Όταν η Νέα Δημοκρατία κέρδισε δύο φορές τον προηγούμενο Μάιο και Ιούνιο τις εκλογές τα σχόλια στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατά της πλειοψηφίας των πολιτών που έδωσαν τη νίκη στη Νέα Δημοκρατία είχαν προκαλέσει μεγάλη αίσθηση και αρνητικές αντιδράσεις. Θυμούνται όλοι τις αναφορές περί συνδρόμου της Στοκχόλμης, περί λαού που δεν κατάλαβε τι ψήφισε και περί πλειοψηφίας που τα θέλει και τα παθαίνει και δεν χρειάζεται να βοηθηθεί ξανά αν αυτοί που ψήφισαν Μητσοτάκη πλημμυρίσουν ή καούν.
Μάλιστα κάποιοι με μεγαλύτερη φαντασία και μένος πρότειναν στο διαδίκτυο αν είναι ιδιοκτήτες ακινήτων να αυξήσουν το ενοίκιο για να μάθουν και να πληρώνουν παραπάνω αυτοί που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία.
Μπροστά στις έντονες αντιδράσεις οι δηλώσεις αυτές κάπως μετριάστηκαν ή επιχειρήθηκε να αποσυρθούν και έτσι σιγά-σιγά ξεχάστηκαν.
Παραταύτα είχε μείνει μια πικρή γεύση από την απαξίωση σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος επειδή δεν ψήφισε όπως ήθελαν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγους μήνες αργότερα το φαινόμενο επαναλαμβάνεται στις διαδικασίες για εκλογή προέδρου στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αφ’ υψηλού βιτριολική και απαξιωτική κριτική τόσο για τον υποψήφιο που δεν μας αρέσει όσο και για εκείνους που τον ψηφίζουν επανήλθε. Δεν γίνεται ο ξένος να εισβάλει στο κόμμα και να μας το πάρει ήταν το απλό επιχείρημα των ορθοδόξων του ΣΥΡΙΖΑ που επιθυμούσαν και επιθυμούν ένα ακόμα κλειστό κλαμπ. Γι’ αυτό και ρίχνουν βέλη και στον Αλέξη Τσίπρα για την επιλογή του να αποφασίσει μια ανοιχτή και δημοκρατική διαδικασία για την εκλογή προέδρου στο κόμμα που ο ίδιος έκανε κυβέρνηση και που αν εκείνος δεν υπήρχε κάποιοι δεν θα αποκτούσαν ποτέ την ιδιότητα του υπουργού.
Και εκεί γίνεται κατανοητό ότι τελικά η αφ’ υψηλού αντιμετώπιση της ψήφου των πολιτών δεν είναι ένα σύμπτωμα αλλά μια πρακτική και μια ιδεολογία.
Και όσοι ψήφισαν Κασσελάκη δεν επικρίθηκαν απλώς εμμέσως ή αμέσως αλλά χαρακτηρίστηκαν σαν αλλοπρόσαλλο κομμάτι μελών που δεν έχει καμία σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά, που είδε φως και μπήκε να αλώσει τα ιερά και τα όσια ενός κόμματος που κάποιοι φαίνεται πως στην μετά Αλέξη Τσίπρα εποχή θα το ήθελαν καλύτερα μικρό και αμόλυντο παρά μεγάλο και στην εξουσία. Είναι χαρακτηριστική η φράση δεν είναι απαραίτητο ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι στην εξουσία. Είναι προτιμότερο για κάποιους ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι στα χέρια τους.
Για όλους αυτούς τελικά οι δημοκρατικές διαδικασίες είναι καλές μόνο όταν το αποτέλεσμα συμφωνεί με τις απόψεις, τις ιδέες ή τους σχεδιασμούς τους. Αν όμως το αποτέλεσμα της δημοκρατικής διαδικασίας δεν βολεύει τότε την πετάμε στα σκουπίδια ή την κλείνουμε στα μπαούλα και στα μπουντρούμια της ψευτοαριστερής διανόησης διότι πάνω απ’ όλα, πάνω από την δημοκρατική διαδικασία βρίσκεται η ιδιοκτησιακή αντίληψη και η ιδεολογική καθαρότητα. Στο τέλος τέλος και το μίσος για κάποιον που δεν είναι δικός μας, που δεν μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί του ή και που η παρουσία του μας δείχνει σαν παρελθόν.
Και ίσως τελικά για όλους αυτούς να μην υπάρχει καν δίλημμα στην φράση κυβέρνηση Μητσοτάκη ή κυβέρνηση Κασσελάκη.
Και έτσι η πολύ απλή σκέψη που οργανώνεται σε πράξη λέει ότι ο Κασσελάκης μας έπιασε στον ύπνο, μας πήρε τις εκλογές αλλά δεν πρέπει να μας πάρει και το κόμμα. Άρα τι πρέπει να γίνει; Από τη μία λευκή απεργία άστον να τα βγάλει πέρα μόνος του και από την άλλη σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπό του με πρωτοφανείς απρεπείς χαρακτηρισμούς από εκείνους που θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς χαμένοι είναι. Είναι πρωτόγνωρο μεταπολιτευτικά να παραμένεις σε ένα κόμμα τον αρχηγό του οποίου θεωρείς κάτι μεταξύ Μπέπε Γκρίλο και Τραμπ.
Και απ’ όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι το ραντεβού για το τελικό ξεκαθάρισμα είναι το επόμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Η μάχη θα δοθεί εκεί μέχρι τέλους με κάθε όπλο θεμιτό και αθέμιτο από φανταστικούς ιδιοκτήτες των ιερών και οσίων της αριστεράς που όταν ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρούσε την διεύρυνση του κόμματος του κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους της Κουμουνδούρου με αριστερόμετρο για να επιλέγουν ή απορρίπτουν.
Και παρά το γεγονός ότι μετά το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι απονομιμοποιημένοι στα μάτια εκείνων που ζήτησαν από τον Κασσελάκη να τα αλλάξει όλα θα δώσουν τη μάχη είτε για να μετατρέψουν τον Κασσελάκη σε έναν πρόεδρο διακοσμητικό και χωρίς πραγματική εξουσία είτε να τινάξουν το μαγαζί στον αέρα και όπου βγει.
Όπως έλεγε έμπειρο στέλεχος του ΣυΡιζΑ που βίωσε τον βυζαντινισμό του κόμματος και επί εποχής πανίσχυρου Τσίπρα ο Κασελλάκης το μόνο που έχει αυτή τη στιγμή στο ΣυΡιζΑ είναι ένα γραφείο στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου και τίποτα άλλο. Οι δικές του κινήσεις και η απόφασή του να υλοποιήσει όσο πιο γρήγορα το αίτημα εκείνων που τον ψήφισαν, το αίτημα άλλαξε τα όλα, θα κρίνει αν εκτός από το γραφείο του στην πορεία θα αποκτήσει για το κόμμα και ίσως κάποια στιγμή και την κυβέρνηση της χώρας.
