέτει ότι η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί «να ξαναγράψει την Ιστορία».
Απευθύνεται μάλιστα και στους ίδιους τους Έλληνες πολίτες «Είμαστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός δε θα επιτρέψει να σβηστούν από τη μνήμη οι κοινές μας σελίδες της ιστορίας, δε θα ξεχάσει τον αποφασιστικό ρόλο της Ρωσίας για να αποκτήσει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της».
Είναι σαφές ότι η ρωσική κυβέρνηση ξεχωρίζει την νυν κυβέρνηση Μητσοτάκη από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό.
Η εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ κατέληξε την ανακοίνωσή της με μία σαφή προειδοποίηση: «Οι άνθρωποι που ξεχνάνε τη δική τους ιστορία, προδίδουν τους εαυτούς τους».
Η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα, απαντώντας σε ανάρτηση του ρωσικού ΥΠΕΞ που τιμούσε τη ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου, έδωσε «στεγνά» την ελληνική κυβέρνηση με την φράση «για πρώτη φορά οι εκπρόσωποι της Ρωσικής Πρεσβείας δεν προσκλήθηκαν στους εορτασμούς της 195ης επετείου της Ναυμαχίας του Ναβαρίνου».
«Τίθεται συχνά το ερώτημα: τι είναι “η παραχάραξη της ιστορίας”; Μας έδειξαν σήμερα ένα καλό παράδειγμα», κατέληξε η ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας.
Τότε το ρωσικό ΥΠΕΞ αναφερόμενο στην επέτειο της ναυμαχίας είχε σημειώσει: «Σαν σήμερα, το 1827 συμμαχικές δυνάμεις από τη Ρωσία, τη Βρετανία και τη Γαλλία αποφασιστικά νίκησαν τις Οθωμανικές δυνάμεις στην επική ναυμαχία του Ναυαρίνου στο Ιόνιο Πέλαγος. Η νίκη οδήγησε την Ελλάδα στο να λάβει τελικά την ανεξαρτησία της».
Ακολουθεί ολόκληρη η δήλωση της Μαρίας Ζαχάροβα μετά από ερώτηση του international Info .gr
«Απορίας άξιον πως φέτος οι εκπρόσωποι της ρωσικής Πρεσβείας στην Αθήνα για πρώτη φορά εδώ και πολλές δεκαετίες δεν προσκλήθηκαν στις εκδηλώσεις με την ευκαιρία της επετείου της νίκης της ενιαίας μοίρας της Ρωσίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20 Οκτωβρίου του 1827.
Λυπούμαστε ότι οι ελληνικές αρχές με πρόσχημα της τρέχουσας διεθνούς συγκυρίας συνεχίζουν τις μάταιες προσπάθειές τους να ξαναγράψουν την ιστορία, να «καταργήσουν» όλα όσα έχουν σχέση με τη χώρα μας. Δεν καταλαβαίνουν ότι ακυρώνοντας τη Ρωσία, ακυρώνουν και τη δική τους ιστορία;
Εν τω μεταξύ, τα πολεμικά πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων στάλθηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα ακριβώς με την επιμονή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Και σύμφωνα με τα σαφή συμπεράσματα των ειδικών, η νίκη στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου 195 χρόνια πριν ήταν ζωτικής σημασίας για να επιτευχθεί ο ελληνικός εθνικός απελευθερωτικός αγώνας. Αυτό το γεγονός δεν έχει ήδη καμιά σημασία για την Αθήνα;
Είμαστε σίγουροι ότι ο ελληνικός λαός δε θα επιτρέψει να σβηστούν από τη μνήμη οι κοινές μας σελίδες της ιστορίας, δε θα ξεχάσει τον αποφασιστικό ρόλο της Ρωσίας για να αποκτήσει η Ελλάδα την ανεξαρτησία της. Οι άνθρωποι που ξεχνάνε τη δική τους ιστορία, προδίδουν τους εαυτούς τους».
Η ναυμαχία του Ναυαρίνου είναι ουσιαστικά το πολεμικό γεγονός που κατέστησε την Ελλάδα κράτος στην σύγχρονη εποχή.
Όπως αναφέρει σε σχετικό της άρθρο η ιστοσελίδα «Σαν σήμερα», «ο τριεθνής στόλος υπό τους ναυάρχους Δεριγνί, Κόδριγκτον και Χέιδεν κατατρόπωσε τον τουρκοαιγυπτιακό του Ιμπραήμ έξω από το Ναβαρίνο και άνοιξε το δρόμο για την ελληνική ανεξαρτησία».
Μετά την πτώση της Ακρόπολης (24 Μαΐου 1827) η Επανάσταση του ’21 έπνεε τα λοίσθια. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα είχε κατασταλεί και μόνο στο ανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου παρέμενε ζωντανή. Κι εκεί, όμως, απειλείτο από τον Ιμπραήμ, που σκόπευε να εκστρατεύσει κατά του Ναυπλίου και της Ύδρας.
Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα, η ευρωπαϊκή διπλωματία άλλαξε στάση και άρχισε να διάκειται ευμενώς προς την Επανάσταση. Συνέβαλε σε αυτό και ο νέος Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας Γεώργιος Κάνινγκ, που έδωσε μια πιο φιλελεύθερη τροπή στην εξωτερική πολιτική της Γηραιάς Αλβιόνας. Έτσι, στις 24 Ιουνίου 1827 υπογράφτηκε στο Λονδίνο συνθήκη μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας, που καθόριζε τα της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τη συνθήκη, ιδρυόταν ελληνικό κράτος υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, με σύνορα τον Αμβρακικό και τον Παγασητικό Κόλπο. Στη Συνθήκη Ειρηνεύσεως της Ελλάδος υπήρχε κι ένα μυστικό άρθρο, που προέβλεπε την επέμβαση των τριών δυνάμεων, εάν οι δύο εμπόλεμοι δεν δέχονταν τους όρους της σύμβασης.
Προς τούτο, ο αγγλικός στόλος υπό τον αντιναύαρχο Κόδριγκτον, ο γαλλικός υπό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και ο ρωσικός υπό τον υποναύαρχο Χέυδεν, κατέπλευσαν στην Πελοπόννησο για να επιβάλουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Η ελληνική πλευρά δέχτηκε με προθυμία την πρόταση των τριών Συμμάχων, ενώ ο Σουλτάνος δυσανασχέτησε και απέκρουσε οποιαδήποτε επέμβαση στην επικράτειά του.
Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος, υπό τους Ταχίρ Πασά, Μουχαρέμ Μπέη και Μουσταφά Μπέη, πρόλαβε να προσορμισθεί στη λιμνοθάλασσα του Ναβαρίνου (σημερινή Πύλος), προτού προλάβει ο Δεριγνύ να τον εμποδίσει. Στόχος, τώρα, των τριών ναυάρχων ήταν να παρεμποδίσουν τη μεταφορά αιγυπτιακών στρατευμάτων σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου. Στις 7 Σεπτεμβρίου 1827 ο Κόδριγκτον, που είχε το γενικό πρόσταγμα, διαμήνυσε στον Ιμπραήμ ότι ο στόλος του βρισκόταν εκεί για να επιβάλει ανακωχή και τον προειδοποίησε ότι τυχόν άρνησή του θα τον υποχρέωνε να την επιβάλει δια της βίας.
Ο Ιμπραήμ, που συνέχιζε με αμείωτη ένταση τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο, πήρε μάλλον αψήφιστα την απειλή του Κόδριγκτον και τις επόμενες μέρες δύο μοίρες του τουρκοαιγυπτιακού στόλου εξήλθαν από το Ναβαρίνο με κατεύθυνση την Ύδρα και την Πάτρα. Εμποδίστηκαν, όμως, από τον συμμαχικό στόλο και αναγκάσθηκαν να προσορμιστούν και πάλι στο Ναβαρίνο.
Οι παρασπονδίες του Ιμπραήμ ανάγκασαν τους τρεις ναυάρχους να αλλάξουν γραμμή πλεύσης. Αποφάσισαν τα πλοία τους να εισπλεύσουν στον κόλπο του Ναβαρίνου για να επιτηρούν αποτελεσματικότερα τις κινήσεις του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, που τον αποτελούσαν συνολικά 89 σκάφη και 41 μεταγωγικά, από τα οποία τα 8 αυστριακά. Η συμμαχική δύναμη ήταν αριθμητικά πολύ μικρότερη. Αποτελείτο από 12 βρετανικά πλοία με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Ασία, 7 γαλλικά με ναυαρχίδα τη φρεγάτα Σειρήνα και 8 ρωσικά με ναυαρχίδα το πλοίο Αζόφ.
Το μεσημέρι της 8ης Οκτωβρίου τα πλοία του συμμαχικού στόλου άρχισαν να εισπλέουν στον κόλπο του Ναβαρίνου, με επικεφαλής την αγγλική ναυαρχίδα Ασία.
Ο Κόδριγκτον ήλπιζε ότι έστω και την τελευταία στιγμή ο Ιμπραήμ θα έσπευδε να συμφωνήσει με την προτεινόμενη ανακωχή. Αντί απάντησης, οι Αιγύπτιοι πέρασαν στη δράση και άρχισαν τους πυροβολισμούς κατά της αγγλικής λέμβου, την οποία είχε στείλει με λευκή σημαία ο Κόδριγκτον προς συνεννόηση, με αποτέλεσμα να φονευθεί ο έλληνας πηδαλιούχος της Πέτρος Μικέλης. Ταυτόχρονα, εκανονιοβολούντο η αγγλική και η γαλλική ναυαρχίδα.
Ο Κόδριγκτον, μη έχοντας άλλη λύση, έδωσε το παράγγελμα της επίθεσης. Παρά την αριθμητική υπεροχή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και τη βοήθεια των πυροβολείων της Σφακτηρίας (το νησάκι που σχεδόν φράζει τον κόλπο του Ναβαρίνου), η ναυμαχία αμέσως έκλινε υπέρ του συμμαχικού στόλου, που είχε μεγαλύτερη δύναμη πυρός.
Γύρω στις 6 το απόγευμα, η λιμνοθάλασσα είχε γεμίσει από τα κατεστραμμένα πλοία του τουρκοαιγυπτιακού στόλου. 12 φρεγάτες, 22 κορβέτες και 25 μικρότερα πλοία είχαν βυθισθεί, ενώ 6.000 άνδρες σκοτώθηκαν ή πνίγηκαν. Οι Σύμμαχοι έχασαν 172 άνδρες, ενώ οι τραυματίες ανήλθαν σε περίπου 500. Δύο πλοία καταστράφηκαν ολοσχερώς και αρκετά υπέστησαν εκτεταμένες ζημίες.
Η είδηση για τη ναυμαχία έτυχε διαφορετικής υποδοχής στις πρωτεύουσες των δυνάμεων που συμμετείχαν στην επιχείρηση. Στο Λονδίνο ο πρωθυπουργός δούκας του Ουέλινγκτον χαρακτήρισε τη ναυμαχία «ατυχές και απαίσιο γεγονός», ενώ μία μερίδα πολιτικών υποστήριξε ότι ο Κόδριγκτον έπρεπε να παραπεμφθεί στο ναυτοδικείο για ανυπακοή, επειδή δεν είχε εντολή να δράσει.
Αντίθετα, στο Παρίσι και τη Μόσχα η είδηση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό. Ο εμπνευστής της Ιεράς Συμμαχίας και μέγας εχθρός της Ελληνικής Επανάστασης πρίγκηπας Μέτερνιχ χαρακτήρισε την καταστροφή του τουρκοαιγυπτιακού στόλου ως «αρχή της βασιλείας του χάους».
Η Ναυμαχία του Ναβαρίνου σήμανε την ελευθερία της Ελλάδας, παρά τη συνεχιζόμενη σφοδρή άρνηση του Σουλτάνου. Οι τρεις δυνάμεις επέβαλαν τελικά τη θέλησή τους και μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου 1829 που δόθηκε η τελευταία μάχη του Αγώνα στην Πέτρα της Βοιωτίας, το ελληνικό κράτος είχε σχηματισθεί με βόρεια σύνορα τη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού.
Εν ολίγοις, η Ρωσία ήταν εκ των βασικών παραγόντων για τους οποίους η Ελλάδα απέκτησε κράτος και αυτό είναι ιστορικό γεγονός.
Είναι πρωτοφανής η ενέργεια της ελληνικής κυβέρνησης να μην καλέσει την ρωσική Πρεσβεία στους εορτασμούς από άποψη «ιστορικής αχαριστίας» αλλά αν και παντελώς ανήθικη ήταν αναμενόμενη καθώς ο Κ.Μητσοτάκης έχει «κηρύξει τον πόλεμο» κατά της Ρωσίας με δήλωσή του.
Συγκεκριμένα μιλώντας στο κανάλι του πρακτορείου Μπλούμπεργκ και αναφερόμενος στην Τουρκία και τον Ρ.Τ.Ερντογάν είπε ότι «Δεν χρειαζόμαστε άλλη πηγή γεωπολιτικής αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο όταν διεξάγουμε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και προσπαθούμε να υποστηρίξουμε την Ουκρανία».
Η Μόσχα από όλες τις χώρες της Δύσης είναι πρωτίστως απογοητευμένη με την στάση της Ελλάδας και της Βουλγαρίας καθώς η συμβολή της για να αποκτήσουν κράτη στη σύγχρονη εποχή ήταν καθοριστικής σημασίας.
Η Ελλάδα με την ναυμαχία του Ναυαρίνου και η Βουλγαρία με το τέλος του ρωσο-τουρκικού πολέμου του 1878 και την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου με την οποία χάθηκαν για πάντα τα ελληνικά εδάφη με τους ελληνικούς πληθυσμούς της Ανατολικής Ρωμυλίας (σημειώνεται ότι το σημερινό Μπουργκάς ήταν ο ελληνικός Πύργος).
